Οι καλύτεροι και χειρότεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί της Ευρώπης

Οι γερμανόφωνες χώρες έχουν τους καλύτερους και τους χειρότερους σιδηροδρομικούς σταθμούς στην Ευρώπη. Εξετάζοντας τις 50 πιο πολυσύχναστες τοποθεσίες στην Ευρώπη, ο Ευρωπαϊκός Δείκτης Σιδηροδρομικών Σταθμών 2023, σύμφωνα με όσα γράφει το Bloomberg, διαπίστωσε ότι οι κύριοι σταθμοί στη Ζυρίχη, τη Βιέννη και το Βερολίνο προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες για τους ταξιδιώτες της ηπείρου.

Δεδομένης της παγκόσμιας φήμης της Γερμανίας και των γειτόνων της για τη σιδηροδρομική αριστεία, αυτές οι κορυφαίες θέσεις μπορεί να μην αποτελούν έκπληξη. Πιο κάτω στη λίστα, ωστόσο, έρχεται κάτι πιο απροσδόκητο.

Από τους 50 σταθμούς που αξιολογήθηκαν, οι έξι τελευταίοι βρίσκονται όλοι στη Γερμανία.

Οι καλύτεροι μεγάλοι σταθμοί της Ευρώπης

Οι μετρήσεις που χρησιμοποιεί ο Ευρωπαϊκός Δείκτης Σιδηροδρομικών Σταθμών για την αξιολόγηση των σταθμών είναι διεξοδικές, καθώς περιλαμβάνουν τις ώρες λειτουργίας, τις επιλογές εισιτηρίων και τους χρόνους αναμονής για την αγορά, καθώς και τις συνδέσεις ενός σταθμού και τον αριθμό των δρομολογίων με καθυστέρηση. Εξετάζει επιπλέον την πρόσβαση για άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, τα καταστήματα, τα σαλόνια και τις επιλογές φαγητού, την ποιότητα των προσφερόμενων πληροφοριών και την προσβασιμότητα σε ταξί και υπηρεσίες μετακίνησης, απονέμοντας βαθμούς από 123 το μέγιστο για το καθένα. Αξίζει να σημειωθούν οι τάσεις που αναδεικνύει – ότι οι καλύτεροι μεγάλοι σταθμοί της Ευρώπης βρίσκονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία βόρεια των Άλπεων και ότι οι σταθμοί όπου συγκεντρώνονται υπηρεσίες μεγαλύτερων αποστάσεων τείνουν να προσφέρουν πολύ καλύτερες συνθήκες από εκείνους όπου κυριαρχούν οι μετακινούμενοι μικρών αποστάσεων.

Ενώ πολλοί λάτρεις των σιδηροδρόμων αγαπούν τους σταθμούς της Ευρώπης για την αισθητική τους, ο δείκτης δείχνει ότι η καλή αρχιτεκτονική δεν αντιστοιχεί πάντα με την καλή εξυπηρέτηση. Ο συγκλονιστικά μεγαλοπρεπής κεντρικός σταθμός του Ελσίνκι έρχεται 10ος από το τέλος στην κατάταξη. Ο με διαφορά χειρότερος σταθμός, ο κεντρικός σταθμός στη Βρέμη της Γερμανίας, είναι ένα θολωτό βικτοριανό παλάτι που κοσμείται με απολαυστικές τοιχογραφίες της δεκαετίας του 1950.

Ο σχεδιασμός μπορεί να παίξει ρόλο εάν οδηγεί σε απρόσκοπτη εξυπηρέτηση. Ο σταυροειδής κεντρικός σταθμός του Βερολίνου, που εγκαινιάστηκε το 2006, είναι ευχάριστος στη χρήση, εν μέρει επειδή ο σχεδιασμός του τον καθιστά τόσο προσιτό, με τις πλατφόρμες των υπεραστικών και προαστιακών δρομολογίων να στοιβάζονται κάθετα. Με ένα στρώμα καταστημάτων ενδιάμεσα, αυτή η διάταξη καθιστά δυνατή την αλλαγή από τον αστικό στον εθνικό σιδηρόδρομο και την απόκτηση ενός καφέ στο δρόμο μέσα σε μόλις πέντε λεπτά σε μια καλή μέρα.

