Στο στόχαστρο των ασφαλέστερων επενδυτικών εργαλείων μπαίνει η αγορά τέχνης μετά την κατάρρευση της SVB, από την οποία οι οικονομικοί αναλυτές, δεν είναι ακόμη σε θέση να «δουν» αν είμαστε μπροστά σε ένα παρόμοιο ή… χειρότερο 2008 (κατάρρευση Lehman Brothers).
Για τη μεγαλύτερη μερίδα των επενδυτών, ο χρυσός, οπωσδήποτε αποτελεί την πιο οικεία και σίγουρη επιλογή με τα ομόλογα, τις μετοχές και το real estate να ακολουθούν.
Αν όμως ρίξει κανείς μια ματιά στο τι είχε συμβεί από το 2008 και μετά, διαπιστώνει ότι η αγορά τέχνης, σε αρκετές περιπτώσεις, έχει αποδειχθεί το πιο ασφαλές καταφύγιο.
Ειδικότερα, όταν είχε ανακοινωθεί επίσημα η χρεοκοπία της Lehman Brothers είχε συμβεί το εξής εντυπωσιακό: μια ειδική δημοπρασία αποκλειστικά αφιερωμένη σε έργα του εικαστικού σύγχρονης τέχνης Damien Hirst είχε καταγράψει ένα πρωτοφανές ρεκόρ τζίρου. Το ταμπλό του οίκου Sotheby’s είχε κλειδώσει στα 95,7 εκατ. στερλίνες (πάνω από 100 εκατ. ευρώ).
Εκείνο που είχαν διαπιστώσει τότε οι αναλυτές ήταν ότι στην περίοδο του χρηματοπιστωτικού κραχ, το χρηματιστήριο τέχνης όχι μόνο είχε υποστεί τους λιγότερους κραδασμούς αλλά κατέγραφε ανοδικές τιμές.
Το χτύπημα των Nahmad και τα κέρδη ενός fund
To Νοέμβριο του 2008 η οικογένεια Nahmad (ισχυρών και πολύ καλά δικτυωμένων εμπόρων έργων τέχνης), χτυπά τον πίνακα του Wassily Kadisnky με τίτλο «Studie zu Improvisation 3», χρονολογίας 1909, και τον αγοράζει έναντι 16,8 δολαρίων.
Μέσα στην επόμενη πενταετία, ο ίδιος πίνακας μεταπωλείται και καταλήγει στα χέρια ενός Ελβετού art dealer, ιδιοκτήτη της J&P Fine Art. Η αξία του είχε εκτοξευτεί στα 21,1 δολάρια.
Όχι μόνο είχε επιστρέψει τα χρήματα από του 2008, αλλά κάθε χρόνο έδινε απόδοση (με ανατοκισμό) 4,66%.
Ένα άλλο γεγονός που επιβεβαιώνει την υπεροχή της art market όσον αφορά την ασφάλεια του επενδυτικού κλίματος σε περιόδους κρίσης είναι ότι από την ημέρα που κατέρρευσε η Lehman Brothers μέχρι την επόμενη διετία, ένα από τα πιο ισχυρά art fund στον κόσμο, έμπαινε σε τροχιά ανόδου.
Την ώρα που ο κόσμος υποδεχόταν την ύφεση που είχε ξεκινήσει στις ΗΠΑ, το Fine Art Fund, έβλεπε ότι το 70% των πελατών του δεν ήταν παραδοσιακοί συλλέκτες έργων τέχνης, αλλά καθαρά ενδιαφερόμενοι στο να επενδύσουν και να βγάλουν κέρδη, χτίζοντας τα δικά τους χαρτοφυλάκια, μετατρέποντας τους πίνακες σε… μετρητά.
Ήδη, τα επενδυτικά προϊόντα του fund είχαν πουλήσει περίπου 35 εκατ. δολάρια σε έργα τέχνης, με κέρδη περίπου 10 εκατ. δολάρια. Παράλληλα, ο αριθμός των επενδυτών που κατέφυγε στο τμήμα Art Advisory του fund αυξανόταν ραγδαία.
Σήμερα, μετά την πτώχευση της SVB, οι τραπεζικές μετοχές βυθίζονται και το ντόμινο της ανησυχίας οδηγεί το επενδυτικό κοινό σε εναλλακτικές αγορές, με τους μεγάλους διεθνείς οίκους δημοπρασιών (Sotheby’s, Christie’s, Phillips, Bonhams) να είναι υπ’ ατμόν.
