THEPOWERGAME
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κάνουν κάτι πολύ περίεργο στη Γαλλία. Παραδοσιακά, η χώρα αγκάλιασε την εξαντλητική κριτική ως εθνικό της χαρακτηριστικό. Τώρα οι οικοδεσπότες των Αγώνων, οι οποίοι στις 31 Ιουλίου κατέλαβαν τη δεύτερη θέση στον πίνακα των μεταλλίων, φαίνεται να αποτινάσσουν τη σκυθρωπότητα που μέχρι πρότινος τους κατέκλυζε και να υιοθετούν τους υπερθετικούς χαρακτηρισμούς, σαν να εκθειάζουν ένα μπουκάλι υπέροχα παγωμένο καλοκαιρινό ροζέ. Ο Léon Marchand, ο πρωταθλητής της κολύμβησης, έχει γίνει «une nouvelle star». Μετά τη θεαματική Τελετή Έναρξης κατά μήκος του Σηκουάνα στις 26 Ιουλίου, η Le Monde, η βίβλος του συγκρατημένου Παρισινού διανοούμενου, έγινε σκανδαλοθηρική, χρησιμοποιώντας ως πρωτοσέλιδο τη λέξη «ΜΑΓΙΚΗ!».
Αυτή η ανησυχητική θετικότητα δεν είναι μόνο φαινόμενο της πρωτεύουσας. Τα τρία τέταρτα των Γάλλων δηλώνουν πλέον ότι χαίρονται που η χώρα φιλοξενεί τους Αγώνες. Μέχρι και 23 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την Τελετή Έναρξης στη γαλλική τηλεόραση. Το 86% έκρινε ότι ήταν επιτυχής. Το ποσοστό αυτό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό δεδομένου του τρόπου με τον οποίο η τετράωρη υπερπαραγωγή αμφισβήτησε την παραδοσιακή αντίληψη της Γαλλίας για τον εαυτό της.
Ένα παιχνιδιάρικο, ατίθασο καρναβάλι, το φεστιβάλ κατά μήκος του Σηκουάνα, έπαιξε με τα θέματα της τάξης και της εξέγερσης, της τυπικότητας και της ανατροπής, με φόντο τις προκυμαίες και τα παλάτια του Παρισιού. Καθώς το σκοτάδι απλωνόταν, και παρά την έντονη βροχόπτωση, το ποτάμι έγινε καθρέφτης για ένα ιδιόρρυθμο προκλητικό κινητό θέαμα υπό την επίβλεψη του θεατρικού σκηνοθέτη Thomas Jolly. Η Aya Nakamura, Γαλλίδα τραγουδίστρια από το Μάλι, ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα λαμπερά χρυσά, εμφανίστηκε με λικνίζοντες μουσικούς της Δημοκρατικής Φρουράς. Χορευτές προσκολλημένοι σε στύλους αιωρούνταν πάνω από την Pont Neuf του 16ου αιώνα. Ο πρόεδρος Emmanuel Macron, επωφελούμενος από τον ενθουσιασμό, ανάρτησε το ευρέως διαδεδομένο συναίσθημα στο Χ: «Αυτή είναι η Γαλλία!».
Ακόμα και μια διαμάχη που προέκυψε στη θρησκευτική δεξιά ξεπλύθηκε γρήγορα. Έπειτα από μια σκηνή μπουρλέσκ με drag queens σε μια γέφυρα, η Marion Maréchal, πολιτικός της ακροκαθολικής δεξιάς, κατήγγειλε την «παρωδία του Μυστικού Δείπνου». Ο ισχυρισμός έγινε viral. Οι ηγέτες της εκκλησίας συμμετείχαν. Ωστόσο, ο κ. Jolly εξήγησε ότι η σκηνή ήταν ένας φόρος τιμής σε έναν πίνακα του Διονύσου, θεού του κρασιού και της διασκέδασης. Οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων ζήτησαν συγγνώμη αν κάποιοι προσβλήθηκαν και οι Γάλλοι προχώρησαν.
Οι ντόπιοι λένε ότι η πόλη είναι διαφορετική. Η σήμανση του μετρό έχει βελτιωθεί. Οι αστυνομικοί δίνουν φιλικές συμβουλές στη θέση της παραδοσιακής παριζιάνικης σνομπ (ή και χειρότερης) αντιμετώπισης.
