THEPOWERGAME
Χαμένος στη μετάφραση ο Ανδρουλάκης
– Τα όσα υποστήριξε στην πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο πρόεδρος Ανδρουλάκης αποτέλεσαν την αφορμή για να μπερδέψει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματος είναι το χείριστο, αφού ακόμη και οι φίλα προσκείμενοι στον αρχηγό του κινήματος δεν κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε ο… ποιητής. Γενικώς, θεωρούν ότι από τις δηλώσεις προέκυψε πολύ μεγαλύτερη ζημιά από όφελος. Έτσι, τώρα ψάχνουν να μαζέψουν κάπως τα πράγματα, ρίχνοντας ονόματα στο πολιτικό τραπέζι.
Ρελάνς με στελέχη από την Κεντροδεξιά
– Με δεδομένο ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης υποστήριξε ότι θα προτείνει πολιτικό πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού, ήταν απολύτως λογικό να αναπτυχθεί μια σεναριολογία με πολλά και διαφορετικά ονόματα. Όταν, όμως, κατάλαβε ότι η συγκεκριμένη αναφορά εκ των πραγμάτων οδηγούσε σε πρόσωπα όπως οι Βενιζέλος, Παπανδρέου και Διαμαντοπούλου, αμέσως άρχισαν να το στρίβουν (στο ΠΑΣΟΚ) ολίγον προς τα δεξιά. Στο πλαίσιο αυτό, έφτασαν στ’ αυτιά μου τα ονόματα του Δένδια, του Χατζηδάκη και της Ντόρας. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω επί του θέματος, γιατί δεν θέλω να στερήσω από τον Σεφερλή, τώρα που πήρε μεταγραφή στον ΣΚΑΪ, να κάνει μια όσο το δυνατόν πιο καλή πρεμιέρα.
Προβληματισμός για Σκέρτσο
– Αντιδράσεις, και μάλιστα πολλές, εντός του κυβερνώντος κόμματος έχει προκαλέσει η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Επικράτειας, Άκη Σκέρτσου, ότι δεν είναι ΝΔ. Όχι ότι «δεν ήταν», αλλά ότι «δεν είναι». Ο άνθρωπος υπήρξε απολύτως ειλικρινής, αφού, όπως είναι γνωστό, προέρχεται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς και δη αυτόν του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Μιας πολιτικής δεξαμενής που πλέον κυριαρχεί ο πρόεδρος Μητσοτάκης. Η δήλωση, και μάλιστα on camera, του Σκέρτσου έχει προκαλέσει έναν (μεγάλο) προβληματισμό στους κόλπους της ΝΔ, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι (και δικαίως) που λένε ότι έπειτα απ’ αυτό, αν κάτι δεν μπορεί να γίνει, είναι εκπρόσωπος του κόμματος στο οποίο ο ίδιος δηλώνει ότι δεν ανήκει. Λογικό, αφού δεν μιλάμε για εκπρόσωπο της κυβέρνησης (που θα ήταν ιδανικός, όπως και εκπρόσωπος προβολής του κυβερνητικού προγράμματος), αλλά για εκπρόσωπο της ΝΔ. Για παράδειγμα, φαντάζεστε να αναλάμβανα εκπρόσωπος Τύπου του Ολυμπιακού και λίγο πριν να ξεκαθάριζα προς το φίλαθλο κοινό ότι δεν είμαι οπαδός του Θρύλου; Όπως υποστηρίζουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ο Σκέρτσος δύσκολα (πλέον) θα μπορέσει να βρεθεί μπροστά από το λογότυπο της ΝΔ, ζητώντας από τους πολίτες να εμπιστευτούν ένα κόμμα στο οποίο ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν ανήκει. Επειδή, όμως, ο άνθρωπος υπήρξε απολύτως ξεκάθαρος, νομίζω ότι με τη δήλωση άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για ένα πιο αποτελεσματικό μοντέλο εκπροσώπησης στον δρόμο προς τις διπλές (και τοξικές) κάλπες.
