THEPOWERGAME
Η Μάνη, με τα πέτρινα σπίτια, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και το άγριο τοπίο, είναι από τις περιοχές της Ελλάδας που μετρούν χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές. Οι πέτρινοι πύργοι της, αν και εγκαταλειμμένοι σε μεγάλο ποσοστό, δίνουν στο νότιο αυτό κομμάτι της Πελοποννήσου μια ιδιαίτερη ομορφιά.
Αυτήν την ομορφιά προσπάθησε και πέτυχε να αναστήσει το αρχιτεκτονικό γραφείο Z-level με το project KA-MA-ΡΑ. Ένα καφενείο-μπακάλικο στην ανατολική Μάνη έγινε πολυχώρος πολιτισμού με πολλές χρήσεις, με γνώμονα την ιστορία του τόπου.
Η Μάνη δίνει το παράδειγμα
Η αποκατάσταση του κτιρίου εντάσσεται στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για την καθιέρωση ορθών πρακτικών για την ανατολική Μάνη, όπου το απόθεμα των εγκαταλειμμένων και ερειπωμένων κτιρίων είναι από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα.
Η ανακαίνιση και αναπαλαίωση αυτών των κτιρίων είναι πιο ενδεδειγμένος τρόπος για την ανάπτυξη της περιοχής απ’ ό,τι η κατασκευή νέων, γι’ αυτό πρέπει τα αρχιτεκτονικά αποθέματα να αντιμετωπίζονται όχι ως απολιθώματα ή μουσειακά ερείπια, αλλά ως ένα πολύτιμο στοιχείο που ενσωματώνεται στη σύγχρονη ζωή, αγκαλιάζοντας βιώσιμες κατασκευές και κοινότητες.
Στο παρελθόν, το μικρό καφενείο-παντοπωλείο του ερειπωμένου χωριού ήταν τόπος συνάντησης της κοινότητας, στον οποίο γίνονταν προβολές ταινιών δύο φορές τον χρόνο. Σήμερα έχει γίνει ένας συνδετικός κρίκος, που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον.
Ο τρόπος που επέλεξαν οι αρχιτέκτονες να σχεδιάσουν τον νέο χώρο δείχνει ακριβώς την ικανότητα των ανθρώπων στο παρελθόν να διαχειρίζονται τους φυσικούς πόρους και να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες.
Οι χοντροί πέτρινοι τοίχοι, οι κόγχες, τα δάπεδα από πλακόστρωτο και μια πέτρινη δεξαμενή σε σχήμα αυγού, χτισμένη μέσα στο χώμα για τη συλλογή του νερού της βροχής, αποδεικνύουν ακριβώς αυτήν την τάση.
Αλληλεπιδρούσαν με τον τόπο και τον χρόνο και εφάρμοζαν βιώσιμες αρχιτεκτονικές λύσεις, που είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρες.
Δυνατότητα ατομικής ή ομαδικής χρήσης
Κατά την αποκατάσταση του παλιού καφενείου-παντοπωλείου, η έμφαση δίνεται στην επαναχρησιμοποίηση υλικών, ιδεών, αξιών και παραδόσεων. Το κτίριο γίνεται σημείο εκκίνησης και σύνδεσης, που συνδέει τους χρήστες -είτε νομάδες, είτε κάτοικοι- με τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Ο εσωτερικός χώρος του καταστήματος μετατράπηκε σε έναν ευέλικτο χώρο διαβίωσης, με δυνατότητα ατομικής ή ομαδικής χρήσης. Το μπάνιο και η κουζίνα είναι συγκεντρωμένα στη νότια πλευρά του κτιρίου, ενώ το νερό παρέχεται από μια δεξαμενή, όπου συλλέγεται το νερό της βροχής. Ο υπόλοιπος χώρος παραμένει χωρίς χωρίσματα, για να αποκαλύψει το αρχικό ενιαίο θολωτό σχήμα του, ενώ είναι επίσης διαθέσιμος για εναλλακτικές χρήσεις.
Μια νέα, αυτοφερόμενη ξύλινη κατασκευή προστίθεται στο παλιό κτίριο, παρέχοντας χώρους ύπνου σε τρία επίπεδα, καθώς και χώρο για παιχνίδι, χαλάρωση και αποθήκευση. Η κατασκευή μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως οθόνη προβολής ταινιών.
Η πρόσοψη του παλιού κτιρίου που βλέπει στον δρόμο έμεινε ανέγγιχτη, καθώς αποτελείται από έναν διπλό πέτρινο τοίχο με μια ενδιάμεση ζώνη από θραύσματα πέτρας, που λειτουργεί ως φίλτρο υγρασίας.