THEPOWERGAME
Στον Κινέζο επιχειρηματία και «βασιλιά του χαλκού», Wang Wenyin, εστιάζει το Bloomberg, που εξηγεί πώς μπήκε σε μια τρύπα 1,6 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Ο Wang Wenyin, πρόεδρος του κολοσσού εξόρυξης μετάλλων Amer International Group, μιας κινεζικής εταιρείας που παράγει προϊόντα καλωδίων και χαλκού, έφτασε στη Shenzhen στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με 400 γουάν στην τσέπη του, όπως γράφει το πρακτορείο. Μέσα σε τρεις δεκαετίες έχτισε μια αυτοκρατορία στην πλάτη της έκρηξης των υποδομών της Κίνας, με αμείλικτη αυτοπροβολή και ταλέντο στο να προσελκύει τις τοπικές Αρχές, που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να προσελκύσουν επενδύσεις.
Σήμερα επιστρέφει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε.
Ο Γουάνγκ, που ονομάστηκε «παγκόσμιος βασιλιάς του χαλκού» στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ήταν μια αξιοσημείωτη φιγούρα στο εμπόριο μετάλλων κατά τη διάρκεια των ετών της άνθησης. Το μαρμάρινο σπίτι του και τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας του, γεμάτα με έπιπλα από ροδόξυλο και φωτογραφίες από συναντήσεις με παγκόσμιους ηγέτες, τον έκαναν την ενσάρκωση του ονείρου της νέας Κίνας, «από τα κουρέλια στον πλούτο».
Ο Γουάνγκ έγινε πρωτοσέλιδο το 2017, όταν έριξε μια σανίδα σωτηρίας στον Hui Ka Yan, ιδρυτή και τότε πρόεδρο της εταιρείας ανάπτυξης ακινήτων China Evergrande Group. Μπορούσε να αντέξει οικονομικά τη χειρονομία. Σε εκείνο το σημείο, ο όμιλος Amer International Group του Γουάνγκ διαχειριζόταν -όπως έλεγε- το ένα δέκατο των εισαγωγών χαλκού της Κίνας. Είχε ένα τεράστιο δίκτυο εργοστασίων κατασκευής, διέθετε περίπου 30 επιχειρηματικά πάρκα και ισχυριζόταν ότι είχε ορυχεία σε όλο τον κόσμο.
Η Amer επωφελήθηκε από την ταχεία αστικοποίηση, την εύκολη πρόσβαση σε πιστώσεις και τις κυβερνητικές επιδοτήσεις, καθώς η χώρα άνοιξε. Πολλοί το έκαναν. Αυτό που είδε επίσης ο Γουάνγκ ήταν η ευκαιρία να μετατρέψει την πείνα των τοπικών Αρχών για ανάπτυξη σε κέρδος. Έκλεισε τη μία συμφωνία μετά την άλλη για να μετατρέψει άδειες εκτάσεις σε βιομηχανικά πάρκα, τροφοδοτώντας μια φούσκα ακινήτων που έκτοτε έσκασε -αφήνοντας την οικονομία της Κίνας σε ύφεση και μετατρέποντας την αυτοκρατορία του σε κουρέλια.
Οι επιχειρήσεις εμπορίας χαλκού και τα εργοστάσια έκλεισαν, τα επιχειρηματικά πάρκα έκλεισαν ή αναλήφθηκαν από τις τοπικές κυβερνήσεις. Ο ίδιος ο Γουάνγκ αντιμετωπίζει νομικές αξιώσεις που ζητούν 10,9 δισεκατομμύρια γουάν (1,6 δισεκατομμύρια δολάρια) σε απλήρωτα χρέη.
Συνεντεύξεις με επιχειρηματικούς συνεργάτες, τραπεζίτες, κυβερνητικούς αξιωματούχους και πρώην υπαλλήλους αφηγούνται την ιστορία της ανόδου του και στη συνέχεια της ξαφνικής πτώσης του. Ο τροχός της τύχης γυρίζει γρήγορα για τους δισεκατομμυριούχους της Κίνας, αλλά λίγοι ήταν τόσο στενά συνδεδεμένοι με τις οικονομικές διακυμάνσεις της χώρας όσο η Amer.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις επιχειρηματικές πρακτικές του Γουάνγκ, οι οποίες αντανακλούσαν τις υπερβολές του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού συστήματος και συχνά τις επιδείνωναν, ιδίως στις μικρότερες πόλεις, είπαν οι συνεργάτες και οι αξιωματούχοι. Ένα οικοδόμημα που χτίστηκε πάνω στην εύκολη πίστωση και τις μεγαλεπήβολες υποσχέσεις δεν μπόρεσε να αντέξει τον συνδυασμό μιας ύφεσης της αγοράς και μιας κυβερνητικής καταστολής των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ζήτησαν να μην κατονομαστούν λόγω της ευαισθησίας του θέματος.
