THEPOWERGAME
«Αν ολόκληρο “For whom the bell tolls” ολοκληρώνεται σε 5 λεπτά ποιος ο λόγος να γράφεις κομμάτια που διαρκούν 7 και 8 και 11 λεπτά;», γράφει ο ξένος Τύπος για το νέο άλμπουμ των Metallica, «72 seasons» που μόλις κυκλοφόρησε.
Άλμπουμ που βρίσκει τα μέλη του κορυφαίου μέταλ συγκροτήματος να πλησιάζουν τα 60 τους χρόνια αλλά να παραμένουν με το πόδι πατημένο στο γκάζι όταν χρειάζεται να μπουν στο στούντιο για να γράψουν νέο δίσκο. Αυτό έκαναν και τώρα με τη νέα τους δουλειά με την κριτική να συνοψίζει ότι δεν χρειάζεται να γράφεις 8λεπτα και 11λεπτα τραγούδια που καταντούν βαρετά και επαναλαμβάνονται όταν στο παρελθόν έχεις υπογράψει κλασικά μέταλ τραγούδια που δεν ξεπερνούν το 5λεπτο.
Η κριτική στους Metallica όμως δεν ολοκληρώνεται στη διάρκεια των τραγουδιών τους. Πριν από λίγες μέρες έκανε την εμφάνισή του στον Economist ένα άρθρο που έβαζε στο μικροσκόπιο τον τρόπο που οι Metallica εδώ και πολλά χρόνια χειρίζονται την «εταιρεία» που κρύβεται πίσω από τη μουσική τους. Δεν είναι λίγα τα «συνοικιακά» δισκοπωλεία ανά τον κόσμο που διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να υποχρεώσουν τους πελάτες τους να αγοράσουν το τελευταίο, διπλό άλμπουμ των Metallica στην τιμή των 37 δολαρίων, όπως οι ίδιοι ορίζουν στο site τους. «Αυτή η τιμή αποκλείει τα μικρά δισκοπωλεία», διαμαρτύρονται αν και ξέρουν ότι συνήθως οι νέες κυκλοφορίες μεγάλων καλλιτεχνών περίπου σε αυτή την τιμή πωλούνται.
Κανείς επίσης δεν έχει ξεχάσει το επεισόδιο των Metallica με το Napster το 2000, όταν ο ντράμερ τους Lars Ulrich είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά του παράνομου downloading φτάνοντας στο σημείο να καταθέσει αγωγές κατά των 300.000 χρηστών που είχαν κατεβάσει ελεύθερα στους υπολογιστές τους τα τραγούδια τους. Τότε είχε φανεί ότι οι Metallica στρέφονταν κατά των ίδιων των θαυμαστών τους και αυτό δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα.
Πιο πρόσφατα, το 2019, οι Metallica είχαν κατηγορηθεί ότι έκαναν μυστική συμφωνία με την εταιρεία προπώλησης εισιτηρίων Ticketmaster έτσι, ώστε να φουσκώνουν οι τιμές ελεύθερα αλλά ένα μέρος των κερδών να καταλήγει στους ίδιους. Οι Metallica απάντησαν ότι δεν είχαν ιδέα ότι συμβαίνει αυτό, κάτι που απογοήτευσε τους θαυμαστές τους που υποχρεώνονται να ακριβοπληρώσουν ένα εισιτήριο για να τους δουν από κοντά. Σε αντίστοιχη περίπτωση, όπως με τα εισιτήρια των συναυλιών των Cure, ο Ρόμπερτ Σμιθ ανέλαβε δράση και πολλοί θαυμαστές τους πήραν πίσω μέρος των χρημάτων που είχαν δώσει για να αγοράσουν τα υπερτιμημένα εισιτήριά τους.
Οι ίδιοι οι Metallica υποστηρίζουν ότι πολλοί στρέφονται εναντίον τους γιατί έχουν το θάρρος να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Άλλοι θεωρούν ότι αυτές οι «κακοφωνίες» είναι στρεβλώσεις της μουσικής βιομηχανίας για τις οποίες δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Όπως και να ‘χει, πολλοί θαυμαστές τους είναι απογοητευμένοι. «Δεν γνωρίζω άλλον καλλιτέχνη που να έχει τέτοιο ιστορικό με την επιχειρηματική πλευρά της δουλειάς του», λέει ο Νιλ ΜακΛοντ που διατηρεί ένα δισκοπωλείο στο Μοντρόζ της Σκωτίας.