THEPOWERGAME
Βασανισμένο θέμα τα ψαρικά. Από τη μία τα διαθέσιμα ψάρια ελαττώνονται διαρκώς λόγω υπεραλίευσης, από την άλλη τα εστιατόρια, που πρέπει να μας πείσουν πως πρέπει να πληρώνουμε πάνω από 25 ευρώ για φθηνά ψάρια ιχθυοτροφείων ή από διβάρι. Ή 80 ευρώ το κιλό για άγρια, «πρώτα» ψάρια, που κατά πάσα πιθανότητα ταξίδεψαν σε business class από το Μαρόκο.
Χαρήκαμε, λοιπόν, ιδιαίτερα με το παιχνίδι που κάνει ο σεφ στο Manu με τα ψαρικά. Βέβαια, δεν τους κολακεύει ο μικρός και άβολος χώρος στον Κεραμεικό. Και παρά το ότι είναι στην περιοχή όπου κυριαρχεί το δήθεν εναλλακτικό, τα πιάτα δεν χρειάζεται να αποδείξουν πως περιέχουν κάποιον άνευ περιεχομένου νεωτερισμό.
Και όχι, δεν θεωρούμε πλέον νεωτερισμό το να δοκιμάσεις το ψάρι σε μορφή sushi ή σε μια gyoza. Δήθεν και έπαρση θεωρούμε αυτό που δοκιμάσαμε σε ένα βραβευμένο χιπστερομάγαζο στου Ψυρρή με μια σκέτη ψητή ουρά παλαμίδας σε ελαιόλαδο. Δήθεν και έπαρση είναι να σερβίρεις την άνοστη μπάφα σε μορφή «ψαγμενιάς» σεβίτσε και να μη γεύεσαι τίποτε από το ψάρι (που το συγκεκριμένο άλλωστε δεν έχει και τίποτα να δώσει πέρα από το αυγοτάραχο).
Εδώ, λοιπόν, δουλεύουν μόνο με άγρια ψάρια (όχι ιχθυοτροφείου) και σε εξαιρετικά λογικές τιμές. Είχαμε καιρό να δοκιμάσουμε τόσο καλό φρικασέ με σταμναγκάθι και με ψάρι ημέρας (που έτυχε να είναι ροφός).
Η επίσκεψή μας έγινε στην εθνική επέτειο και αναπόφευκτα τιμήσαμε και το αστείο έθιμο με τον παραδοσιακό μπακαλιάρο, που σέρβιραν σε δύο νοστιμότατες εκδοχές: fish & chips με μια πολύ καλή σος ταρτάρ που έδινε αρκετή οξύτητα και ενδιαφέρον στο άψογα τηγανισμένο ψάρι και μια με σκορδαλιά με φαν-τα-στι-κά τσιπς παντζαριού.
Μπράβο για τα al dente χόρτα με την κρέμα φέτας και το πασπάλισμα με αυγοτάραχο, εξαιρετικές οι γκιόζες με μπακαλιάρο και τραγανό τηγανητό κρεμμυδάκι, ιδιαίτερο χειροκρότημα για το ριζότο με γαρίδα κοιλάδας και σαφράν, καταευχαριστηθήκαμε τα μύδια Αμβρακικού με τη σάλτσα που σε προκαλεί για παπάρες. Αφήσαμε για την επόμενη φορά το hot dog με λουκάνικο ψαρικών, που μας ιντριγκάρισε αρκετά.
Ήταν όλα τέλεια; Όχι.
Μας έμεινε μια μικρή απογοήτευση στο ότι οι «αλοιφές» (ταραμοσαλάτα, τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα) που συνόδεψαν τα πολύ καλά ψωμάκια δεν παρέδωσαν τα αναμενόμενα, μας άφησε μια απορία για τον χρόνο που έμεινε στο πάσο η σαλάτα μπρόκολο με το τηγανιτό καλαμάρι (που είχε μαλακώσει απογοητευτικά), μας στεναχώρησε η πορτοκαλόπιτα, που δεν είχε ούτε σωστή υφή στην κρέμα, ενώ κάτι «κλότσαγε» γευστικά στο φύλλο. Επίσης, στρώσιμο θέλει και το σέρβις. Ένα μόνο άτομο είναι σε θέση να σου δώσει την πληροφόρηση που χρειάζεσαι στο στάδιο της παραγγελίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μποτιλιάρισμα στο σέρβις.
Χαρήκαμε όμως ιδιαίτερα που είχαν κρασιά μικρών παραγωγών και σε λογικότατη κοστολόγηση. Διαλέξαμε να συνοδέψουμε τον μπακαλιάρο με ένα πολύ διακριτικό ρητινίτη από Μανδηλαριά του Νικολού.
Αν, λοιπόν, ζητούμενο είναι το να βρούμε ένα φρέσκο ψαράκι φροντισμένο σωστά σε ένα πιάτο με επίσης καλά δουλεμένα συνοδευτικά, χωρίς να εκνευριστούμε με τα καβαλημένα καλάμια που προαναφέραμε, την υπερτιμημένη χιπστεριά και τη νόμιμη απόδειξη που όλο ξεχνιέται να έρθει με τον λογαριασμό, τότε είναι ζήτημα αν μπορούμε να βρούμε 4-5 αξιοπρεπή μαγαζιά που να αξίζουν τα λεφτά τους.
Ε, το Manu είναι ένα από αυτά.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