Τα δύο ονόματα των εκπροσώπων
– Από τις αρχές της προηγούμενης βδομάδας μαθαίνω ότι έχουν πέσει στο τραπέζι τρία ονόματα προσώπων που θα μπορούσαν να σηκώσουν το επικοινωνιακό βάρος. Το ένα είναι αυτό της υφυπουργού Τουρισμού, Σοφίας Ζαχαράκη, η οποία, πέραν της εμπειρίας που διαθέτει στην επικοινωνία (ήταν αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ), θα εξυπηρετήσει και τον αναγκαίο στόχο της περαιτέρω διείσδυσης του κυβερνώντος κόμματος στις γυναίκες. Βλέπετε, από τις αναλύσεις που έχουν γίνει στο προφίλ των αναποφάσιστων, προκύπτει ότι το 65% είναι γυναίκες. Το δεύτερο πρόσωπο που έχει συζητηθεί και πριν από το καλοκαίρι είναι του υφυπουργού Άμυνας, Νίκου Χαρδαλιά, ενός ανθρώπου που κρίνεται ότι διαθέτει και την επικοινωνιακή εμπειρία, αλλά κυρίως την ανθεκτικότητα στις πολιτικές λασπομαχίες. Επίσης, ο Χαρδαλιάς απευθύνεται, όπως και η Ζαχαράκη, στον σκληρό (αλλά και λιγότερο σκληρό) πυρήνα της ΝΔ. Το τελευταίο πρόσωπο που υπάρχει ως πρόταση είναι του «γαλάζιου» γραμματέα, Παύλου Μαρινάκη, ο οποίος όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο να εγκαταλείψει τη νευραλγική κομματική θέση εν όψει των διπλών εκλογών, προκειμένου να αναλάβει εκπρόσωπος Τύπου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, εδώ δεν μιλάμε για οποιονδήποτε «αποκλεισμό» Σκέρτσου. Απεναντίας, όσοι προωθούν τη σχετική ιδέα (του κομματικού εκπροσώπου) κάνουν λόγο για παράλληλη δράση των δύο προσώπων. Ο μεν υπουργός Άκης θα προβάλει το κυβερνητικό έργο, που το γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά, ο δε άλλος θα ασχολείται με όλα τα υπόλοιπα και κυρίως με τις μάχες στα… προεκλογικά χαρακώματα.
Απομονωμένος ο Πολάκης
– Στην Κίσσαμο των Χανίων βρέθηκε ανήμερα της 25ης Μαρτίου ο βουλευτής Πολάκης, παρακολουθώντας μαζί με τον «αποκλεισμένο» από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, Μιχάλη Χαιρετάκη, τη μαθητική (και όχι μόνο) παρέλαση. Ήταν η πρώτη εμφάνιση του πρώην υφυπουργού Υγείας μετά τη γιγαντιαία κωλοτούμπα και όλα τα υπόλοιπα που διαδραματίστηκαν στο παρασκήνιο, έχοντας στο επίκεντρο τον ίδιο. Ο τέως «αψύς Σφακιανός» (και είναι τέως γιατί μετά τα όσα έγιναν δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Χανιώτης που να εξακολουθεί να θαυμάζει το μεγαλείο του ανδρός) απέφυγε τόσο τα μαζικά σε κόσμο Χανιά, όσο και τις επετειακές εκδηλώσεις σε Αποκόρωνα ή Σφακιά. Επέλεξε την «ουδέτερη» επαρχία Κισσάμου, η οποία συμβολίζει και το προσωπικό του πολιτικό Βατερλώ. Αφού, αν δεν το θυμάστε, είχε γράψει ότι αν δεν επιστρέψει ο Χαιρετάκης στα ψηφοδέλτια, τότε δεν ισχύει και η δική του υποψηφιότητα. Όμως όλα αυτά ανήκουν στην Ιστορία. Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Αν κρίνω από το γεγονός ότι κατά την παρουσία του στην Κίσσαμο ήταν σχεδόν περιθωριοποιημένος, μάλλον η όλη εξέλιξη του έχει κάνει τεράστια ζημιά. Λογικό. αφού ο Πολάκης είχε οικοδομήσει ένα προφίλ ασυμβίβαστου, γενναίου και κυρίως λεβέντη και μερακλή. Όλα αυτά στα μάτια των ψηφοφόρων του, έχω την αίσθηση ότι κατέρρευσαν κάπως σαν χάρτινος πύργος. Μετά την παρέλαση ο Παυλής μαζί με τον Χαιρετάκη πήγαν και γευμάτισαν στην ταβέρνα «Γραμβούσα», του γνωστού Τάκη, μακριά από τα βλέμματα του (πολύ) κόσμου. Και εκεί ο Πολάκης δεν βίωσε την αναγνώριση που βίωνε τα παλιά τα χρόνια, όταν αντιμετωπίζονταν ως κανονικός «σταρ».
