THEPOWERGAME
Θέλω να είμαι επιτυχημένος. Αυτό το άτομο είναι επιτυχημένο. Άρα, αυτό το άτομο μπορεί να με διδάξει πώς να είμαι επιτυχημένος. Αυτός ο συλλογισμός βοηθά να εξηγήσουμε τον χείμαρρο των podcasts, των βιβλίων και των ομιλιών που είναι αφιερωμένα στα μυστικά της υψηλής απόδοσης. Είναι ένας λόγος για τον οποίο τα μαθήματα ηγεσίας στελεχών βασίζονται σε μελέτες περίπτωσης πολύ πέρα από τις επιχειρήσεις: την πολιτική, τον στρατό, ακόμα και τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Και ήταν πολύ εμφανής πριν και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν στο Παρίσι στις 11 Αυγούστου.
Οι εταιρείες συμβούλων ρωτούν τι μπορούν να μάθουν οι διευθύνοντες σύμβουλοι από τους καλύτερους αθλητές του κόσμου. Τα στελέχη παρακολουθούν εκδηλώσεις στις οποίες οι Ολυμπιονίκες περιγράφουν τι τους κάνει να λειτουργούν. Άρθρα αξιολογούν με κομμένη την ανάσα τις ηγετικές ικανότητες της Simone Biles, της Αμερικανίδας γυμνάστριας που αποσύρθηκε από τους αγώνες του Τόκιο και επέστρεψε θριαμβευτικά στο Παρίσι. Ο Bob Bowman, προπονητής κολύμβησης, έγραψε το 2016 ένα βιβλίο με τίτλο «The Golden Rules», βασισμένο στην επιτυχία του να καθοδηγεί τον Michael Phelps στο μεγαλείο. Οι θρίαμβοι στους φετινούς Αγώνες του Léon Marchan, ενός Γάλλου κολυμβητή που είναι επίσης ένας από τους προστατευόμενούς του, θα πρέπει να δώσουν ώθηση στις πωλήσεις.
Υπάρχουν στοιχεία που συνδέουν την αθλητική επιτυχία με την επιχειρηματική. Η συμμετοχή στους αγώνες απαιτεί έντονη αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Η αθλητική αριστεία βασίζεται στις προσπάθειες πολλών ανθρώπων, όχι μόνο ενός ατόμου. Οι άνθρωποι που ανέβηκαν στο βάθρο στο Παρίσι είναι ανταγωνιστικοί και ανθεκτικοί. Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα πράγματα είναι χρήσιμα στον εργασιακό χώρο, αλλά το ίδιο ισχύει και για το να μπορείς να ντύνεσαι. Κάποια πράγματα απλά δεν χρειάζεται να τα πούμε. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε μια συμβουλευτική εταιρεία να δημοσιεύσει έρευνα το 2023, θαυμάζοντας το γεγονός ότι «το 100% των επαγγελματιών αθλητών και των διευθυνόντων συμβούλων ξοδεύουν χρόνο για να προετοιμαστούν ψυχικά» πριν από έναν μεγάλο αγώνα ή μια συνάντηση.
Αν ορισμένες από τις ομοιότητες μεταξύ αθλητισμού και εργασίας είναι κλισέ, πολλές από τις διαφορές είναι πολύ μεγάλες για να είναι χρήσιμες. Οι αθλητικοί αγώνες έχουν την αντικειμενική σαφήνεια του τέρματος. Οι περισσότερες θέσεις εργασίας δεν έχουν τέτοιες απλές μετρήσεις. Ένας τετραετής Ολυμπιακός κύκλος που χτίζεται γύρω από έναν αγώνα που μπορεί να διαρκέσει μόνο δευτερόλεπτα έχει λίγα προφανή ανάλογα στις επιχειρήσεις. Τόσο οι αθλητικοί αστέρες που έχουν γίνει ομιλητές όσο και τα ακροατήρια των επιχειρήσεων έχουν συμφέρον να προσποιούνται ότι ένας Ολυμπιακός τελικός μοιάζει με την προετοιμασία για μια μεγάλη παρουσίαση ή τα αποτελέσματα στο τέλος της χρονιάς. Αν αυτό ίσχυε πραγματικά, περισσότερα στελέχη θα πήγαιναν σε Ολυμπιακά κέντρα προπόνησης για να μιλήσουν σε αθλητές για το πώς κατάφεραν να πετύχουν τα εντυπωσιακά τους αποτελέσματα.
