Το Osteria Mamma -πολύ δημοφιλές, τελευταία, εστιατόριο μεταξύ των influencers- δεν έχει τηλέφωνο. Οι κρατήσεις γίνονται αποκλειστικά μέσω ψηφιακής πλατφόρμας. Σεβαστό.
Παίρνεις μια επιβεβαίωση μια μέρα πριν, που σου λέει πού θα είναι το τραπέζι σου (αυλή, εσωτερικό κ.λπ.) και καλείσαι κι εσύ να επιβεβαιώσεις πως θα πας. Σεβαστό.
Επίσης, πρέπει να έχεις φάει μέσα σε δύο ώρες. Σεβαστό.
Επίσης, πρέπει να δηλώσεις πιστωτική κάρτα για να σου κάνουν μια ελάχιστη χρέωση σε περίπτωση no show. Αν τους κρεμάσεις δηλαδή και δεν πας. Σεβαστό.
Ούτε πινακίδα υπάρχει έξω από το εστιατόριο. Μόνο η διεύθυνση αναγράφεται. Ένας τρόπος για να δηλώσεις πως δεν καλωσορίζεις τους περαστικούς που θα επιχειρήσουν να μπουν χωρίς κράτηση επειδή είδαν την ταμπέλα. Σεβαστό.
Ο χώρος είναι σχετικά ΟΚ, δεδομένου πως πρόκειται για μια παλιά μονοκατοικία, ανασκευασμένη με φροντίδα, με εσωτερική αυλή με γυάλινη οροφή, η οποία φιλοξενεί αρκετά τραπέζια.
Arancino στο Osteria Mamma στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Το μενού έχει χωριστεί σε κατηγορίες. Ορεκτικά, πάστα, κυρίως, και επιδόρπια. Τα ζυμαρικά εδώ, όπως και στην Ιταλία, αντιμετωπίζονται ως «primi», δεν είναι δηλαδή κυρίως πιάτα, αλλά εισαγωγικά και είναι μικρές μερίδες. Μην κοιτάτε που στον υπόλοιπο κόσμο είναι «μακαρονάδες» για να στουμπωνόμαστε με άμυλο και να χορταίνουμε.
Cima alla Genovese στο Osteria Mamma στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Επίσης σερβίρουν μερικά πράγματα που σπάνια θα συναντήσουμε σε ελληνικά-ιταλικά. Όπως το cima alla genovese, ένα νόστιμο, παραδοσιακό παρασκεύασμα με ό,τι «δεύτερης κατηγορίας» κρέατα απομένουν από ένα ζώο, αφού καταναλωθούν όλα τα περιζήτητα μέρη. Και δεν μιλάμε για εντόσθια, αλλά για μαστάρια, μυαλά, μεδούλι, γλυκάδια, αλλά και πολλά λαχανικά. Με μερικά άγρια μανιτάρια πάνω από τις φέτες, γίνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα, εξωτική πρόταση.
Μπρεζάολα με ρικότα στο Osteria Mamma στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Εξαιρετικό είναι το arancino «ossobuco Milanese» με καπνιστή μοτσαρέλα. Ίσως η πιο γευστική εκδοχή του αραντσίνο που κυκλοφορεί στην Αθήνα. Η μπρεζάολα με ρικότα είναι μια καλή, ποιοτική μπρεζάολα, διπλωμένη σε μορφή tortelli, όπως συνηθίζεται στη γείτονα, με ρικότα στο εσωτερικό της και ρόκα από δίπλα. Καμία γευστική ανατροπή ή έκπληξη, με μόνη παρατήρηση πως στην Ιταλία η δόση του τυριού που χρησιμοποιείται είναι σημαντικά μεγαλύτερη.
Tortelli με μανιτάρια στο Osteria Mamma στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Στα ζυμαρικά, πολύ γευστικά ήταν τα tortelli με μανιτάρια, τοπιναμπούρ, φρέσκια τρούφα και καφέ, διακριτικά και κομψά τα gnudi ρικότας με κολοκύθα, γλυκιά γκοργκοντζόλα, φασκόμηλο και φουντούκι.
Mandilli di seta rayou στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Παντελώς αδιάφορα ήταν τα «μαντιλάκια» με το ραγού. Αν και ο όρος «ραγού» παραπέμπει σε μια πολύ γευστική, κρεάτινη σάλτσα, εδώ είχαμε πολλά υγρά με σχεδόν καθόλου γεύση. Ούτε καν κρεατόσουπα.
Gnudi ρικότας με κολοκύθα στο Osteria Mamma στον Κεραμεικό © Πάνος Πουρνάρας
Στα γλυκά, αν και δοκιμάσαμε, δεν έχουμε τίποτα άξιο αναφοράς.
Στην αρχή του κειμένου δηλώσαμε πως σεβόμαστε τους «όρους και προϋποθέσεις» της επιχείρησης. Να δούμε τώρα σε τι αθετεί τους όρους η επιχείρηση;
Το κυρίως πιάτο που παραγγέλθηκε (φραγκόκοτα κρασάτη με πουρέ) δεν ήρθε ποτέ. Την ξέχασαν. Ούτε επιβεβαίωση της παραγγελίας έγινε, παρά το ότι μας επισημάνθηκε πως τα ζυμαρικά είναι πρώτο πιάτο και παρά το ότι κάναμε ολόκληρη συζήτηση για το πώς θα σερβιριστεί (μισό πουλερικό, με τα κόκκαλά του, για 2 άτομα κ.λπ.). Όταν το ανακαλύψαμε ήταν πολύ αργά για να το ετοιμάσουν, μια και ως καλοί και πειθαρχημένοι πελάτες θα φεύγαμε τη συμφωνημένη ώρα. Παιδικού επιπέδου σφάλμα.
Στην κράτηση, που μας ήρθε ηλεκτρονικά, αναφέρει πως το τραπέζι θα είναι στην αυλή. Μας κάθισαν στον διάδρομο, όπου υπάρχουν τέσσερα τραπέζια. Όταν ρωτήσαμε, μας είπαν πως «το πού θα καθίσουμε δεν είναι επιβεβαιωμένο».ΟΚ, τότε γιατί αναφέρεται στην κράτηση και δεν υπάρχει τρόπος να το επιβεβαιώσεις; Γιατί δεν το αφαιρούν εντελώς;
Και τέλος, osteria στην Ιταλία είναι το ταβερνάκι. Η ταβέρνα. Όχι το ristorante. Γιατί λοιπόν το φθηνότερο κρασί κοστολογείται στα 45€ (και μιλάμε για ετικέτα με λιανική τιμή περίπου τα 10€); Αντιληπτό πως αυτός που κατάρτισε την κάρτα κρασιών πήρε brief πως πρέπει να τραβήξει οινόφιλους που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκταμιεύσουν πάνω από 100€ ανά φιάλη, αλλά μήπως αυτή η φιλοσοφία κάνει παράταιρο τον όρο «osteria»;
Γιατί, λοιπόν, αγαπητοί, εγώ σέβομαι απόλυτα τους κανόνες, ενώ εσείς όχι; Με τις τιμές αυτές, δεν πρέπει κι εγώ να βρω ένα δίκιο;
Διαβάστε επίσης
Αυξάνουν οι δασμοί τον πληθωρισμό;
Οι 7 ανατροπές στα ακίνητα το 2025
Μένει πίσω η αποθήκευση: Το επενδυτικό ρίσκο και το κενό χρηματοδότησης
