Κεφαλογιάννης: Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απαιτεί ηγεσίες

«Συμμετέχω στις ευρωεκλογές γιατί αλλιώς αφήνω τους άλλους να αποφασίσουν για εμένα. Η αποχή δεν είναι επιλογή», υπογραμμίζει απαντώντας στην ερώτηση γιατί να πάει κανείς να ψηφίσει στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, ευρωβουλευτής της ΝΔ και εκ νέου υποψήφιος, σε συνέντευξη που παραχώρησε.

Υπογραμμίζει, δε, σειρά αποφάσεων που ελήφθησαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αφορούν την καθημερινότητα και την τσέπη των Ευρωπαίων πολιτών, και η κατάληξή τους επηρεάστηκε κατά πολύ (ενίοτε καταλυτικά) από το πώς αυτές τροποποιήθηκαν και διαμορφώθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς το συμφέρον των Ευρωπαίων πολιτών. Ενώ αναφέρεται εκτενώς και σε μία σειρά πολιτικών κινήσεων και πρωτοβουλιών, τις οποίες ανέλαβε μέσω της κατάθεσης τροπολογιών, που υποστηρίχθηκαν από τους συναδέλφους του, αλλά τους υπόλοιπους Έλληνες ευρωβουλευτές, και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των συμφερόντων της χώρας, σε οικονομικό και εθνικό επίπεδο.

Μιλάει για την υπόθεση Μπελέρη και τις συνέπειες αυτής στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, καθώς «το θέμα είναι βαθύτατα ευρωπαϊκό, δεν είναι διμερές και έχει να κάνει με τον σεβασμό του κράτους δικαίου» και τονίζει ότι η Τουρκία είναι «μία χώρα που απομακρύνεται με δική της ευθύνη από την Ευρώπη» και «όσο παραμένει “προσηλωμένη” σε μεγαλοϊδεατισμούς, νεοοθωμανικά μεγαλεία και αναθεωρητικές τάσεις, όσο “μιλάει για λύση δύο κρατών στην Κύπρο”, κόντρα στις αποφάσεις του ΟΗΕ, δεν μπορούν να ξεπαγώσουν οι ενταξιακές διαδικασίες».

Σχολιάζοντας τις προτάσεις και συζητήσεις για μία κοινή αμυντική πολιτική, αφού χαρακτηρίζει την ΕΕ ως έναν «οικονομικό γίγαντα και παράλληλα ένα πολιτικό νάνο», τονίζει με νόημα: «Θα είμαστε ελλιπείς της Ιστορίας αν δεν προχωρήσουμε με γοργά βήματα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που σημαίνει ενιαία φωνή στην εξωτερική μας πολιτική, κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δημιουργία ευρωστρατού. Που θα προστατεύει τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα».

Σχετικά με την Κοινή Αγροτική Πολιτική, αφού περιγράφει την κατάσταση και τις αρνητικές εξελίξεις που απετράπησαν με την κατάθεση τροπολογίας τους (με τη βοήθεια του ΕΛΚ), τάσσεται υπέρ ενός «σοβαρού στρατηγικού διαλόγου για το μέλλον της Γεωργίας» και υπενθυμίζει την πρότασή του για τη δημιουργία ενός νέου Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης για τη στήριξη του εισοδήματος των αγροτών, όπως υπάρχει ήδη για την Πράσινη Συμφωνία. Άλλωστε, όπως επίσης θυμίζει, μιλώντας σε άλλο σημείο της συνέντευξή του για τη σημαντικότητα της Πολιτικής Συνοχής της ΕΕ, ο ίδιος ήταν γενικός εισηγητής επτά επιτροπών του ΕΚ για το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, το πρώτο νομοθέτημα του ΕΚ για μια κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη (Green Deal-Πράσινη Συμφωνία), θέμα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τη χώρα μας ειδικά για τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, της Μεγαλόπολης και της νησιωτικής Ελλάδας.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κεφαλογιάννη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Κύριε Κεφαλογιάννη, πρώτη ερώτηση: υπόθεση Μπελέρη. Και είστε από τους λίγους που τον έχετε επισκεφτεί στις φυλακές και ως πρόεδρος της Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ΕΕ – Αλβανίας…

