THEPOWERGAME
Tο Challengers, η νέα ταινία με πρωταγωνίστρια τη Ζεντάγια, αφορά ένα ερωτικό τρίγωνο μεν, αλλά και το επαγγελματικό τένις, ως μορφή καπιταλισμού. Το να διαφημίζουν μια βρετανική εταιρεία αυτοκινήτων ή να φορούν οι αθλητές μια ιαπωνική μάρκα ρούχων είναι μέρος του αθλήματος, κάτι που, άλλωστε, έχει κάνει και ο Ρότζερ Φέντερερ με καμπάνιες για τη Rolex, όπως και ο Ραφαέλ Ναδάλ για την Armani και η Σερένα Γουίλιαμς για την Audemars Piguet.
Η Tashi και ο Art είναι φανταστικοί χαρακτήρες, που υποδύονται η Ζεντάγια και ο Μάικ Φάιστ αντίστοιχα στους Challengers. Στην ταινία προωθούν μάρκες, όπως ακριβώς θα έκαναν και οι αντίστοιχοι αθλητές τένις στην πραγματική ζωή. Όταν γίνεται ανερχόμενη νεαρή σταρ, η Tashi κάνει μια καμπάνια για την Adidas. Όταν ο Αρτ γίνεται σούπερ σταρ, φοράει Uniqlo. Μια διαφημιστική πινακίδα της Aston Martin γίνεται σύμβολο της έντασης και της δυναμικής στον γάμο τους, ο οποίος δοκιμάζεται όταν ο Patrick (Τζος Ο’Κόνορ) -ο παλιός παρτενέρ του Art στο διπλό και πρώην φίλος της Tashi- επανεμφανίζεται στη ζωή τους.
Δεν πρόκειται για απλή τοποθέτηση προϊόντος, σύμφωνα με το Bloomberg. «Η όλη ιδέα μου ήταν ότι -αντί να τις υποβαθμίσω- θα ήταν ενδιαφέρον να αναδείξω τις μάρκες», έγραψε σε ένα email ο Τζόναθαν Άντερσον, σχεδιαστής κοστουμιών της ταινίας και δημιουργικός διευθυντής του ισπανικού οίκου πολυτελείας Loewe. «Δεν πρόκειται για τοποθέτηση προϊόντων, πρόκειται για την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, ότι ξεχνάμε ότι το “σκηνικό” γύρω μας αποτελείται από μάρκες».
Όπως και πολλοί από τους παίκτες τένις στην πραγματική ζωή -όπως ο Φέντερερ (που έχει τη δική του σειρά παπουτσιών On) και ο Ναδάλ (ο οποίος χρηματοδοτείται για να φοράει ένα ρολόι Richard Mille αξίας 775.000 δολαρίων ή και περισσότερο)-, η Τashi και ο Art είναι μέρος του παιχνιδιού και όλων όσων αυτό συνεπάγεται. Έτσι, οι μάρκες που εμφανίζονται στο Challengers δεν συμπληρώνουν απλώς την ταινία, αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της, από την αρχή μέχρι το «ιδρωμένο», αναζωογονητικό φινάλε.
Challengers: Elite brands για… elite viewers
Το Challengers έχει στόχο να αναπαραστήσει το λαμπερό σύμπαν του τένις, καθώς η πλοκή πηδά εμπρός και πίσω στον χρόνο. Η ταινία αρχίζει με την Tashi και τον Art παντρεμένους και άκρως επιτυχημένους. Η Tashi, ένα πρώην παιδί-θαύμα που χτυπήθηκε άσχημα από έναν τραυματισμό -προτιμά τη Chanel εκτός γηπέδου-, έχοντας αποσυρθεί από τους αγώνες, έχει γίνει προπονήτρια του Art και τον ωθεί να συνεχίσει να αγωνίζεται, αν και τον τρώει η επιθυμία να αποσυρθεί.
Η ίδια γράφει τον Art σε ένα τουρνουά χαμηλότερης κατηγορίας, γνωστό ως Challenger, για να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τον ρυθμό του -ένας ρυθμός που δοκιμάζεται από την εμφάνιση του Patrick, ενός πρώην φίλου που δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο του Art στο επαγγελματικό κύκλωμα. Ακόμα και όταν η αφήγηση μεταφέρει αυτούς τους αντιμαχόμενους, σεξουαλικά φορτισμένους ανταγωνιστές από το USTA Billie Jean King National Tennis Center στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, σε ένα γήπεδο ενός άθλιου τένις κλαμπ στα προάστια, αποτυπώνει τη γοητεία του τένις και των αθλητών του.