Οι αθλητές που κερδίζουν μετάλλια στους Αγώνες είναι ευλογημένοι όχι μόνο με τεράστια αποφασιστικότητα, αλλά και με τεράστια φυσικά χαρίσματα. «Έχω περισσότερη ταχύτητα στο μικρό μου δάχτυλο απ’ ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι σε ολόκληρο το σώμα τους, και απλώς γεννήθηκα έτσι», δήλωσε πρόσφατα ο Michael Johnson, ένας θρυλικός σπρίντερ, στο «The High Performance Podcast», μια δημοφιλή εκπομπή που προσπαθεί απεγνωσμένα να αντλήσει μαθήματα ζωής για τους θνητούς από ανθρώπους με υπεράνθρωπες ικανότητες. Η δουλειά των μάνατζερ είναι εν μέρει να εντοπίζουν τέτοιους σούπερ σταρ, αλλά το πραγματικό τους καθήκον είναι να βγάλουν το καλύτερο από ένα εργατικό δυναμικό του οποίου τα ταλέντα θα ποικίλλουν και του οποίου η θέση εργασίας δεν θα εξαρτάται τόσο πολύ από τη γενετική. «Μόλις είδα αυτό το παιδί να συνδέεται, κατάλαβα ότι ήταν ξεχωριστό», είναι λόγια που δεν ακούγονται συχνά.
Οι συγκρίσεις μεταξύ αθλητισμού και επιχειρήσεων μπορούν να εγείρουν ορισμένα ενδιαφέροντα ερωτήματα, αν και δεν είναι απαραίτητα αυτά που θα περιμένατε. Στο βιβλίο της «The Long Win», η Cath Bishop, μια πρώην Ολυμπιονίκης που έγινε σύμβουλος, περιγράφει πώς η άκαμπτη εστίαση στη νίκη μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική, είτε φοράτε αθλητικό μπλουζάκι, είτε κοστούμι. Οι αθλητές της ελίτ αρέσκονται όλο και περισσότερο να μιλούν για εμπιστοσύνη στη διαδικασία -εστιάζοντας στην απόδοση και όχι στα αποτελέσματα. Ο διαχωρισμός του τρόπου λήψης μιας επιχειρηματικής απόφασης από το πραγματικό της αποτέλεσμα είναι μια πειθαρχία από την οποία θα μπορούσαν να επωφεληθούν και οι εταιρείες.
Η πίεση που ασκείται στις ανταγωνιστικές αθλητικές ομάδες να εστιάζουν πάση θυσία στην επιτυχία μπορεί να οδηγήσει σε τοξικές κουλτούρες και εξαπάτηση, όπως ακριβώς μπορεί να συμβεί και στις επιχειρήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ολυμπιονίκες λαμβάνουν ανατροφοδότηση από τους προπονητές και το κίνητρο που προκύπτει από την πραγματική κατάκτηση μιας δεξιότητας είναι πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε.
Ωστόσο, αυτοί οι παραλληλισμοί δεν είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι ακούνε τα podcasts ή προσέρχονται στις εκδηλώσεις. Θέλουν μια απλή φόρμουλα επιτυχίας. Και θέλουν να ακούσουν πώς είναι να τρέχεις γρηγορότερα, να πηδάς ψηλότερα και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Θέλουν να ακούσουν ιστορίες που δεν μπορούν να έχουν καμία νοητή αξία πίσω στο γραφείο (πώς ο κ. Bowman έσπασε επίτηδες τα γυαλιά του κ. Phelps πριν από έναν αγώνα για να τον προετοιμάσει για οτιδήποτε ή γιατί ο κ. Johnson έτρεξε με εκείνο το περίφημο όρθιο στυλ). Αν μπορούν να προσποιηθούν ότι αυτό είναι καλό για την καριέρα τους, τόσο το καλύτερο.
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Διαβάστε επίσης
Το μυστικό του Μαρκ Κιούμπαν για να γίνει κανείς πλούσιος
H μεγιστάνας Νίτα Αμπάνι είναι το πρόσωπο της Ινδίας στους Ολυμπιακούς
Krahulcova: Γιατί τα πατίνια της Lime επέστρεψαν στην Αθήνα
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
