THEPOWERGAME
Πληθωρική, χειμαρρώδης, ανήσυχη, έντονη και χαοτική. Η Νάπολη συνδυάζει το ηφαιστειακό ταμπεραμέντο του Βεζούβιου με την ομορφιά που αποπνέει η θαλασσινή αύρα και την ιταλική φινέτσα σε λιγότερο ραφιναρισμένη εκδοχή απ’ ό,τι εκείνη του ιταλικού Βορρά. Τα έντονα χρώματα των κτιρίων και η δυνατή φωνή των Ναπολιτάνων γεμίζουν το μεγαλύτερο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης, που έχει καταγραφεί από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η πατρίδα της Σοφίας Λόρεν και του Εντουάρντο ντε Φιλίπο κατοικήθηκε από τους πρώτους Έλληνες τον 9ο αιώνα π.Χ., με το δεύτερο κύμα Ελλήνων τον 6ο αιώνα π.Χ. να τη θέτει ως το κέντρο της «Magna Grecia». Η Νεάπολις, όπως την ονόμασαν οι Έλληνες, έχει έντονες αρχιτεκτονικές επιρροές τόσο από Γάλλους όσο και από Ισπανούς και είναι ξακουστή για την πίτσα της, το φαγητό των φτωχών.
Άλλωστε είναι κάτι σαν αξίωμα: η ναπολιτάνικη πίτσα, η πρώτη και αυθεντικότερη, με τη μαστιχωτή ζύμη και τα απλά, ολόφρεσκα συστατικά της, δεν συγκρίνεται με καμιά. Οι θεωρίες για την προέλευση του ονόματος «pizza», πολλές. Το σημαντικό, όμως, είναι ένα: η πρώτη επίσημη συνταγή καταγράφεται στη Νάπολη. Εδώ επινοήθηκαν δύο από τα διασημότερα είδη πίτσας, πριν καθιερωθούν σε όλη τη χώρα και διαδοθούν από τους Ιταλούς μετανάστες στην Αμερική κι από εκεί σε όλο τον κόσμο. Οι παραλλαγές σήμερα είναι άφθονες, ακόμη και στην ίδια την Ιταλία, με τις διαφορές να εντοπίζονται τόσο στα υλικά που σκεπάζουν τα θεσπέσια ζυμάρια, όσο και στην υφή και το πάχος της ζύμης, που καθορίζουν το τελικό γευστικό αποτέλεσμα, γαστρονομικής τελειότητας σε κάθε περίπτωση.
Στη Νάπολη συνδυάζονται τρία είδη από αλεύρι για να δοθεί ως αποτέλεσμα αυτή η λεπτή μαστιχωτή ζύμη, που καταλήγει σε ένα πιο χοντρό στεφάνι. Αν βρεθείς στην πρωτεύουσα της Καμπανίας κι αφού οπλιστείς με υπομονή για την αναμονή, θα βρεθείς στο ιστορικό κέντρο και σε ένα από τα πιο στενά, αλλά και πολύβουα δρομάκια της πόλης, για να γευτείς αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα στην Pizzeria Da Attilio (€10 – €20 / άτομο). Από το 1938, οπότε και άνοιξε τις πύλες της, σερβίρει μόνο πίτσα και ελάχιστα ακόμη παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής. H πίτσα της, πετανόστιμη, όπως ακριβώς της αρμόζει, και βραβευμένη από τον οδηγό Michelin.
Η Νάπολη όμως είναι κάτι παραπάνω από πατρίδα της πίτσας και του γρήγορου ιταλικού φαγητού. Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο μπορείς να γευτείς μερικά από τα κρασιά που παράγονται στην περιοχή, έντονα στη γεύση λόγω της οξύτητας που τους δίνει ο Βεζούβιος. Μία πολύ καλή επιλογή, η Enoteca Attimi di Vini (€20 – €40 ευρώ / άτομο). Στον πιο διάσημο δρόμο της Νάπολης για enoteche και pizzerie, τη Via Santa Lucia, ο Danile σε περιμένει για να δοκιμάσεις εκτός από τα κρασιά της Καμπανίας και τις παραδοσιακές λιχουδιές με κολοκυθάκια και μελιτζάνες της Ναπολιτάνας μητέρας του. Εμείς πήγαμε με την επιλογή του degustation και δεν βγήκαμε χαμένοι.