Η υλικοτεχνική υποδομή του παιχνιδιού αποτελεί μέρος αυτής της γενικής ελκυστικότητας. Όταν η σχεδιάστρια παραγωγής, Μελίσα Λομπάρντο, ξεκίνησε αρχικά την έρευνά της, λέει στο Bloomberg Pursuits, ανακάλυψε τη «γραφική, όμορφη ποιότητα του αθλήματος».
Και ποιος παρακολουθεί τένις σε αυτούς τους χώρους; Πλούσιοι άνθρωποι. «Η εμβέλειά του είναι σε αυτά τα μέρη, όπου, φυσικά, τα πολυτελή ρολόγια ή η υψηλή μόδα ή τα ταξίδια -ή οτιδήποτε άλλο- είναι πράγματα που ήδη καταναλώνουν», λέει η ιδρύτρια του Racquet Magazine, Κέιτλιν Τομσον, σε συνέντευξή της.
Τα εμπορικά σήματα λένε την ιστορία
Κατά τη διάρκεια του Challengers παρακολουθούμε την εξέλιξη της Tashi, από μια έφηβη που προορίζεται να συντηρήσει ολόκληρη την οικογένειά της σε μια γυναίκα που ενυδατώνεται με την ακριβή κρέμα Augustinus Bader, η οποία κοστίζει περίπου 300 δολάρια για ένα μπουκάλι των 50ml.
Η Λομπάρντο λέει ότι η δημιουργική ομάδα της ταινίας επέλεξε προσεκτικά τις μάρκες που θα παρουσίαζε. Ο στόχος, λέει, ήταν να αναπαραστήσουν με ακρίβεια τα προϊόντα με τα οποία θα ευθυγραμμιζόταν ο Tashi και ο Art καθώς θα ανέβαιναν στην ιεραρχία του τένις, ενώ παράλληλα η ταινία δεν θα έμοιαζε με διαφήμιση.
«Νομίζω ότι το έξυπνο πράγμα που κάναμε ήταν να προσπαθήσουμε να επιλέξουμε προσεκτικά τις μάρκες που χρησιμοποιούσαμε και να έχουμε ένα ωραίο μείγμα», λέει. Συμβουλεύτηκαν όλες τις εταιρείες της ταινίας, αφού το τμήμα της Λομπάρντο έκανε τα αρχικά σχέδια. «Δουλέψαμε με τις μάρκες και βεβαιωθήκαμε ότι όλα έμοιαζαν αληθινά και ότι όλοι ήταν σύμφωνοι με αυτό που κάναμε», προσθέτει.
Βοήθησε το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης Λούκα Γκουαντανίνο είχε ήδη σχέσεις με πολλές μάρκες, συμπεριλαμβανομένης της Aston Martin, λέει η Λομπάρντο. Ο Ιταλός σκηνοθέτης, γνωστός για την ταινία του 2018 Call Me by Your Name, έκανε μια ταινία μικρού μήκους το 2021 με πρωταγωνιστή τον Ο’Κόνορ για το αγαπημένο όχημα του Τζέιμς Μποντ.
«Σύμφωνα με το όραμά του να απεικονίσει αυθεντικά το δράμα του επαγγελματικού τένις, ο Λούκα θέλησε να ενσωματώσει την Aston Martin στην πλοκή μέσω της φανταστικής καμπάνιας υποστήριξης της DBX707», έγραψε ο Μάρκο Ματιάτσι, παγκόσμιος επικεφαλής μάρκας και εμπορικός διευθυντής της Aston Martin, σε δήλωσή του στο Bloomberg. Η ψεύτικη καμπάνια για το όχημα των 200.000 δολαρίων «δημιουργήθηκε με την ομάδα μας, για να ταυτίζεται με το DNA επιδόσεων του αυτοκινήτου».
Σε μια απόδειξη του πόσο βαθιά είναι συνυφασμένες αυτές οι εταιρείες με την ιστορία της ταινίας, η διαφήμιση της Aston Martin χρησιμοποιείται για να ενσαρκώσει τις συζυγικές εντάσεις: μία από τις πρώτες φορές που βλέπουμε την Tashi, επεξεργάζεται μια μακέτα της διαφήμισης και φροντίζει να μην είναι λιγότερο προβεβλημένη από τον σύζυγό της -παρά το γεγονός ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής.
Στην οθόνη, η τελική εκδοχή της διαφήμισης της Aston Martin καταλαμβάνει ολόκληρη την πλευρά ενός κτιρίου. Καθώς ο Πάτρικ οδηγεί στην πόλη για το τουρνουά Challenger με το ρημαγμένο Honda CR-V του, η αντίθεση ανάμεσα στις συνθήκες του και στη διαφημιστική πινακίδα που δείχνει τους αντιπάλους του με ένα σπορ αυτοκίνητο δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη. Ένα λογότυπο μας λέει όλα όσα πρέπει να ξέρουμε.