Πράγματι τον έχω επισκεφθεί τέσσερεις φορές στις φυλακές όπου παράνομα κρατείται. Η πρώτη ήταν μία εβδομάδα ακριβώς μετά τη σύλληψή του με σαθρές και έωλες κατηγορίες και η πιο πρόσφατη τη Δευτέρα του Πάσχα που μας πέρασε. Το θέμα Μπελέρη και αυτό ακριβώς αναδείξαμε με την τροπολογία που κατέθεσα με τη συνυπογραφή του προέδρου του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, ενός γνήσιου φιλέλληνα, ότι συνδέεται απόλυτα με το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και με το περιουσιακό ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο και τις παράνομες απαλλοτριώσεις από τις αλβανικές αρχές. Στάλθηκε έτσι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι μεθοδεύσεις των αλβανικών αρχών κατά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας δεν γίνονται ανεκτές Και ο ευρωπαϊκός δρόμος της Αλβανίας περνάει μέσα από την τήρηση των σχέσεων καλής γειτονίας, την τήρηση των κανόνων του Κράτους Δικαίου και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών της. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει το θέμα Μπελέρη πολύ ψηλά στην ατζέντα του και έχει καταστήσει σαφές στον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Έντι Ράμα, ότι η Ελλάδα όσο το θέμα Μπελέρη και το ζήτημα των περιουσιών δεν λύνεται η Ελλάδα θα μπλοκάρει την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας.

Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα πρέπει να προχωρήσουμε σε κυρώσεις κατά της Αλβανίας, μίας υπό ένταξη χώρας, όσο δεν συμμορφώνεται με την τήρηση του Κράτους Δικαίου και του σεβασμού των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Κυρώσεις, όπως κατάργηση της βίζας στην ΕΕ των Αλβανών πολιτών.

Το θέμα είναι βαθύτατα ευρωπαϊκό, δεν είναι διμερές και έχει να κάνει με τον σεβασμό του κράτους δικαίου.

Όσον αφορά στην Τουρκία, τώρα… Παρακολουθείτε στενά τις εξελίξεις, είστε μέλος της Αντιπροσωπείας στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ – Τουρκίας και είχατε διατελέσει (στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο) και πρόεδρος της Αντιπροσωπείας αυτής. Έχει τελικά ευρωπαϊκό μέλλον η γειτονική χώρα και αν «ναι» ποιο μπορεί να είναι αυτό;

Η Τουρκία είναι πράγματι μία υπό ένταξη χώρα εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην ΕΕ. Από το 2016 και το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου η Τουρκία ρέπει προς ένα ιδιότυπο ισλαμικό καθεστώς. Που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης. Μία χώρα με τεράστιο έλλειμμα σεβασμού στο Κράτος Δικαίου, στις ατομικές και θρησκευτικές ελευθερίες, στην ελευθεροτυπία, στις σχέσεις καλής γειτονίας. Μία χώρα που απομακρύνεται με δική της ευθύνη από την Ευρώπη. Ενώ οι ενταξιακές διαδικασίες έχουν «παγώσει» από το 2018. Και όσο η Τουρκία παραμένει «προσηλωμένη» σε μεγαλοϊδεατισμούς, νεοοθωμανικά μεγαλεία και αναθεωρητικές τάσεις, όσο «μιλάει για λύση δύο κρατών στην Κύπρο», κόντρα στις αποφάσεις του ΟΗΕ, οι διαδικασίες αυτές δεν μπορούν να ανοίξουν.

Η Ελλάδα ανήκει από το 1981 στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Χάριν στη στρατηγική επιλογή του ιδρυτή μας Κωνσταντίνου Καραμανλή κόντρα στο λαϊκισμό της εποχής και τα συνθήματα της εποχής «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Και σήμερα παρά ποτέ δικαιώνεται και η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι τα πολιτικά οφέλη από την ένταξή μας στην ΕΕ θα είναι πολύ περισσότερα από τα σημαντικότατα οικονομικά.

Η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα, οι παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων και υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά έχουν καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πολλές φορές. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου είχαμε τη δυνατότητα να καταστήσουμε ευρωπαϊκό κεκτημένο τις Συνθήκες της Λωζάννης και του Μοντρέ. Ενώ συμβάλλαμε ως Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αποφασιστικά στην απελευθέρωση των δύο Ελλήνων αξιωματικών, του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, που παράνομα κρατούντο στις φυλακές της Ανδριανούπολης. Είχα τότε την ευκαιρία να τους επισκεφθώ στις φυλακές ως πρόεδρος της Επιτροπής ΕΕ-Τουρκίας ως ο πρώτος Έλληνας και Ευρωπαίος αξιωματούχος με προσωπική άδεια του προέδρου Ερντογάν.