Ο κεντρικός σταθμός της Ζυρίχης έχει παρόμοια διάταξη. Οι γραμμές του τερματικού σταθμού καταλήγουν κάτω από την ισόγεια γυάλινη οροφή του σταθμού, η οποία καταλήγει σε μια νεομπαρόκ αίθουσα, τόσο μεγαλοπρεπή που έχει φιλοξενήσει παραστάσεις όπερας. Εν τω μεταξύ, βαθιά κάτω από τούνελ υπάρχουν διαμπερείς γραμμές, στις οποίες η πρόσβαση γίνεται μέσω ενός ευρύχωρου εμπορικού κέντρου που προσφέρει στους επιβάτες όλα όσα χρειάζονται χωρίς να τους εγκλωβίζει, όπως συμβαίνει πολύ συχνά με τις εμπορικές εγκαταστάσεις των αεροδρομίων. Με τρένα προς 21 προορισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ζυρίχης, είναι επίσης ένας κόμβος όπου μπορείτε να επιβιβαστείτε σε τρένο για προορισμούς τόσο μακρινούς όσο το Άμστερνταμ ή η Βουδαπέστη.

Σε άλλα σημεία, τα ευρήματα του δείκτη θα αφορούν τους περισσότερους τακτικούς χρήστες του ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού συστήματος. Η υψηλότερη είσοδος του Ηνωμένου Βασιλείου – η Γέφυρα του Λονδίνου, που κατατάσσεται στην 16η θέση – είναι σίγουρα ένας από τους πιο ευχάριστους σταθμούς της Βρετανίας μετά τον επανασχεδιασμό του 2018, ενώ ο Birmingham New Street (ο χειρότερος μεγάλος σταθμός της Βρετανίας στην 43η θέση) έχει μια απαξία στον αστικό μύθο που τον καθιστά την απάντηση του Ηνωμένου Βασιλείου στον σταθμό Penn της Νέας Υόρκης. Η εξέταση των χαμηλότερων επιδόσεων συνολικά αποκαλύπτει μια σαφή τάση: Πρόκειται κυρίως για εκτεταμένους κόμβους μετακινήσεων περισσότερο παρά για διεθνείς συνδέσμους, και ως εκ τούτου έχουν λιγότερες υπηρεσίες και αναμφισβήτητα λιγότερη προσοχή στον σχεδιασμό και τη λειτουργία τους.

Ο δείκτης κάνει ένα πιθανό σφάλμα σε αυτή την κατηγορία, απονέμοντας πέντε επιπλέον βαθμούς σε σταθμούς με πέντε ή περισσότερες διεθνείς συνδέσεις. Αυτό μπορεί να ευνοεί πόλεις όπως η Ζυρίχη και η Βιέννη, όπου τα διεθνή σύνορα που απέχουν λιγότερο από μία ώρα καθιστούν αναπόφευκτες περισσότερες διασυνοριακές συνδέσεις, ενώ τιμωρεί τους σταθμούς επιβατών (όπως οι τρεις κόμβοι του Βερολίνου που τοποθετούνται εξίσου στον αριθμό 46) επειδή δεν παρέχουν υπηρεσίες που δεν χρειάζονται οι χρήστες τους.

Ακόμα και αυτό δεν μπορεί να εξηγήσει την άθλια εμφάνιση του κεντρικού σταθμού της Βρέμης. Αυτό οφείλεται πιθανότατα στις πολυάριθμες καθυστερήσεις του, με το 39% όλων των τρένων να έχουν καθυστέρηση τουλάχιστον πέντε λεπτών – μια κατάσταση που ίσως επιδεινώνεται επειδή πολλά δρομολόγια ξεκινούν από κάπου αλλού, και έτσι έχουν περισσότερο χρόνο να δημιουργήσουν καθυστερήσεις πριν φτάσουν στην αποβάθρα.

Αυτή η κακή επίδοση εξακολουθεί να υποδεικνύει μια δυσάρεστη αλήθεια: οι σιδηροδρομικές υπηρεσίες της Γερμανίας φθείρονται επί του παρόντος από τις ραφές, με κατακόρυφα επίπεδα αξιοπιστίας που ακόμη και οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να απορρίψουν. Οι καθυστερήσεις στη συντήρηση του δικτύου είναι τόσο μεγάλες – και οι καθυστερήσεις τόσο πολλές – που ο σχεδιασμός ενός αυστηρά προγραμματισμένου σιδηροδρομικού ταξιδιού σε όλη τη χώρα μπορεί να μοιάζει με πράξη πίστης.