Ακόμα και το γεγονός ότι η Γαλλία δεν έχει κανονική κυβέρνηση, φαίνεται να έχει ξεχαστεί. Μέχρι την έναρξη των Αγώνων η πολιτική ζωή είχε μετατραπεί σε ένα μη εντυπωσιακό θέαμα σπασμωδικών διαπληκτισμών, που επιδεινώθηκαν από την απόφαση του κ. Macron να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες έληξαν άκαρπα στις 7 Ιουλίου, χωρίς ισχυρό κοινοβούλιο. Κανένα πολιτικό μπλοκ δεν είναι ούτε κατά διάνοια έτοιμο να συγκεντρώσει την πλειοψηφία. Καμία πλειοψηφική συμμαχία δεν είναι έτοιμη να δημιουργηθεί. Από τις 16 Ιουλίου ο Gabriel Attal εκτελεί χρέη υπηρεσιακού πρωθυπουργού και είναι πιθανό να το πράξει τουλάχιστον μέχρι το τέλος των Αγώνων, στις 11 Αυγούστου.
Το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), το μεγαλύτερο πλέον μπλοκ, με 193 έδρες στην Κάτω Βουλή των 577 εδρών, πιστεύει ότι έχει τη λύση. Έπειτα από εβδομάδες διαφωνιών, η συμμαχία των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, των Κομμουνιστών και της άκρας αριστεράς συμφώνησε τελικά σε υποψήφιο πρωθυπουργό: τη Lucie Castets, την ελάχιστα γνωστή οικονομική διευθύντρια της δημοτικής κυβέρνησης του Παρισιού, η οποία προβλέπει ότι το χρέος της θα αυξηθεί από 7,7 δισ. ευρώ (8,3 δισ. δολάρια) το 2022 σε 9,3 δισ. ευρώ το 2025. Η κ. Castets κάνει έκτοτε τον γύρο των μέσων ενημέρωσης. Υπόσχεται να μειώσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και να εισπράξει 150 δισ. ευρώ σε νέους φόρους έως το 2027, κυρίως από τους πλούσιους.
Ωστόσο, ο κ. Macron δεν φαίνεται να βιάζεται να της προσφέρει τη θέση. Το σύνταγμα ορίζει απλώς ότι ο πρόεδρος διορίζει τον πρωθυπουργό. Μόνο το πολιτικό προηγούμενο υποδηλώνει ότι η θέση θα πρέπει να ανατεθεί στο μεγαλύτερο κόμμα. Ο κ. Macron εξακολουθεί να ελπίζει, λέει ένας σύμβουλος, ότι τα αντίπαλα κόμματα θα βρουν τον τρόπο να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό συνασπισμό. Αυτό φαίνεται να αποκλείει το ενδεχόμενο να καλέσει το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο υπολείπεται 96 εδρών για την πλειοψηφία, να κυβερνήσει μόνο του. Ωστόσο, αν το δικό του κεντρώο μπλοκ, το οποίο κατέχει 166 έδρες, σχηματίσει συνασπισμό, θα πρέπει να ενωθεί τόσο με τους κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι κατέχουν 47 έδρες, όσο και με τη μετριοπαθή Αριστερά. Κανένας από τους δύο δεσμούς δεν φαίνεται να ευδοκιμεί.
Αναμφίβολα, όταν τελειώσουν οι Αγώνες η διχαστική πολιτική στο Παρίσι θα συνεχιστεί. Ο προϋπολογισμός για το 2025 πρόκειται να υποβληθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο στα τέλη Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια στο κοινοβούλιο τον επόμενο μήνα. Όσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται ο κ. Macron για να ορίσει πρωθυπουργό, τόσο περισσότερο η αριστερή συμμαχία θα φωνάζει και θα τον κατηγορεί ότι παρεμβαίνει στη δημοκρατική διαδικασία. Ωστόσο, προς το παρόν τουλάχιστον, η ακυβέρνητη Γαλλία έχει βάλει την πολιτική σε αναμονή, και φαίνεται να είναι το καλύτερο που μπορεί, προς το παρόν, να κάνει.
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Διαβάστε επίσης
Τα απλησίαστα φοιτητικά σπίτια και τα έργα ΣΔΙΤ που έρχονται
Βραχυχρόνια μίσθωση: Αυξάνουν τη φορολογία στα Airbnb
Μέχρι τα μέσα του 2025 η κατασκευή του αγωγού αερίου Ελλάδας-Β. Μακεδονίας
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
