Συνεδρίες γιόγκα, μαθήματα πιλάτες, μάσκες προσώπου, ψυχοθεραπεία, υγιεινή διατροφή και καθημερινή άσκηση. Η αυτοφροντίδα έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και όλοι προσπαθούμε να βρούμε τρόπους για να προσέξουμε τον εαυτό μας και να αποφορτιστούμε από τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Τι γίνεται όμως όταν όλη αυτή η προσπάθεια αυτοφροντίδας δεν μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα;
Σήμερα, οι περισσότεροι ακολουθούμε μία ή και περισσότερες πρακτικές αυτοφροντίδας χωρίς, όμως, να έχουμε σκεφτεί εάν οι συγκεκριμένες πρακτικές μας προκαλούν άγχος ή με τον οποιοδήποτε τρόπο δεν μας κάνουν να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας.
Σύμφωνα με τη Dr Pooja Lakshmin, ψυχίατρο και συγγραφέα του βιβλίου «Real Self-Care», εάν ισχύει αυτό σίγουρα δεν ευθυνόμαστε εμείς. «Αυτό δεν σημαίνει ότι μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, όπως ο διαλογισμός, το μασάζ ή το καθημερινό τζόκινγκ, είναι εγγενώς κακή, αλλά εάν δεν συνδέεται με τις δικές σου ανάγκες και αξίες σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, θα χάσεις τα οφέλη της», τονίζει η Lakshmin.
Έρευνες για την ευημερία χωρίζονται σε δύο θεωρίες για το πώς να ζούμε μια καλή ζωή: την ηδονική προσέγγιση και την ευδαιμονική προσέγγιση. Η ηδονική ευημερία επικεντρώνεται στις συναισθηματικές καταστάσεις της ευτυχίας και της ευχαρίστησης. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε τις ατελείωτες ώρες γυμναστικής και να περνάμε τα Σαββατοκύριακα επικεντρώνοντας σε άλλες δράσεις όπως για παράδειγμα ο εθελοντισμός.
Για άλλους, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να στραφούν σε μια καριέρα ευθυγραμμισμένη με τις αξίες τους. Αλλά αυτό που είναι παρόμοιο για τα περισσότερα άτομα είναι ότι ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που έχει σημασία γι’ αυτόν και να κατανοεί το νόημα που κρύβεται πίσω από τον τρόπο με τον οποίο περνάει τον χρόνο του. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της αυτοφροντίδας.
Το πιο σημαντικό ερώτημα είναι βέβαια πώς αυτό θα το διακρίνουμε. Πώς θα βρούμε τις πρακτικές που θα μας οδηγήσουν στην ευδαιμονική ευημερία και θα αποφύγουμε μηχανισμούς αυτοφροντίδας που δεν μας ταιριάζουν.
Στον πυρήνα της, η πραγματική αυτοφροντίδα αφορά τελικά τη λήψη αποφάσεων. Πρέπει να είμαστε διεκδικητικοί στην ιεράρχηση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μάθουμε να λέτε όχι και να θέτουμε όρια.
Να εξισορροπούμε τις ανάγκες των κοντινών σας ανθρώπων, όπως οι ανάγκες του συντρόφου μας ή οι επιθυμίες των παιδιών μας, με τις δικές μας. Και στο επόμενο βήμα να δούμε με ειλικρίνεια τι πραγματικά χρειαζόμαστε.
Πρόκειται για μια διαδικασία γνωριμίας με τον εαυτό μας, συμπεριλαμβανομένων των βασικών μας αξιών, πεποιθήσεων και επιθυμιών. Είναι μια εσωτερική διαδικασία λήψης αποφάσεων που απαιτεί ενδοσκόπηση, ειλικρίνεια και επιμονή.
Η εμπειρία δείχνει ότι η πραγματική αυτοφροντίδα έρχεται όταν νιώθουμε ότι τα εξωτερικά μας στοιχεία ταιριάζουν με τα εσωτερικά μας. Η πραγματική αυτοφροντίδα, κατά την οποία κοιτάζουμε μέσα μας και παίρνουμε αποφάσεις από μια θέση περισυλλογής και σκέψης, είναι η επιβεβαίωση της δύναμης. Είναι η τόλμη να πεις: «Υπάρχω και έχω σημασία».