Κληρώνει σήμερα για ΑΚΤΩΡ
– Κρίσιμη θεωρείται η σημερινή μέρα για την υπόθεση της αγοραπωλησίας της ΑΚΤΩΡ. Και είναι κρίσιμη γιατί, όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, Intrakat και Ελλάκτωρ έχουν ουσιαστικά ολοκληρώσει τις συζητήσεις και σήμερα αναμένεται η συνεδρίαση του ΔΣ της δεύτερης, προκειμένου να εγκρίνει την πρόταση που έχει κατατεθεί (επισήμως) από τους Μπάκο, Καϋμενάκη, Εξάρχου. Αν κρίνω από τα όσα φτάνουν στ’ αυτιά μου, μιλάμε για ένα deal που στο βασικό του πλαίσιο έχει κλείσει και απλώς μένουν κάτι λεπτομέρειες για να πέσουν και οι οριστικές υπογραφές.
Παραιτήθηκε από τον Ιβάν ο Μηλιώνης
– Την παραίτησή του από την Dimera του Ιβάν Σαββίδη μαθαίνω ότι υπέβαλε πριν από καμία εικοσαριά μέρες ο έμπειρος επικοινωνιολόγος Άρης Μηλιώνης, που τα τελευταία χρόνια είχε κεντρικό ρόλο στον τομέα της εταιρικής επικοινωνίας των επιχειρήσεων του ομογενούς επιχειρηματία. Ο Μηλιώνης, εκτιμώντας ότι έχει ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο κεφάλαιο της επαγγελματικής του διαδρομής, ανακοίνωσε στον Νταβιντιάν ότι έχει αποφασίσει να περατώσει τη συνεργασία με τα μαγαζιά του προέδρου Ιβάν. Κάποιοι λένε ότι άργησε, ωστόσο για ένα τόσο έμπειρο και ικανό στέλεχος ποτέ δεν είναι αργά. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από τις πληροφορίες που φτάνουν στ’ αυτιά μου, σύμφωνα με τις οποίες ήδη ο Μηλιώνης έχει βρει την εταιρεία που θα συνεχίσει την επαγγελματική του διαδρομή.
Έσοδα 1 δισ. ευρώ από τα επιτόκια
– Οι αυξήσεις των επιτοκίων καταθέσεων μπορεί να κόψουν ένα μέρος από το κέρδος που θα φέρουν οι αυξήσεις επιτοκίων της ΕΚΤ στις τράπεζες, αλλά δεν ανατρέπουν την «υπεραπόδοση» που θα έχουν οι τράπεζες στο σκέλος των επιτοκιακών εσόδων. Όπως μου έλεγε φίλος τραπεζίτης, όταν ο μέσος λογαριασμός καταθέσεων είναι κάτω από 10.000 ευρώ ή και 5.000 ευρώ για κάποιες τράπεζες, όσο παραπάνω και να πληρώσει η τράπεζα τους καταθέτες της, η ζυγαριά θα παραμείνει να γέρνει συντριπτικά υπέρ του οφέλους (από την άνοδο των επιτοκίων της ΕΚΤ) στα επιτοκιακά έσοδα. Τα οποία αναμένονται ίσως και πάνω από 1 δισ. ευρώ φέτος για τις τέσσερις συστημικές, ενισχύοντας σημαντικά την κερδοφορία του 2023. Έτσι ώστε το 2024 να είναι η χρονιά της επιστροφής στη διανομή μερίσματος, αλλά επίσης της σημαντικής μείωσης του αναβαλλόμενου φόρου στα κεφάλαια των τραπεζών. Όπως μου λένε οι τραπεζικές πηγές μου, οι τράπεζες θα μπορέσουν να «σβήσουν» του χρόνου 20-25 ποσοστιαίες μονάδες αναβαλλόμενου φόρου από τα εποπτικά τους κεφάλαια, βελτιώνοντας την ποιότητα των κεφαλαίων τους.