Για πιο fine dining καταστάσεις κι ανεβαίνοντας γαστρονομικά level στο παραθαλάσσιο Palazzo Petrucci Ristorante (€100 – €160 / άτομο) μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε πέντε μενού και να γευτείς αυθεντική ναπολιτάνικη κουζίνα βραβευμένη όμως με αστέρι Michelin. Εν ολίγοις, σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό Palazzo Donn’Anna, το Palazzo Petrucci Ristorante προσφέρει εκτός των άλλων και απεριόριστη θέα, που εκτείνεται από τη θάλασσα μέχρι τον Βεζούβιο και από τη χερσόνησο Sorrentine στα διάσημα ιταλικά νησιά, συμπεριλαμβανομένου του Κάπρι. Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε με μία φράση την κουζίνα του, απλά είναι εξαιρετικής ποιότητας, με σύγχρονες, ευφάνταστες ερμηνείες των τοπικών πιάτων που δημιούργησε ο σεφ Lino Scarallo.
Περνώντας από τη Νάπολη, μην παραλείψεις να επισκεφθείς το ιστορικότερο καφέ στην Piazza del Plebiscito, που στέκεται στο ίδιο σημείο εδώ και 164 χρόνια. Το πιο διάσημο λογοτεχνικό καφέ στη Νάπολη. Ο τόπος συνάντησης διανοουμένων, πολιτικών και επιχειρηματιών. Το Gran Caffè Gambrinus (€10 – €25 ευρώ το άτομο) έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ναός της ναπολιτάνικης και διεθνούς πνευματικής ελίτ και ήταν πάντα το καφέ στο οποίο σύχναζαν οι Ιταλοί Πρόεδροι της Δημοκρατίας που επισκέπτονταν τη Νάπολη. Με επικεφαλής τους αδελφούς Arturo και Antonio Sergio, για πάνω από 40 χρόνια το Gambrinus είναι η υποχρεωτική στάση για όλους τους τουρίστες που επισκέπτονται τη Νάπολη. Ιδρύθηκε το 1860 και ανακαινίστηκε το 1890, ευημερούσε μέχρι το 1938, όταν ο νομάρχης Marziale αποφάσισε να το κλείσει επειδή θεωρείτο αντιφασιστικός τόπος συνάντησης. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ωστόσο, ο Ναπολιτάνος επιχειρηματίας Michele Sergio μαζί με τους δύο γιους του, Arturo και Antonio, και τον γαμπρό του, Giuseppe Rosati, ανέλαβαν τη διαχείριση του καφέ με όνειρο να επαναφέρουν την παλιά του αίγλη. Και αν κρίνει κανείς από το σήμερα, τα κατάφεραν!
Και φυσικά, το πρόγραμμα έχει και εδώ, όπως σε κάθε ιταλική πόλη, υποχρεωτική στάση για aperitivo. Δεν είναι δυνατόν να πας στη Νάπολη και να μην κάνεις το απαραίτητο απογευματινό διάλειμμα με aperitivo. Είτε επιλέξεις να γευτείς ένα Aperol Spritz, με θέα τη διάσημη μαρίνα της Νάπολης, όπου δεσπόζει το Castel dell’ Ovo στο Caruso Roof Garden στο διάσημο Grand Hotel Vesuvio, είτε ένα Campari Americano στο Grand Hotel Parker’s, το σίγουρο είναι ότι θα τα γευτείς με τη συνοδεία των ιταλικών πράσινων ελιών, αμυγδάλων και των περιφημων taralli. Πρόκειται για σκληρά αλμυρά κουλουράκια, σε στρογγυλή πλεξούδα, φτιαγμένα με λαρδί, πιπέρι και καβουρδισμένα αμύγδαλα. Μιλάμε για έναν πραγματικό εθισμό!
Τέλος, μαζί σου πάρε εκτός από τις αναμνήσεις και τις χαρακτηριστικές ναπολιτάνικες κόκκινες καυτερές πιπεριές τσίλι, που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης κι έφτασαν σε αυτήν από τον Χριστόφορο Κολόμβο, που τις έφερε στην Ευρώπη από την Αμερική. Η κόκκινη καυτερή πιπεριά τσίλι θεωρείται από τους Ιταλούς του Νότου και δη της Νάπολης ως το φυλακτό που μας προστατεύει από τις κακές γλώσσες αυτού που μας φθονεί ή μας επιβουλεύεται, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει και την καλή μας τύχη. Κάτι σαν το ελληνικό ματάκι. Η δοξασία ξεκίνησε από τη Νάπολη και διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ιταλία. Για αυτό άλλωστε και τριγυρνώντας στην πρωτεύουσα της Καμπανίας θα δεις πολλές πιπεριές τσίλι κρεμασμένες έξω από σπίτια ή καταστήματα. Μπορείς να τις προμηθευτείς αποξηραμένες από πολλά σημεία της πόλης.