Τον 17ο αιώνα ο φυσικός, μαθηματικός και φιλόσοφος Μπλαίζ Πασκάλ γέμισε ένα ξύλινο βαρέλι με έναν τόνο νερού και άνοιξε στο επάνω μέρος μια τρύπα. Σε αυτήν προσάρμοσε έναν μικρό σωλήνα ορισμένου ύψους και τον γέμισε με νερό. Με έκπληξη είδε τα τοιχώματα του βαρελιού να ανοίγουν και να αρχίσει να τρέχει νερό από τα πλάγια. Αυτό έμεινε στην ιστορία ως το υδροστατικό παράδοξο (οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται…).
Στη δημοσκόπηση της GPΟ για το οικονομικό βαρόμετρο του powergame.gr εμφανίστηκε ένα παράδοξο πολιτικής φύσης. Στο πρώτο μέρος, η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα είναι έντονη και ο σκεπτικισμός των πολιτών-ακόμα και για τη διαχείριση του εμβολιαστικού προγράμματος-μεγάλος. Η αβεβαιότητα για το αύριο κυριαρχεί στις απαντήσεις για την οικονομία, ενώ ως δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα μετά την πανδημία εμφανίζεται η ακρίβεια.
Κι όμως, στο δεύτερο μέρος της δημοσκόπησης, που αφορά στην πρόθεση ψήφου, η «ψαλίδα» ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει διψήφια, μάλιστα με μια ανεπαίσθητη διεύρυνση. Το κοντράστ είναι ολοφάνερο: πώς γίνεται η κριτική να κλιμακώνεται και η κυβέρνηση να αντέχει;
Για τη διευκόλυνση της όποιας συζήτησης, παραθέτω δύο παραμέτρους από τη δημοσκόπηση που ενδεχομένως να συνηγορούν στην εξήγηση της αντιφατικής αυτής εικόνας. Η πρώτη παράμετρος έχει να κάνει με τη σύγκριση των επιδόσεων του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκεί ο κ. Μητσοτάκης στα θέματα της διαχείρισης της οικονομίας, των επενδύσεων διατηρεί σταθερά το προβάδισμα, με διαφορές που αγγίζουν τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Προφανώς αυτή η διαφορά συντηρεί και την απόσταση ανάμεσα στα δύο κόμματα, αφού πιστεύω ότι η αξιολόγηση των πολιτικών αρχηγών στη χώρα μας (και όχι μόνο) εμπεριέχει μεγαλύτερο βαθμό ισχύος και εμπιστοσύνης.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με το κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ αρθρώνει αξιόπιστο εναλλακτικό λόγο, έτσι ώστε να καρπωθεί την κυβερνητική φθορά. Στο κεφάλαιο αυτό, οι επιδόσεις είναι φτωχές. Μάλιστα το παρατεταμένο έλλειμμα αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης-τόσο στην οικονομία όσο και στο πολιτικό πεδίο-, δημιουργούν ένα έντονα αρνητικό φορτίο σε ό,τι αφορά στην επιρροή του.
Τελικά, στην αρχή του Πασκάλ, για την μετάδοση των πιέσεων στα ρευστά, δεν υπήρχε κανένα παράδοξο. Όσο για την εικόνα της δημοσκόπησης, θα επαναλάβουμε ότι αποτελεί απεικόνιση της τρέχουσας συγκυρίας. Οπωσδήποτε καταγράφεται μια αντίφαση ανάμεσα στην οικονομική πραγματικότητα και το πολιτικό αποτύπωμα. Όμως οι αντιφάσεις εμφανίζονται για να λύνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Το θέμα είναι ότι η λύση είναι συνάρτηση των προκλήσεων τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε μπορεί η φωτογραφία της στιγμής να έχει διαφορετικό βάθος.