! Οι αυξήσεις των επιτοκίων, πάντως, προβληματίζουν έντονα την κυβέρνηση, γιατί υψηλότερα επιτόκια σημαίνουν λιγότερη ζήτηση για δάνεια και μικρότερη ροή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Αυτός ήταν και ο κύριος προβληματισμός στη συνάντηση που είχε ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, με τους τραπεζίτες την περασμένη εβδομάδα. Και εικάζω ότι κάτι έχει κατά νου η κυβέρνηση για να ξεπεράσει τον κάβο…
Αναδιάταξαν τις ξαπλώστρες στο κατάστρωμα του Τιτανικού
– Πάνω που είπα να χαλαρώσω αυτό το Σαββατοκύριακο, γιατί το προηγούμενο οι εξελίξεις για τη διάσωση της Credit Suisse από τη UBS με είχαν κρατήσει στην τσίτα, έπεσε στην αντίληψή μου ανάλυση της Gold Switzerland και μου έκανε τα νεύρα κρόσια. «Κανείς δεν πρέπει να πιστεύει ότι μια κρατική επιδοτούμενη εξαγορά της Credit Suisse από τη UBS θα λύσει το πρόβλημα. Απλώς αναδιατάξαμε τις ξαπλώστρες στον Τιτανικό και κάναμε το πρόβλημα μεγαλύτερο, παρά μικρότερο. Αντί για σωσίβιο, η UBS θα έχει ένα τεράστιο μολύβδινο βάρος να κουβαλήσει, το οποίο θα εγγυηθεί την κατάρρευσή της…». Δεν άντεξα να διαβάσω περισσότερα. Η παραστατικότητα της ανάλυσης με έκανε να βυθίζομαι στα παγωμένα νερά του ωκεανού, υπό τον ήχο του βαλς της ορχήστρας.
Η οικονομική καταστροφή
– Και ύστερα θυμήθηκα ότι αυτή η Gold Switzerland είχε βγάλει report στις αρχές Μαρτίου, που έλεγε να προετοιμαστούμε για 10 χρόνια οικονομικής καταστροφής. Οι Κασσάνδρες δεν μου αρέσουν καθόλου. Όμως ποιος μπορεί να παραβλέψει ότι έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Ποιος θα περίμενε η Ελβετία, που διαχειρίζεται διεθνή περιουσιακά στοιχεία αξίας κοντά στα 3 τρισ. δολάρια και είναι το μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό κέντρο του κόσμου, μπροστά από τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, να κινδυνεύει με αποκαθήλωση; Και το γειτονικό Λουξεμβούργο ή ακόμη περισσότερο η μακρινή Σιγκαπούρη να είναι έτοιμα να διαρρήξουν τα ιμάτιά της;
Το άρθρο του Γιάνη…
– Προσπαθώντας χθες και προχθές να βρω την ηρεμία μου και να τιμήσω την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, ήρθε και ο Γιάνης Βαρουφάκης, ως άλλος μπουρλοτιέρης, με επαναστατικό άρθρο στη μηνιαία στήλη του στο Project Syndicate (τον διεθνή οργανισμό μέσων ενημέρωσης, που δημοσιεύει και εκδίδει σχολιασμούς και αναλύσεις επί παγκόσμιων θεμάτων), με τίτλο «Αφήστε τις τράπεζες να καούν». Γράφει ο Γιάνης, μεταξύ άλλων: «Ήρθε η ώρα να τινάξουμε στον αέρα ένα ανεπίδεκτο διόρθωσης τραπεζικό σύστημα, που αποδίδει μόνο για τους ιδιοκτήτες ακινήτων και μετοχών, εις βάρος της πλειοψηφίας». Αυτόματα αναρωτιέμαι: αυτός δεν ήταν που κοπτόταν ότι δεν έκλεισε εκείνος τις ελληνικές τράπεζες το 2015; Άρα, συνάγεται ότι τις ήθελε ανοιχτές; Και οι τράπεζες τι είναι; Τα ντουβάρια, οι τραπεζίτες ή οι καταθέτες που βάζουν εκεί τα χρήματά τους; Ο Γιάνης πού ζει; Στα βουνά, τρώγοντας ακρίδες, μακριά από το σύστημα του χρήματος; Τι έχει να προτείνει αντί των τραπεζών;
