Αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που έπεσε για πρώτη φορά στο τραπέζι η δημιουργία μιας Ένωσης Κεφαλαιαγορών, μιας ενιαίας χρηματοπιστωτικής αγοράς για κεφάλαια σε ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο, το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι. Και θα συνεχίσει μάλιστα να αποτελεί «πονοκέφαλο» αλλά και πρόκληση για το νέο Ευρωκοινοβούλιο που θα προκύψει μετά τις ευρωεκλογές, που θα κληθεί να σκεφτεί τρόπους για να απελευθερώσει τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης της Ευρώπης.
Οι πολίτες σε 27 χώρες της ΕΕ προσέρχονται στις κάλπες αυτή την εβδομάδα για να εκλέξουν νέα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, το οποίο στη συνέχεια θα προχωρήσει στον διορισμό του προέδρου του ως μία πρώτη ενέργεια μετά τις εκλογές στις 6-9 Ιουνίου. Το ερώτημα που θέτει το σχετικό δημοσίευμα του Euronews είναι: Θα μοιραστεί η νέα ευρωπαϊκή ηγεσία την ίδια άποψη για την Ένωση Κεφαλαιαγορών – και θα υπάρξει ποτέ αρκετή πολιτική βούληση για την υλοποίησή της;
Για το ευρύτερο πλαίσιο, η πρωτοβουλία για την Ένωση Κεφαλαιαγορών (CMU) ξεκίνησε από την Κομισίον την περίοδο που ήταν πρόεδρος ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όπου τότε είχε εγκριθεί το πρώτο σχέδιο δράσης της CMU τον Σεπτέμβριο του 2015. Συγκεκριμένα, κατέγραφε έναν κατάλογο με περισσότερες από 30 δράσεις για τη δημιουργία των δομικών στοιχείων μιας ολοκληρωμένης κεφαλαιαγοράς στην ΕΕ έως το 2019.
Μέχρι τον Ιούνιο του 2024, το σχέδιο με τη μεγαλύτερη εικόνα -δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς κεφαλαίου σε ολόκληρη την επικράτεια της ΕΕ με επενδύσεις και αποταμιεύσεις που θα ρέουν πέρα από τα σύνορά της- δεν έχει ακόμη επιτευχθεί.
Γιατί είναι απαραίτητη μια Ένωση Κεφαλαιαγορών;
Η Mairead McGuinness, η σημερινή επίτροπος της ΕΕ για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την Ένωση Κεφαλαιαγορών, δήλωσε σε άρθρο της στους Financial Times τον Μάρτιο του 2024, ότι η ΕΕ δεν προσφέρει σήμερα στις εγχώριες εταιρείες αρκετές επιλογές για χρηματοδότηση από τις κεφαλαιαγορές.
Ως αποτέλεσμα, πηγαίνουν αλλού. Για παράδειγμα, η Birkenstock, η γερμανική μάρκα υποδημάτων, αποφάσισε να αντλήσει κεφάλαια εισάγοντας την ίδια πέρυσι στη Wall Street, αντί για το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης, του Παρισιού ή του Άμστερνταμ για παράδειγμα. Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα μεγάλης ευρωπαϊκής εταιρείας που αναγκάστηκε να πάει στο εξωτερικό για να βρει χρηματοδότηση και πόρους. Ένα πρόβλημα που, σύμφωνα με την McGuinness, πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Η ίδια έχει επίσης τονίσει ευρέως τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη υστερεί έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας στις κεφαλαιαγορές, γεγονός που με τη σειρά του περιορίζει τις προοπτικές των ευρωπαϊκών εταιρειών που θέλουν να αναπτυχθούν, να καινοτομήσουν και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στην ΕΕ.
Τι εμποδίζει την πρόοδο για δημιουργία της Ένωσης;
Ενώ έχουν συμφωνηθεί πολλά ρυθμιστικά μέτρα, τα εθνικά συμφέροντα των κρατών μελών εμπόδισαν το σχέδιο να προχωρήσει. Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν επιδείξει υποστήριξη για την Ένωση, ενώ αντίθετα ορισμένα έθνη είναι απρόθυμα να παραδώσουν περισσότερο έλεγχο στις Βρυξέλλες, ενώ πολλές χώρες ανησυχούν για το πρόσθετο κόστος για τις εθνικές χρηματοπιστωτικές τους βιομηχανίες.
Ως αποτέλεσμα, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα σε όλο το μπλοκ παραμένουν κατακερματισμένα και οι νόμοι ανά χώρα εξακολουθούν να εμποδίζουν τη διασυνοριακή χρηματοδότηση. Ουσιαστικά, οι κανόνες για τις επενδύσεις και την αφερεγγυότητα πρέπει να ενοποιηθούν για να διευκολυνθούν οι διασυνοριακές επενδύσεις. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες των εθνικών κυβερνήσεων θα πρέπει να το αποδεχτούν αυτό προκειμένου να πραγματοποιηθεί η Ένωση Κεφαλαιαγορών, κάτι που θα απαιτήσει το ίδιο επίπεδο πολιτικής βούλησης που δημιούργησε την ευρωπαϊκή ενιαία αγορά το 1993.
Διαβάστε επίσης:
Το μπαράζ επενδύσεων στα data centers και ο γρίφος της ενέργειας