Ενώ, όταν η Τουρκία και η Λιβύη το Νοέμβριο του 2019 προχώρησαν στην οριοθέτηση των θαλασσίων τους ζωνών με το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο, η ενέργεια αμέσως καταγγέλθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο καταθέσαμε τροπολογία στην Έκθεση για την κατάσταση στη Λιβύη -μαζί με τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΕΛΚ, τον Μάνφρεντ Βέμπερ, ένα γνήσιο φιλέλληνα. Μία τροπολογία που υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία, η οποία τόνιζε ότι η συμφωνία αυτή παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών και δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και, επομένως, δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη. Ενώ παροτρύνει τις λιβυκές αρχές να προβούν στην ακύρωση του μνημονίου συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης του 2019 για την οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών στη Μεσόγειο Θάλασσα, και να μην εφαρμόσουν καμία ρήτρα που περιλαμβάνεται στην επακόλουθη συμφωνία για τους υδρογονάνθρακες, η οποία υπεγράφη στις 3 Οκτωβρίου 2022 και προβλέπει παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες τρίτων χωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Κύπρου και της Ελλάδας. Μία τροπολογία που, σαφώς, ορίζει ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι άκυρο και παράνομο και ζητά από τις δύο χώρες να το ακυρώσουν άμεσα.

Και όταν η Τουρκία παραβίαζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Μάνφρεντ Βέμπερ από τη Λευκωσία είχε δηλώσει: «Οι προκλητικές ενέργειες αυτές της Τουρκίας δεν στρέφονται κατά των 800.00 Κυπρίων πολιτών, αλλά κατά των 450 εκατομμυρίων Ευρωπαίων».

Η συζήτηση για τη χάραξη μιας κοινής πολιτικής άμυνας (με την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας κ.λπ.) έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά πολλοί διατυπώνουν ενστάσεις για το κατά πόσο είναι έτοιμη η ΕΕ, συνυπολογίζοντας και τις μελλοντικές δαπάνες που απαιτούνται, για παράδειγμα, για τη χρηματοδότηση της αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής κρίσης κ.λπ. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα εάν τελικά η ΕΕ μπορεί να εξασφαλίσει αυτά τα σημαντικά απαιτούμενα κονδύλια και τι θα σημαίνει αυτό για την ίδια την ΕΕ;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χτίστηκε χάριν στον οραματισμό των ιδρυτών της πάνω στις στάχτες δύο Παγκοσμίων Πολέμων με εκατομμύρια αθώα θύματα και μας χάρισε 80 χρόνια ειρήνης και ευημερίας. Και θα είμαστε κατώτεροι των προσδοκιών αν δεν προσφέρουμε το ίδιο και στα παιδιά μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, παραμένει ακόμη ένας ημιτελής οργανισμός. Ένας οικονομικός γίγαντας και παράλληλα ένας πολιτικός νάνος. Θα είμαστε ελλιπείς της Ιστορίας αν δεν προχωρήσουμε με γοργά βήματα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που σημαίνει ενιαία φωνή στην εξωτερική μας πολιτική, κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δημιουργία ευρωστρατού. Που θα προστατεύει τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα.

Ανοίγω μία παρένθεση για να τονίσω ότι η κοινή πολιτική ευρωπαϊκής άμυνας θα συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας που βρίσκεται σε μαρασμό τα πολλά τελευταία χρόνια.

Το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαχειριστικές λογικές ιδιαίτερα σήμερα που στη γειτονιά μας υπάρχουν δύο πολεμικές συρράξεις. Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η δεύτερη στον ευρωπαϊκό χώρο μετά την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο μας, και η σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι πλέον ζητούμενο, είναι απόλυτη ανάγκη. Δεν είναι η ώρα «των λογιστών», είναι η ώρα των ηγετών.

Είστε μέλος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης… Πόσο πετυχημένη θεωρείται τη μέχρι σήμερα Πολιτική Συνοχής της ΕΕ, στην οποία δαπανάται σχεδόν το 1/3 του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού; Και σε τι μπορεί να προσδοκά η Ελλάδα, ενόψει και της συζήτησης για την αναθεώρηση (ή αναμόρφωσή της) από το 2028;

