Η κρίση της πανδημίας δεν είναι αυτό που νομίζεις

Ευτύχης Παλλήκαρης

Σύμβουλος Διοίκησης Powergame.gr

Οι αλλεπάλληλες δημοσκοπικές «φωτογραφίες» του τελευταίου εξαμήνου αποτυπώνουν τρεις διαπιστώσεις.

Η πρώτη αφορά στις διαθέσεις της κοινής γνώμης, που εμφανίζουν ένα φαινόμενο «ασανσέρ». Τη μια είναι εμφανής η απογοήτευση, την άλλη αναπτερώνονται οι ελπίδες είτε με την πρόοδο των εμβολιασμών είτε με τις όποιες οικονομικές ελαφρύνσεις.

Η δεύτερη έχει να κάνει με την αξιοσημείωτη μη μεταβολή στον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων. Η κυβέρνηση, με σκαμπανεβάσματα, διατηρεί σχετικά υψηλό ποσοστό στην πρόθεση ψήφου και στην συσπείρωση. Η αξιωματική αντιπολίτευση, αντίθετα, δείχνει καθηλωμένη στα ποσοστά της, με τα μικρότερα κόμματα να «βασανίζονται» σε μονοψήφια ποσοστά.

Η τρίτη διαπίστωση είναι πως… τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις! Οι εξειδικευμένες απαντήσεις των πολιτών φανερώνουν-πέρα από τα συγκυριακά «πάνω» και «κάτω»-μια αίσθηση απογοήτευσης, μια αγωνία για την επόμενη μέρα της πανδημίας, για τη διαχείριση της οικονομικής τους κατάστασης στο κοντινό μέλλον. Αυτή η διαπίστωση μπορεί να αποδειχτεί ο καταλύτης για την ενστάλαξη των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα.

Ποιος θα είναι ο νικητής στην αναμέτρηση αυτή; Κατά τη γνώμη μου, πρώτον, όποιος «διαβάζει» σωστά τη φύση της κρίσης της πανδημίας. Και κατά δεύτερον, όποιος διαβλέψει το βαθμό δυσκολίας της οικονομικής ανάκαμψης την επόμενη μέρα και διαχειριστεί τα μέσα για την υπέρβασή της.

Η χώρα εδώ και δώδεκα χρόνια πορεύεται σε συνθήκες κρίσης-πρώτα με την κρίση χρέους και «καπάκι» με την κρίση της πανδημίας. Ωστόσο, οι δύο αυτές κρίσεις έχουν εντελώς διαφορετική ανάγνωση. Η παγκοσμιότητα της κρίσης του COVID19 αλλά και η αίσθηση ότι διακυβεύονται όχι μόνο εισοδήματα αλλά χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, κάνει τη διαφορά από την προηγούμενη δοκιμασία. Υπάρχει και το εξής παράδοξο, σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες: οι συμπολίτες μας, με τη δοκιμασία της εποχής των μνημονίων, έχουν βιώσει τις δυσκολίες και διαθέτουν μεγαλύτερη «τεχνογνωσία» στην αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Επιπλέον, η κρίση χρέους μας έκανε όλους σοφότερους ώστε να μην αναζητούμε ως λύση το μάννα εξ ουρανού.

Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση αναγνωρίζει καλύτερα τον χαρακτήρα της κρίσης απ ό,τι η αξιωματική αντιπολίτευση- και αυτό αντανακλάται σε σημαντικό βαθμό στα γκάλοπ. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, το βασικό μήνυμα δεν έχει ληφθεί ακόμη: άλλο να διαχειρίζεσαι την κρίση της πανδημίας, άλλο να ασκείς ουσιαστική κριτική για τις ανεπάρκειες και λάθη που εκδηλώνονται και άλλο να ψαρεύεις στα θολά νερά. Γιατί στο τέλος της ημέρες έρχεται ένα «ξεστοκάρισμα» και σε αφήνει εκτεθειμένο ακόμα και σε αυτούς, που επιχειρείς να κολακέψεις…

Όσο για την κυβέρνηση, κρατά ήδη στα χέρια της μια καυτή πατάτα. Καθώς οι εμβολιασμοί επιταχύνονται, θα αυξάνεται το ειδικό βάρος των ερωτημάτων του τύπου «τι θα γίνει με τα εισοδήματά μου», «τι θα γίνει με τη δουλειά μου», «πού θα βρω δάνεια για την επιχείρησή μου». Οι προβλέψεις οικονομική ανασυγκρότηση είναι αναγκαίες αλλά δεν αρκούν. Ο επιμερισμός της οικονομικής ανάκαμψης και επενδυτικής δραστηριότητας σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε μικρομεσαία επιχείρηση, στους νέους που ζητούν δουλειά, είναι που θα μετρήσει.

Ας περιμένουμε λοιπόν το σίριαλ των επόμενων μηνών, αντί να αρκεστούμε στις φωτογραφίες της στιγμής.