Η χθεσινή ομιλία του Ταγίπ Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο αποτελεί εμπρηστική και προκλητική κίνηση. Το άνοιγμα της Αμμοχώστου, ανήμερα της επετείου της παράνομης τουρκικής εισβολής που ακρωτηρίασε την Κυπριακή Δημοκρατία, ναρκοθετεί την περαιτέρω πορεία του Κυπριακού. Διά στόματος του Τούρκου Προέδρου, περιφρονήθηκαν οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρουσιάστηκε μια απολύτως ψευδής πραγματικότητα.
Βασικός στόχος της Άγκυρας παραμένει η ενίσχυση της υπόστασης του ψευδοκράτους, με απώτερο σκοπό την μετέπειτα αναγνώρισή του. Τι συνέβη, όμως, χθες και σήμερα στην Κύπρο; Η Άγκυρα διέδιδε διακριτικά ότι θα υπήρχε αναγνώριση από τρίτες χώρες, με συνήθεις υπόπτους το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν. Τελικά, η Τουρκία επέλεξε να μην προχωρήσει για την ώρα προς αυτή την κατεύθυνση, συνεκτιμώντας το κόστος της διεθνούς κατακραυγής και διαβάζοντας τα μηνύματα της διεθνούς κοινότητας. Για να ικανοποιήσει τα εγχώρια εθνικιστικά συναισθήματα, παρουσίασε ως έργα πνοής την κατασκευή δυο κτηρίων για το καθεστώς, του νέου «προεδρικού μεγάρου» και της νέας ψευδοβουλής. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρεί να δώσει επίφαση νομιμότητας στο κατοχικό καθεστώς και, φυσικά, να ενισχύσει τον εντολοδόχο Ερσίν Τατάρ, τον άνθρωπο που δεν στηρίζει η πλειοψηφία των γηγενών Τουρκοκυπρίων.
Η πλέον σοβαρή είναι η ανακοίνωση για το άνοιγμα του 3,5% της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου, γεγονός που φέρνει την Τουρκία ευθέως αντιμέτωπη με τον ΟΗΕ. Αυτή η επιλογή δείχνει το σχεδιασμό για το μετέπειτα πλήρες άνοιγμα των Βαρωσίων, της πόλης που εδώ και 47 χρόνια αναμένει να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους της. Πρακτικά, η Τουρκία θα ήθελε σταδιακά να «καταπιεί» την Αμμόχωστο.
Παράλληλα, επιχειρείται να δοθεί υπόσταση στο θεώρημα των δυο κρατών, μέσω της εκβιαστικής προσφυγής όσων θέλουν να ξαναπάρουν τις περιουσίες τους, στην αρμόδια «επιτροπή» του ψευδοκράτους. Στην πράξη, το καθεστώς ζητά έμμεση αναγνώριση, ως αντάλλαγμα για την απόδοση των περιουσιών στα Βαρώσια. Επιπλέον, αυτή η απαράδεκτη απόφαση λειτουργεί και ως μήνυμα νίκης προς το εσωτερικό της Τουρκίας. Ο ισλαμιστικός εθνικισμός, ανήμερα της έναρξης του μπαϊραμιού, στοχεύει στην ενεργοποίηση του θυμικού των μαζών της Ανατολίας.
Τις προηγούμενες ημέρες, ο Ταγίπ Ερντογάν ανέβασε κατά πολύ τις προσδοκίες για τις φιέστες στα κατεχόμενα. Τελικά, αποδείχθηκε ότι πέρασε κάτω από τον πήχυ που ο ίδιος είχε θέσει, καθώς ούτε διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους είδαμε, ούτε μεγάλες ενεργειακές εξαγγελίες. Ο φόβος για την αντίδραση ΕΕ και ΟΗΕ και, κυρίως, η προηγούμενη επικοινωνία του Ιμπραήμ Καλίν με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν, υποχρέωσαν την Τουρκία σε μερική αναπροσαρμογή. Όσο για την επιθετική ρητορική κατά πάντων, η εξήγηση είναι απλή. Από τη μια, η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα, με το βλέμμα στην επόμενη φάση του Κυπριακού. Από την άλλη, προσπαθεί να απαντήσει στις δικαιολογημένες κατηγορίες της διεθνούς κοινότητας ότι η ίδια αποτελεί συστηματικό ταραξία, με το βλέμμα όμως στραμμένο στο εγχώριο ακροατήριο.
Η Άγκυρα λανθασμένα θεωρεί την Κύπρο ως ευάλωτο και εύκολο στόχο. Η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί πλήρες μέλος της ΕΕ και κανείς δεν μπορεί να απειλεί την ακεραιότητά της.