Η Πολιτική Συνοχής συνιστά διαχρονικά την κύρια επενδυτική πολιτική της ΕΕ για την ανάπτυξη των περιφερειών και των αστικών περιοχών της ΕΕ. Συμβάλλει στην ενίσχυση της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής στην ΕΕ με σκοπό τη διόρθωση των ανισορροπιών μεταξύ χωρών και περιφερειών, εκπληρώνοντας τις πολιτικές προτεραιότητες της ΕΕ, οι οποίες κατά την περίοδο 2021-2027 εστιάζουν ιδιαίτερα στην πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση. Στο πλαίσιο αυτό στηρίζει τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την οικονομική μεγέθυνση, τη βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Για την υλοποίηση της Πολιτικής Συνοχής διατίθενται πόροι από την ΕΕ, μέσω του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2021-2027. Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι και να αντιμετωπιστούν οι ποικίλες αναπτυξιακές προκλήσεις στις περιφέρειες της ΕΕ, έχουν διατεθεί μέσω του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (ΠΔΠ) 2021-2027 για την πολιτική συνοχής 426,7 δισ. ευρώ (λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ). Οι Περιφέρειες της ΕΕ ωφελούνται από τους πόρους της πολιτικής συνοχής, με μεγαλύτερη έμφαση να δίνεται στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες, με βάση το χαμηλό εισόδημα ανά κάτοικο, τα ποσοστά ανεργίας, τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια.

Είχα την τιμή να είμαι ο γενικός εισηγητής επτά (7) επιτροπών του Ε.Κ για το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, το πρώτο νομοθέτημα Ε.Κ για μια κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη – Green Deal, θέμα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τη χώρα μας ειδικά για τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, της Μεγαλόπολης και της νησιωτικής Ελλάδας. Στη χώρα μας, την Ελλάδα, υπολογίζεται ότι θα επενδυθούν περισσότερα από 4,2 δισ. ευρώ από τα 100 δισ. που θα δαπανηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης.

Το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης αποτελεί το βασικό εργαλείο ώστε να διασφαλιστεί ότι η μετάβαση της ΕΕ προς μία κλιματικά ουδέτερη οικονομία θα πραγματοποιηθεί με δίκαιο τρόπο χωρίς κανείς να μείνει στο περιθώριο. Μία καινοτόμα ευρωπαϊκή πολιτική αλληλεγγύης και δικαιοσύνης που θα συμβάλλει στη στήριξη των περιοχών και των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από την απολιγνιτοποίηση με κεφάλαια που θα ξεπεράσουν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Στόχος, καμία περιοχή, κανένας πολίτης, να μη μείνει πίσω, χωρίς προστασία την ώρα της μετάβασης της ΕΕ στην Πράσινη Εποχή και στην Πράσινη Οικονομία.

Την επόμενη περίοδο, θα εισρεύσουν στη χώρα πάνω από 60 δισ. ευρώ από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και από το Ταμείο Ανάκαμψης. Χρήματα που αν αξιοποιηθούν σωστά θα αλλάξουν προς το καλύτερο όλη τη χώρα. Υπάρχει, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό. Και απαιτείται η συνεργασία όλων μας για να υλοποιηθούν τα σημαντικά έργα υποδομών που έχει ανάγκη η Ελλάδα.

Η προστασία της Γεωργίας και, γενικότερα, της υπαίθρου αποτελεί προτεραιότητα του ΕΚ. Ο αριθμός όσων ασχολούνται με τη Γεωργία μειώνεται, όπως επίσης και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε όλη την Ευρώπη. Διαπιστώνεται, ωστόσο, ότι οι κυβερνήσεις των κρατών μελών διαφωνούν όσον αφορά στον μελλοντικό σχεδιασμό της ΚΑΠ. Τι μπορούν να περιμένουν, λοιπόν, οι αγρότες στη χώρα μας, αλλά και της Ευρώπης;

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι η πιο επιτυχημένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 60 χρόνια. Από την Κοινή Αγροτική Πολιτική οι Έλληνες αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν καρπωθεί πάνω από 130 δισεκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια, ενώ για τη νέα περίοδο οι εισροές θα είναι πάνω από 19 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι η χώρα μας, οι παραγωγοί μας, θα πάρουν το ίδιο ποσό με την προηγούμενη περίοδο.

Γίνονται όλα σωστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ασφαλώς και όχι. Πρόσφατο παράδειγμα οι κινητοποιήσεις των Ευρωπαίων αγροτών. Τι ζητούν οι αγρότες μας; Αξιοπρεπές εισόδημα, μείωση κόστους πετρελαίου και ρεύματος, μείωση κόστους εφοδίων και ζωοτροφών, αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματός τους. Λιγότερη γραφειοκρατία. Ναι, οι αγρότες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν δίκιο. Τι προσφέρουν οι αγρότες μας; Επάρκεια τροφίμων στην Ευρώπη και εγγυημένη αγροτική ασφάλεια. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Ένα σοβαρό στρατηγικό διάλογο για το μέλλον της Γεωργίας.