…το δωρεάν ψηφιακό πορτοφόλι…
– Διαβάζω: «Να διαθέτει η Κεντρική Τράπεζα σε όλους ένα δωρεάν “ψηφιακό πορτοφόλι”, ουσιαστικά έναν δωρεάν τραπεζικό λογαριασμό με επιτόκιο ίσο με το ημερήσιο επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας. Η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει τη σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία, που βασίζεται στο ψηφιακό νέφος για να παρέχει δωρεάν ψηφιακές συναλλαγές και αποταμιεύσεις σε όλους, με τα καθαρά της έσοδα να πληρώνουν για βασικά δημόσια αγαθά. Απαλλαγμένοι από τον εξαναγκασμό να κρατούν τα χρήματά τους σε μια ιδιωτική τράπεζα και να πληρώνουν ακριβά για να συναλλάσσονται, χρησιμοποιώντας το σύστημά της, οι πολίτες θα είναι στη συνέχεια ελεύθεροι να επιλέξουν εάν και πότε επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ως μεσάζοντες ρίσκου μεταξύ αποταμιευτών και δανειοληπτών, των οποίων τα χρήματα, ωστόσο, θα είναι εξασφαλισμένα στα λογιστικά βιβλία της Κεντρικής Τράπεζας».
…και το σπίτι του Μεγάλου Αδελφού
– Προσπαθώ να βιώσω το αντι-τραπεζικό όραμα του Γιάνη και νιώθω ήδη να βρίσκομαι στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Αλλά ο Γιάνης με προλαβαίνει. «Το απόρρητο θα μπορούσε να διαφυλαχθεί καλύτερα εάν οι συναλλαγές επικεντρώνονταν στα λογιστικά βιβλία της Κεντρικής Τράπεζας, υπό την επίβλεψη ενός νομισματικού ΔΙΑΣΚΕΠ, μιας επιτροπής νομισματικής εποπτείας που θα αποτελείται από τυχαία εκλεγμένους πολίτες και εμπειρογνώμονες από ένα ευρύ φάσμα επαγγελμάτων». Τώρα, μάλιστα, ησύχασα. Ειδικά άμα υπάρχει στη μέση και κληρωτίδα, μια εγγύηση παραπάνω την έχεις.
Οι διαρκώς αδικημένοι
– Και για να προσγειωθώ από τον εξωπλανήτη του Γιάνη, το όλο θέμα με τη διάσωση της Credit Suisse, πάντως, και η δύναμη πυρός που επέδειξε η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας, μαζί με το τραπεζικό λόμπι, για να στηρίξουν το ελβετικό φράγκο, έχει και παράπλευρες απώλειες. Και μιλάω για τους δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου, που τρώνε τη μία κατραπακιά μετά την άλλη και που πάνω από 20 χρόνια μετά τη λήψη των δανείων τους, βρίσκονται να χρωστάνε ακόμη τα μαλλιοκέφαλά τους. Όταν το 2000 είχαν πάρει δάνειο σε ελβετικό, με 1 ευρώ αγόραζαν 1,65 ελβετικά φράγκα. Σήμερα είναι σχεδόν 1 προς 1. Βάλε και τις ανόδους των επιτοκίων, κλάφ’ τα, Χαράλαμπε…
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