Ζωή στο πάρκο
Γεννημένος σε μια συνηθισμένη αγροτική οικογένεια στην επαρχία Ανχούι της ανατολικής Κίνας το 1968, ο Γουάνγκ βρήκε την πρώτη του δουλειά σε μια εταιρεία πετροχημικών στη Σαγκάη. Όταν εμφανίστηκε στη Σενζέν το 1993, όπως ισχυρίστηκε αργότερα, κοιμήθηκε σε έναν τσιμεντοσωλήνα.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του, ο Γουάνγκ επικεντρώθηκε στην κατασκευή ακατέργαστου χαλκού σε ράβδους και σύρματα που χρησιμοποιούνται σε όλα τα είδη, από επιτραπέζιες κουζίνες μέχρι ηλεκτρικά δίκτυα. Ο συγχρονισμός του ήταν τέλειος, καθώς συνέπεσε με τη θεαματική διψήφια οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τη δεκαετία του 1990, όταν χτίζονταν πολυκατοικίες και αναπτύσσονταν δίκτυα. Σταδιακά απέκτησε περισσότερα εργοστάσια, ιδρύοντας την Amer στο Χονγκ Κονγκ προς το τέλος της δεκαετίας.
Ο Γουάνγκ αγόραζε τεράστιες ποσότητες χαλκού όταν ήταν φθηνός, τον επεξεργαζόταν και δημιουργούσε μεγάλα αποθέματα, που στη συνέχεια πωλούνταν όταν οι τιμές ανέβαιναν.
Εξελίχθηκε σε έναν χαρακτήρα που ξεπερνούσε τα όρια της ζωής, με μια χαλαρή προσέγγιση της αλήθειας. Μια οθόνη στα περίτεχνα κεντρικά γραφεία της εταιρείας ισχυριζόταν ότι η Amer είχε ορυχεία σε περισσότερες από 20 χώρες του κόσμου, κάτι που είναι σχεδόν βέβαιο ότι αποτελούσε υπερβολή. Ο Γουάνγκ, ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του ακαδημαϊκό, έλεγε στους επισκέπτες ότι διάβαζε 100 βιβλία τον χρόνο. Ο μεγιστάνας περίμενε το ίδιο και από το προσωπικό του, στο οποίο δόθηκαν θέσεις στο ράφι του γραφείου για να αποδείξει την άποψή του.
«Έπιασα την ανοδική τάση στην Κίνα και στον κόσμο. Ήμουν τυχερός που γεννήθηκα σε μια μεγάλη εποχή», δήλωσε σε συνέντευξή του το 2015. «Και, φυσικά, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν θα δούλευαν τόσο σκληρά όσο εγώ. Δεν ηττώνται από κανέναν άλλον παρά μόνο από τον εαυτό τους».
Γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 2010 άρχισε να δημιουργεί βιομηχανικά πάρκα σε όλη την Κίνα -με πρακτικές που αντανακλούσαν τις υπερβολές της εποχής στα ακίνητα, όπως δήλωσαν πρώην υπάλληλοι και τοπικοί αξιωματούχοι.
Το επιχείρημά του προς τις τοπικές κυβερνήσεις ήταν ότι θα ενοικιάζονταν από κατασκευαστές υψηλής τεχνολογίας, θα δημιουργούσαν πολλά φορολογικά έσοδα και θέσεις εργασίας, βοηθώντας τους αξιωματούχους να επιτύχουν τους αναπτυξιακούς στόχους που είχε θέσει το Πεκίνο. Σε αντάλλαγμα, οι επιχειρήσεις του Γουάνγκ έλαβαν προνομιακή μεταχείριση και επιδοτήσεις. Περιστασιακά, μεταπωλούσε τη γη.
Η ταχεία επέκταση διευκόλυνε τη χρηματοδότηση και με τη σειρά της έδωσε στην Amer μεγαλύτερη αξιοπιστία στις τοπικές Αρχές. Στη συνέχεια, ο Γουάνγκ θα χρησιμοποιούσε τη βιομηχανική γη ως εγγύηση για να λάβει περισσότερα δάνεια και να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα επιχειρηματικά πάρκα. Το επιχειρηματικό μοντέλο βοήθησε τον Wang να δημιουργήσει ένα βαθύ και ευρύ δίκτυο κυβερνητικών διασυνδέσεων σε όλη την Κίνα.
Πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησε το Bloomberg είπαν ότι ήταν τα βιομηχανικά πάρκα -και όχι η επιχείρηση χαλκού- που οδήγησαν το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης της Amer κατά τη δεκαετία του 2010. Ωστόσο, πολλά από τα λεγόμενα πάρκα υψηλής τεχνολογίας ήταν στην πραγματικότητα γεμάτα με λιγότερο εξελιγμένους κατασκευαστές, σύμφωνα με ανθρώπους που συμμετείχαν στα έργα. Τα περισσότερα από αυτά δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες και ορισμένα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.
Απλήρωτοι λογαριασμοί
Ο κύριος όγκος των περισσότερων από 60 υφιστάμενων νομικών αξιώσεων κατά του Γουάνγκ σχετίζεται με τα επιχειρηματικά πάρκα, σύμφωνα με τον κινεζικό πάροχο δεδομένων Tianyancha.
Τα δικαστικά αρχεία που αφορούν υποθέσεις στη βόρεια επαρχία Σαντόνγκ ρίχνουν φως στις μεθόδους του Γουάνγκ. Σε μια περίπτωση, στις αρχές του 2019, η Amer παρότρυνε μια κρατική εταιρεία να ξεκινήσει την κατασκευή ενός έργου οπτοηλεκτρονικής αξίας 20 δισεκατομμυρίων γουάν, παρ’ όλο που δεν είχε λάβει άδεια κατασκευής, με στόχο να έχει γραφεία και αίθουσες επίδειξης για να εντυπωσιάσει τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που επισκέπτονταν. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ο κατασκευαστής έμεινε με έναν μεγάλο απλήρωτο λογαριασμό, όπως δείχνουν τα έγγραφα.
Πολλαπλές προσπάθειες επικοινωνίας με τον Γουάνγκ μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τηλεφωνημάτων ήταν ανεπιτυχείς. Ο γιος του, Wang Lizhong, ο οποίος αναφέρεται ως διευθυντής της Awin Resource International Pte. με έδρα τη Σιγκαπούρη, δεν απάντησε επίσης σε ηλεκτρονικό μήνυμα που ζητούσε σχόλιο.
Το 2022 η Amer είχε έσοδα 112 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ίδια κεφάλαια 19,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την κατάταξη Fortune Global 500. Εκείνη την εποχή η περιουσία του ίδιου του Γουάνγκ έφτανε τα 18,6 δισεκατομμύρια δολάρια.
Μέχρι τότε, όμως, τα σκληρά λουκέτα του Πεκίνου στoν Covid 19 -και ο αγώνας για να κινηθεί η οικονομία μόλις τερματιστούν οι περιορισμοί- είχαν ήδη πλήξει τη ζήτηση μετάλλων. Η ταχεία βιομηχανική επέκταση του Γουάνγκ επί δεκαετίες είχε συμβάλει στην τροφοδότηση της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας και τώρα έκανε τη συρρίκνωση χειρότερη.
Η στρατηγική του για συνεχή ανάπτυξη, χρησιμοποιώντας τη βιομηχανική γη ως εγγύηση για περισσότερες πιστώσεις, κατέστη αδύνατον να διατηρηθεί. Τα έργα των επιχειρηματικών πάρκων σταμάτησαν και οι τοπικές κυβερνήσεις -που ανησυχούσαν για εγκαταλελειμμένα οικόπεδα και κτίρια και χαμένους δημοσιονομικούς στόχους- άρχισαν να αναλαμβάνουν νομικές ενέργειες.
Η πτώση της Amer ήταν ραγδαία. Τα κινεζικά δικαστήρια επέβαλαν περιορισμούς στις δαπάνες της Wang δύο φορές κατά το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους, αν και οι περιορισμοί στη συνέχεια άρθηκαν. Στη συνέχεια, τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, περισσότεροι από δώδεκα διαχειριστές και έμποροι εγκατέλειψαν τις εταιρείες του Wang.
Το μεγαλύτερο βιομηχανικό πάρκο της εταιρείας ανέστειλε τη λειτουργία του τον επόμενο μήνα και η συμμετοχή του Γουάνγκ δεσμεύτηκε από δικαστήριο στη Σαντόνγκ, σύμφωνα με το Εθνικό Σύστημα Δημοσιότητας Πληροφοριών Επιχειρηματικής Πίστης.
Η ακριβής τύχη του Γουάνγκ είναι άγνωστη. Πρώην συνεργάτες του πιστεύουν ότι βρίσκεται ακόμη στην Κίνα, αν και δεν έχει εμφανιστεί δημόσια εδώ και μήνες.
Χρηματιστήριο: Ιστορικό ρεκόρ κερδών για τις εισηγμένες το α’ εξάμηνο
Πληροφορική: Τα χρυσά deals και οι νέες συμφωνίες που έρχονται
Η Ελλάδα εγκατέστησε 1,5 GW φωτοβολταϊκών από τον Ιανουάριο
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