Πρότεινα στην Ολομέλεια του Φεβρουαρίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη δημιουργία ενός νέου Ταμείου. Ενός νέου Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης για τη στήριξη του εισοδήματος των αγροτών, όπως έχουμε κάνει ήδη για την Πράσινη Συμφωνία. Ναι, είμαστε υπέρ της προστασίας του κλίματος. Ναι, δεν επιθυμούμε την ερημοποίηση των καλλιεργήσιμων γαιών στην Ευρώπη, κάτι που σύμφωνα με μελέτες μπορεί να συμβεί αν συνεχίσουμε σε αυτούς τους εντατικούς ρυθμούς την καλλιέργεια με τη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων. Πάντα, όμως, με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν μπορώ, επίσης, να μην αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που αποτρέψαμε στο ΕΚ. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, η πολιτική οικογένεια του ΣΥΡΙΖΑ και οι Πράσινοι είχαν καταθέσει τροπολογία με την οποία ζητούσαν την εξωτερική σύγκλιση. Δηλαδή οι άμεσες επιδοτήσεις των Ελλήνων αγροτών να πέσουν από τα 60 ευρώ που είναι σήμερα ανά στρέμμα στα 30 και οι επιδοτήσεις των ανατολικών χωρών να ανέβουν από τα 11 ευρώ στα 25. Κάτι που θα σήμαινε μείωση των επιδοτήσεων των αγροτών μας κατά 50% μέχρι το τέλος της προγραμματικής περιόδου. Με τη βοήθεια του ΕΛΚ, κατέθεσα τροπολογία που απέτρεψε αυτήν την αρνητική εξέλιξη για τους αγρότες μας. Κάτι όμως που πρέπει ενωμένοι, όλες οι πολιτικές οικογένειες, να είμαστε έτοιμοι, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις να δώσουμε τη μάχη να το αποτρέψουμε ξανά όταν επανέλθει από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Σας λέω όλα αυτά για να καταδείξω το πόσο σημαντικές είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται και πόσο επηρεάζουν τη ζωή μας. Αρκεί να σημειώσω ότι περίπου το 80% των νομοθετημάτων της Ελληνικής Βουλής αφορούν κοινοτικές οδηγίες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνομοθετεί μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Γι’ αυτό θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό οι ευρωβουλευτές να έχουν επαφή με τις κοινωνίες. Να δίνουν λόγο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Γι΄αυτό ήμουν και είμαι υπέρ του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές. Κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει σε πολλά κράτη μέλη. Με αποτέλεσμα οι ευρωβουλευτές αυτών των χωρών να είναι δυστυχώς αποκομμένοι από την κοινωνία. Να έχουν χάσει την επαφή τους με αυτή. Να έχουν γίνει «δημόσιοι λειτουργοί πολυτελείας».

Και τελευταία ερώτηση, αυτή που θέτουν κυρίως οι νέοι: «Γιατί να πάω να ψηφίσω;» Ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συμπληρώνουν αυτήν ερώτηση, ρωτώντας επιπλέον: Αφού και όλοι οι 21 Έλληνες ευρωβουλευτές να είχαν τις ίδιες θέσεις σε καίριας ζητήματα πολιτικής, αυτές δεν θα μπορούσαν να «επιβληθούν» σε σύνολο 720 ευρωβουλευτών…

Συμμετέχω γιατί αλλιώς αφήνω τους άλλους να αποφασίσουν για εμένα. Δεν χαρίζω το όπλο της ψήφου που έχω σε κανένα. Η αποχή δεν είναι επιλογή. Σας θυμίζω ότι στην Αρχαία Αθήνα αυτοί που δεν συμμετείχαν στα κοινά της πόλης ονομάζονταν ιδιώτες. Όλοι γνωρίζουν τη μετάφραση της συγκεκριμένης λέξης από τα αγγλικά σήμερα.

Οι Έλληνες ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες έχουν στα εθνικά μας θέματα ενιαία γραμμή. Και ο καθένας επηρεάζει τις πολιτικές οικογένειες που ανήκει. Σας ανέφερα παραπάνω κάποιες σημαντικές τροπολογίες που είχα την τιμή να εισηγηθώ. Αυτές υιοθετήθηκαν από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου χάριν και στις προσπάθειες όλων των Ελλήνων ευρωβουλευτών.

Διαβάστε επίσης:

Πώς θα αλλάξει το μετοχικό καθεστώς στην Elpedison

Γραφεία: Οι τρεις περιοχές με τα υψηλότερα ενοίκια

Streem Global: Πώς δημιουργεί ένα ισχυρό δίκτυο πράσινων logistics