Γαστροταβέρνα προστάζει η τάση στην Αγίου Κωνσταντίνου και Κηφισίας, εκεί που τα εστιατόρια αλλάζουν τακτικότατα και που ποτέ δεν ξέρεις αν θα ξαναβρείς το ίδιο μαγαζί όταν -και αν- αποφασίσεις να ξαναπάς. Γεμάτη η «Striggla», μέρες μεγάλου σουξέ, πολλή φασαρία (υαλοπίνακες παντού γαρ), μουσική δηλαδή δεν μάθαμε ποτέ αν είχε, τραπέζια πολλά κάτω στο ισόγειο και λίγα σε ένα πατάρι, που βλέπει και προς τη λεωφόρο. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι όπου μας θέριζε το κρύο κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα. Σημείωση για τους καπνιστές που μπαινοβγαίνουν συνεχώς: «Έλξατε» στην πόρτα σημαίνει ΤΡΑΒΗΧΤΕ! «Ωθήσατε» σημαίνει ΖΜΠΡΩΧΤΕ! Το ‘χουμε;
Τα πιάτα στη μέση για να μοιράζονται. Και εδώ. Όπως επιβάλλει η κατακλυσμιαία τάση στην ελληνική εστίαση. Για να βρεις πλέον ένα κανονικό κύριο πιάτο να το φας μόνος σου, πρέπει να ψάξεις.
Σφέλα στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Πρώτα φάγαμε, μας άρεσαν αυτά που δοκιμάσαμε και μετά ψάξαμε και μάθαμε πως ο δημιουργός είναι ο έμπειρος Θωμάς Μάτσας του Pappou στο Περιστέρι, που επίσης μας άρεσε πολύ.
Παντζάρια στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Δεν υπάρχουν εξωτικά συστατικά εδώ, οι γεύσεις είναι όλες ελληνικές, comfort, οικείες. Με έξυπνες προσθήκες και δημιουργικά ταιριασμένα υλικά. Για παράδειγμα, στα ψητά παντζάρια με φουντούκια, σέσκουλα και βαλσαμικό, τη διαφορά κάνει το καπνιστό γιαούρτι. Στην ψητή σφέλα με την έντονη γεύση έχουν προστεθεί ρόδι και δυόσμος, αλλά τη διαφορά την κάνει η μαρμελάδα σύκου. Στα μανιτάρια σοτέ με θυμάρι και σουτζούκι τη διαφορά την κάνει η κρέμα γραβιέρας. Αδύναμο συγκριτικά με τα άλλα πιάτα το Vitello tonnato, όπου ψιλοχάθηκε το κρέας της μοσχίδας. Ωραιότατα τα νοσταλγικά κεφτεδάκια με τραγανούς κύβους πατάτας, φέτα και πιπέρια. Θεαματικά νόστιμα για όσους αρέσκονται στην ακατέργαστη ρουστίκ γεύση του συκωτιού τα φρυγαδέλια με μπόλια, γιαούρτι και λάδι πάπρικας. Προσωπικά θα ήθελα το συκώτι πιο χαμηλωμένο σε ένταση, αλλά ΟΚ. Κορυφαία ήταν τα μοσχαρίσια μάγουλα με τις ταλιατέλες και το γιουβέτσι με μοσχαρίσια στηθοπλευρά.
Vitello Tonnato στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Κάποια άλλη στιγμή ίσως περάσουμε και για τα θαλασσινά, αν και τα τρία πιάτα δεν αρκούν για να φτιάξουν μια πλήρη πρόταση. Στα κρασιά έχει γίνει καλή επιλογή, αλλά τα βρήκαμε ελαφρώς τσιμπημένα (Χ2,5 περίπου της λιανικής τιμής), επομένως δεν θα βρείτε ευκαιρίες. Ευγενέστατος, εξυπηρετικότατος και με χιούμορ ο κύριος Νάσος, που μας βοήθησε και μας έκανε να νιώσουμε άνετα.
Μάγουλα στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Πάμε τώρα σε μερικά προβλήματα που πρέπει να αναφερθούν: εντάξει, παιδιά, γαστροταβέρνα είστε, δεν ζητάμε τραπεζομάντιλο. Αλλά τουλάχιστον ένα απλό sous plat για να μην έρχονται σε επαφή τα σερβίτσια με το τραπέζι θα μπορούσατε να το διαθέσετε. Άλλωστε, δεν χρεώνετε τιμές ταβέρνας. Τι περίεργη μόδα είναι αυτή τελευταία;
Γιουβέτσι στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Τα δύο γλυκά, black forest και σαραγλί, δεν τα καταφέρνουν. Το πρώτο δεν διαθέτει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει και στο δεύτερο ούτε η υφή της κρέμας είναι ευχάριστη, ούτε το πολύ σιρόπι είναι η καλύτερη ιδέα μετά τις βαριές γεύσεις που δοκιμάσαμε. Θα θέλαμε κάτι δροσιστικό, ανάλαφρο για κλείσιμο.
Φρυγαδέλι στη Striggla © Πάνος Πουρνάρας
Υπήρξαν αρκετές στιγμές που το προσωπικό δεν προλάβαινε να εξυπηρετήσει και έπρεπε να το αναζητήσουμε. Επίσης, να σας ενημερώσω πως από τις τουαλέτες θα βγείτε με βρεγμένα χέρια, διότι δεν έχουν βάλει χαρτί. Αν περιμένεις να στεγνώσεις με το σεσουάρ που είναι διαθέσιμο, η παρέα σου μπορεί και να έχει φύγει.
Αλλά συνολικά η Στρίγγλα έχει τη δυνατότητα (αν παραμείνει στο επίπεδο που είναι σήμερα) να μακροημερεύσει ακόμα και στην πιάτσα των περαστικών.
Διαβάστε επίσης
Scam Inc: Μια τεράστια, σύνθετη και ταχέως αναπτυσσόμενη παγκόσμια επιχείρηση
