THEPOWERGAME
Η Λατινική Αμερική είναι ποδοσφαιρική δύναμη. Στις ομάδες της περιλαμβάνονται η Αργεντινή (η σημερινή παγκόσμια πρωταθλήτρια ανδρών) και η Βραζιλία (η πιο επιτυχημένη εθνική ομάδα στην ιστορία). Ωστόσο, αν η περιοχή παίζει ποδόσφαιρο με χάρη και κομψότητα, τα συστήματα των πρωταθλημάτων της είναι οδυνηρά πολύπλοκα. Οι διοργανώσεις της Λατινικής Αμερικής, που λαμβάνουν χώρα αυτήν τη στιγμή, μπορεί να προκαλέσουν μεγαλύτερη σύγχυση από τους κανόνες του οφσάιντ.
Ας δούμε, για παράδειγμα, την Ουρουγουάη. Τον Αύγουστο οι πανηγυρισμοί στο Μοντεβιδέο δεν είχαν τελειωμό, όταν η Nacional, μια τοπική ομάδα, κέρδισε το τουρνουά Intermedio της χώρας. Στη διοργάνωση αυτήν οι 16 καλύτερες ομάδες της Ουρουγουάης χωρίζονται σε δύο ομίλους. Οι καλύτερες ομάδες από κάθε όμιλο αγωνίζονται σε έναν τελικό, κάτι το οποίο φαίνεται αρκετά απλό.
Ωστόσο, κάθε χρόνο αυτές οι ίδιες 16 ομάδες ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε ένα πρωτάθλημα Apertura (έναρξη), που διεξάγεται τους πρώτους μήνες της σεζόν, και σε ένα ξεχωριστό πρωτάθλημα Clausura (λήξη), που δεν αρχίζει παρά μόνο όταν το έτος πλησιάζει στο τέλος του. Ο τελικός πρωταθλητής αναδεικνύεται στα play-offs που περιλαμβάνουν τους νικητές του Apertura, τους νικητές του Clausura και όποια ομάδα τερματίσει στην κορυφή ενός ετήσιου πίνακα (που δημιουργείται κατά τρόπο που προκαλεί σύγχυση, συνδυάζοντας τα αποτελέσματα και των τριών διοργανώσεων). Αν κάποια ομάδα κερδίσει σε περισσότερα από ένα από αυτά, κάποιος θα πρέπει να συμβουλευτεί τα ψιλά γράμματα της διοργάνωσης για να αποφασίσει τι θα συμβεί. «Ούτε εμείς οι ίδιοι καταλαβαίνουμε», λέει ο Juan Francisco Pittaluga, αθλητικός δημοσιογράφος.
Οι περίτεχνες μορφές είναι κοινές σε όλη την περιοχή. Η Βολιβία, η Κολομβία, ο Ισημερινός και το Μεξικό έχουν τα δικά τους συστήματα Apertura και Clausura. Το Μεξικό έχει play-offs για τα play-offs του. Το να υπολογίσετε ποιες ομάδες θα υποβιβαστούν στο τέλος της σεζόν μπορεί να απαιτεί υπολογιστή: στην Κολομβία και την Ουρουγουάη, μεταξύ άλλων, αυτό καθορίζεται από τον μέσο όρο των αποτελεσμάτων πολλών σεζόν. Γιατί είναι όλα τόσο περίπλοκα;
Μια εξήγηση είναι οι μεταγραφές των παικτών. Πριν από μερικά χρόνια η Αργεντινή αποφάσισε ότι η ποδοσφαιρική της σεζόν πρέπει να συμπίπτει με την ευρωπαϊκή, ώστε η πώληση παικτών σε ευρωπαϊκούς συλλόγους να είναι ευκολότερη. Ωστόσο, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να παίζουν τον Ιανουάριο, όταν η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει τους 40°C και πολλοί φίλαθλοι λείπουν σε διακοπές. Το 1991 η Αργεντινή εισήγαγε το σύστημα Apertura και Clausura εν μέρει για να δημιουργήσει ένα διάλειμμα στα μέσα του καλοκαιριού.
Ωστόσο, υπάρχει σαφώς κάτι περισσότερο από αυτό. Η διοργάνωση πολλών μικρών τουρνουά μπορεί να επιτρέψει τη διεξαγωγή περισσότερων αγώνων συνολικά (ιδιαίτερα πρακτικό για την Ουρουγουάη, μια μικρή χώρα που έχει λιγότερες ομάδες στην κορυφαία κατηγορία απ’ ό,τι, ας πούμε, η Αγγλία ή η Ιταλία). Υποτίθεται επίσης ότι δημιουργεί περισσότερους σημαντικούς αγώνες, ενισχύοντας τις πωλήσεις εισιτηρίων και τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα, το λατινοαμερικανικό ποδόσφαιρο είναι και φτωχό σε μετρητά και μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για την πολιτική (ο Mauricio Macri, πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, έγινε γνωστός διοικώντας την Boca Juniors, έναν μεγάλο σύλλογο). Έτσι, οι μεγαλοπαράγοντες δημιουργούν συνεχώς νέες μορφές που μπορούν να αποφέρουν χρήματα -και ίσως και ένα όνομα για τους ίδιους.
Οι «βυζαντινοί» κανόνες που αφορούν τον υποβιβασμό είναι αποτέλεσμα της ευνοιοκρατίας. Όταν η Grêmio, ένας διάσημος σύλλογος στη Βραζιλία, έπεσε μια κατηγορία το 1991, οι Αρχές σχεδόν εξασφάλισαν ότι θα ανέβαινε ξανά, δηλώνοντας ότι την επόμενη σεζόν θα ανέβαιναν 12 ομάδες. Οι ευρωπαϊκές ομάδες μπορούν μόνο να ονειρεύονται την ασφάλεια που απολαμβάνουν ορισμένες από τις αντίστοιχες ομάδες της Λατινικής Αμερικής. Το 2021 δώδεκα μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες προσπάθησαν να ξεκινήσουν ένα πρωτάθλημα από το οποίο καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να υποβιβαστεί. Οι οπαδοί έδωσαν στο σχέδιο «κόκκινη κάρτα».
Η διακινδύνευση και η απλότητα είναι δημοφιλή στις κερκίδες. Η Βραζιλία διαθέτει το καλύτερο πρωτάθλημα της περιοχής. Όπως και πολλά ευρωπαϊκά, έχει 20 ομάδες, έναν μοναδικό πίνακα και -από τη στιγμή που οι Αρχές άρχισαν να κάνουν λόγο για απάτες- απλούς κανόνες υποβιβασμού. Για τους περισσότερους απλούς φιλάθλους, αυτό πράγματι αξίζει επευφημίες.
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Διαβάστε επίσης
AeroVironment: Η εταιρεία πίσω από τα drones καμικάζι που χωράνε σε σακίδιο
Ενισχύσεις 1,2 δισ. ευρώ για πάνω από 2 εκατ. νοικοκυριά
Πετρελαϊκές κρίσεις: Γιατί δεν είναι πλέον όπως τη δεκαετία του 1970
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
