THEPOWERGAME
Το Ιράν θα δεχτεί επίθεση από το Ισραήλ, όπως διαβεβαίωσε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου. Το ερώτημα, όμως -για την ακρίβεια τα ερωτήματα είναι δύο: Τι θα χτυπήσει και πώς θα χτυπήσει. Το βασικό σενάριο είναι το Ισραήλ να βομβαρδίσει εγκαταστάσεις πετρελαίου του Ιράν, ωστόσο -όπως σημείωσε ανώτατος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί- δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα πυρηνικά της ασιατικής χώρας θα βρεθούν εκτός των σχεδιαζόμενων ισραηλινών αντιποίνων. Επίσης, το Ισραήλ βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα: βομβαρδιστικά αεροσκάφη ή πύραυλοι.
Στο δημοσίευμά της η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» επισημαίνει ότι ο κύριος όγκος των εγκατάστασεων πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν βρίσκεται στα δυτικά της χώρας, κοντά σε Ιράκ, Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία. Επίσης, υπάρχει και ένας σημαντικός αριθμός στα ανοικτά των ακτών του Ιράν ή σε νησιά, όπως ο κύριος τερματικός σταθμός εξαγωγής πετρελαίου στο νησί Χανγκ στον Περσικό Κόλπο.
Ενδεχόμενο ισραηλινό πλήγμα σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις θα επηρέαζε ακόμα περισσότερο την ήδη αδύναμη οικονομία του Ιράν. Με ημερήσια παραγωγή στα 3 εκατ. βαρέλια και βασικό πελάτη την Κίνα, η κατάσταση θα γινόταν ακόμα πιο δύσκολη για την Τεχεράνη, η οποία έχει ανάγκη τα έσοδα από τις εξαγωγές, προκειμένου να συντηρεί μεταξύ άλλων και την αμυντική της βιομηχανία.
Όσον αφορά στον αντίκτυπο που θα έχει στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου μια ισραηλινή επίθεση στις πετρελαιοπηγές του Ιράν, οι οικονομικοί αναλυτές εμφανίζονται διχασμένοι. Την ώρα που η μία πλευρά περιμένει το πετρέλαιο να εκτοξευτεί στα 100 δολάρια το βαρέλι, η άλλη πλευρά σπεύδει να επισημάνει ότι το Ιράν προσφέρει μόλις το 3% της παγκόσμιας παραγωγής, υπογραμμίζοντας με νόημα που οι συνθήκες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες από την πετρελαϊκή κρίση του 1970.
Τα πυρηνικά του Ιράν
Εδώ και χρόνια το Ισραήλ, διά στόματος Μπενιαμίν Νετανιάχου, δεν σταματά να επαναλαμβάνει ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποτελεί «υπαρξιακή απειλή», καθώς στόχος της Τεχεράνης είναι να κατασκευάσει ατομική βόμβα. Η Τεχεράνη απαντά, διαμηνύοντας ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει αποκλειστικά ειρηνικούς σκοπούς. Στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν περιλαμβάνονται μονάδες παραγωγής και εμπλουτισμού ουρανίου, ορυχεία ουρανίου και ερευνητικοί αντιδραστήρες. Για τον Τζο Μπάιντεν επίθεση του Ισραήλ στα πυρηνικά του Ιράν αποτελεί «κόκκκινη γραμμή».
Σε κάθε περίπτωση οι βασικές πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν είναι καλά οχυρωμένες, καθώς βρίσκονται μέσα σε βουνά και προστατεύονται από ισχυρά αντιαεροπορικά συστήματα. Αυτό σημαίνει ότι αν το Ισραήλ επιλέξει να τα χτυπήσει, πρέπει να το κάνει με πανίσχυρες βόμβες, όπως αυτές που χρησιμοποιήθηκαν για να ισοπεδώσουν το αρχηγείο στο οποίο κρυβόταν ο Χασάν Νασράλα στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, Βηρυτό. Ωστόσο, το μειονέκτημα σε μια τέτοια απόφαση είναι ότι τα ισραηλινά βομβαρδιστικά πρέπει να συνοδεύονται από μαχητικά, τα οποία θα είναι εκτειθειμένα στα ιρανικά πυρά, έχοντας προηγουμένως περάσει από τον εναέριο χώρο αραβικών κρατών. Επίσης, η μεγάλη απόσταση που καλούνται να διανύσουν, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους, καθώς η ποσότητα καυσίμων θα είναι οριακή.
Επίθεση στο Ιράν με βαλλιστικούς πυραύλους
Σύμφωνα με το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, think tank με έδρα την Ουάσιγκτον, το Ισραήλ έχει την επιλογή να χρησιμοποιήσει βαλλιστικούς πυραύλους. Συγκεκριμένα, τον μεσαίου βεληνεκούς Jericho 2 (με βεληνεκές έως 2.000 μίλια) και τον Jericho 3 (με βεληνεκές έως 4.000 μίλια).
«Πιστεύω ότι είναι πιθανό να μιμηθούν την επιχείρηση του Απριλίου (σ.σ. όταν το Ισραήλ κατέστρεψε αντιαεροπορικά συστήματα στο Ιράν) και να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης και την αεράμυνα του Ιράν για να ανοίξουν χώρο για αεροπορική επίθεση» δήλωσε ο Γκραντ Ράμλι, πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου. Και πρόσθεσε: «Το ερώτημα θα είναι πόσο εκτεταμένες θα είναι οι επιχειρήσεις του Ισραήλ και αν θα εισέλθουν στον ιρανικό εναέριο χώρο».
Διαβάστε επίσης
Με ποια “προίκα” περνάει το ΤΧΣ στο Υπερταμείο
“Έβρασαν” τα μύδια στον Θερμαϊκό: SOS για την ολική καταστροφή του γόνου
Μπίτσιος: Η ζήτηση ενέργειας και η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης