THEPOWERGAME
Μια ευρωπαϊκή τραπεζική δυναστεία εξαφανίζεται, τη στιγμή που μία άλλη προσπαθεί να αποφύγει την ίδια μοίρα.
Ο λόγος φυσικά για τις δυναστείες των Λαζάρντ και Ρότσιλντ για τις οποίες «ήταν μια δύσκολη εβδομάδα» όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι Financial Times.
Πώς ο θάνατος του Μισέλ Νταβίντ-Βέιλ έπληξε τη Lazard
Ο θάνατος του γόνου των Λαζάρντ, Μισέλ Νταβίντ-Βέιλ τον Ιούνιο του περασμένου έτους, οδήγησε σε ένα πραξικόπημα στην Eurazeo. Η Eurazeo αποτελούσε μέρος των εταιρειών χαρτοφυλακίου που ήλεγχαν την επενδυτική τράπεζα, όταν η επικεφαλής της, Βιρζινί Μόργκον, πρώην τραπεζίτης της Lazard και προστατευόμενη του Νταβίντ-Βέιλ, απολύθηκε μετά από μια πάλη μεταξύ των μετόχων για την εξουσία.
Η εταιρεία, η οποία έχει επανεφεύρει τον εαυτό της ως ιδιώτη επενδυτή, ήταν το τελευταίο απομεινάρι της επιρροής των Λαζάρντ στις γαλλικές επιχειρήσεις. Η Eurazeo, στην οποία η οικογένεια Νταβίντ-Βέιλ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος, με μερίδιο 16%, ήταν ένα σημείο «προσγείωσης» για τους πρώην τραπεζίτες της Lazard ακόμα και αφότου η τράπεζα εισήχθη στη Wall Street το 2005. Η Μοργκόν ήταν η τελευταία της ομάδας των στελεχών έτσι η εκδίωξή της έκλεισε αυτό το κεφάλαιο. «Το τελευταίο ξεφάντωμα της αυτοκρατορίας Lazard” είναι πώς ένας Παριζιάνος τραπεζίτης περιέγραψε αυτήν την τελευταία στροφή.
Παράδειγμα προς αποφυγή για τους Ρότσιλντ
Αυτό το τέλος θα μπορούσε να αποτελέσει μία προειδοποίηση για τη δυναστεία των Ρότσιλντ, η οποία ανακοίνωσε ένα σχέδιο για τη διαγραφή της ομώνυμης τράπεζας από το χρηματιστήριο του Παρισιού.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο τραπεζών είναι μια γνωστή κατάσταση εδώ και δεκαετίες στον γαλλικό επιχειρηματικό κόσμο. Κατά τη διάρκεια της έκρηξης των συγχωνεύσεων και των εξαγορών στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, οι δύο τράπεζες βρέθηκαν αντιμέτωπες για τις εξαγορές εταιρειών υψηλού προφίλ και για τον ρόλο συμβούλων του γαλλικού κράτους κατά την επιδίωξη ιδιωτικοποιήσεων. Με τον Νταβίντ-Βέιλ στο τιμόνι, η Lazard κυριάρχησε, αποκτώντας στο δυναμικό της τραπεζίτες «αστέρες», όπως ο Αντουάν Μπερνχάιμ. Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι σε αντίθεση με την Rothschild, η Lazard είχε ξεφύγει από το πρόγραμμα εθνικοποίησης τραπεζών του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Μιτεράν το 1981-1982.
Ο ρόλος του Ντάβιντ ντε Ρότσιλντ
Ξεκινώντας από το μηδέν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Ντάβιντ ντε Ρότσιλντ προσπάθησε να μιμηθεί τον αντίπαλό του. Ανακατασκεύασε την τράπεζα που είχε χάσει ο πατέρας του από το κράτος γύρω από την Paris Orléans, μια εισηγμένη εταιρεία, που αργότερα μετονομάστηκε σε Rothschild & Co και κατέχει τα τραπεζικά συμφέροντα της οικογένειας. Ο Νταβίντ, μάλιστα, προσέλκυσε στην τράπεζα νεαρούς δημοσίους υπαλλήλους όπως τον σημερινό Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Όπως και ο Νταβίντ-Βέιλ, ο οποίος ενοποίησε τα παραρτήματα του Παρισιού, του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης μετά τη δημιουργία της Eurazeo το 2001, πριν από αυτόν, ο Ντάβιντ ντε Ρότσιλντ χρησιμοποίησε την Paris Orléans για να ενώσει την τράπεζά του με το βρετανικό εμπορικό τραπεζικό σκέλος της δυναστείας Rothschild το 2012. Και για τις δύο τραπεζικές δυναστείες, αυτές οι κινήσεις ήταν προσπάθειες να ισορροπήσουν τον οικογενειακό έλεγχο και την ανάπτυξη των ιδρυμάτων.
Ο Μισέλ Νταβίντ-Βέιλ
Ο Μισέλ Νταβίντ-Βέιλ πέτυχε στην ανάπτυξη, αλλά απέτυχε στο κομμάτι της οικογενειακής συμφιλίωσης, αφού συγκρούστηκε με τον γαμπρό του και κληρονόμο του, Εντουάρ Στερν, ο οποίος αποχώρησε από την τράπεζα το 1997. Στερούμενος προφανούς διαδόχου, στράφηκε στον θρύλο της Wall Street Μπρους Βάσερσταϊν.
Ο Βάσερσταϊν όμως, έμελλε να βάλει τέλος στην οικογενειακή επιρροή συμπεριλαμβάνοντας την τράπεζα στο αμερικανικό Χρηματιστήριο το 2005.
Ψάχνοντας τον διάδοχο της Rothschild
Ο Νταβίντ ντε Ρότσιλντ, είχε παραδεχτεί το 2018 ότι η εμμονή του ήταν να «διατηρήσει την οικογενειακή ιδιοκτησία», όμως αυτό τελικά δεν ήταν τόσο απλό. Ο νεότερος ετεροθαλής αδελφός του Εντουάρ, ο οποίος ζήτησε να τον διαδεχθεί, παρέμεινε στη θέση του επικεφαλής της τράπεζας για περίπου ένα χρόνο. Οι τρεις κόρες του Νταβίντ δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τον τραπεζικό τομέα.
Ο γιος του, ο Αλέξανδρος, έχει αποδειχθεί, όπως φαίνεται, ένας άξιος διάδοχος, με την απόφαση για ιδιωτικοποίηση της τράπεζας είναι η πρώτη μεγάλη στρατηγική κίνηση του 42χρονου. Τα πλεονεκτήματα της ιδιωτικοποίησης περιλαμβάνουν την προστασία των επιχειρηματικών συμφερόντων της οικογένειας από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η άλλη όψη του νομίσματος, ωστόσο θα μπορούσε να είναι ότι η εστίαση στο να συνεχιστεί ο οικογενειακός έλεγχος μπορεί να καθιστά δυσκολότερο για την τράπεζα να προσελκύσει μεγάλα ονόματα της Wall Street.
Όμως, όπως μας έδειξε το παράδειγμα της Lazard, μερικές φορές, τα αστέρια της Wall Street μπορεί να περιέχουν τους σπόρους μίας οικογενειακής καταστροφής.
Το άνοιγμα των Ρότσιλντ στο Μέμφις και οι προκλήσεις
Το Μέμφις, στο Τενεσί, είναι μια από τις πιο δραστήριες πόλεις των ΗΠΑ, αναφέρουν οι FTμ αφού φιλοξενεί τόσο το αρχοντικό Graceland του Έλβις Πρίσλεϊ, όσο και διεθνείς διαγωνισμούς που προσελκύουν κόσμο, ενώ τον περασμένο μήνα, τράβηξε τα βλέμματα για τους λάθος λόγους, ως η πόλη όπου πέντε αστυνομικοί σκότωσαν Αφροαμερικανό μοτοσικλετιστή.
Ίσως να μην φαίνεται η πλέον προφανής τοποθεσία για τα γραφεία της Rothschild, όμως βρίσκεται στα πλάνα για μία επέκταση της αλυσίδας στις ΗΠΑ που σχεδίασε ο Αλεξάντρ. Και όχι άδικα, αφού υπάρχουν σημαντικοί εμπορικοί λόγοι για ένα άνοιγμα εκεί. Το Μέμφις είναι ο παγκόσμιος κόμβος της FedEx, αλλά και ο δεύτερος πιο πολυσύχναστος αερολιμένας εμπορευματικών μεταφορών στον κόσμο για το 2021.
Η διοίκηση της Rothschild διαπίστωσε επίσης ότι το Τενεσί έχει εξαιρετικά χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Ο Αλεξάντρ έχει ξεκινήσει να εργάζεται για την οικογενειακή εταιρεία, προχωρώντας σε ριζοσπαστικές αναδιαρθρώσεις. Ήταν αυτός που ανακοίνωσε ότι η εταιρεία θα γίνει ιδιωτική, έπειτα από παρουσία σχεδόν 40 ετών στο Χρηματιστήριο του Παρισιού. «Το DNA της Rothschild είναι πολύ πιο κατάλληλο για να είναι μια ιδιωτική εταιρεία», είπε ο Αλεξάντρ στους Financial Times.
Πώς όμως θα ευδοκιμήσει η τράπεζα μακριά από τα δημόσια βλέμματα; Το να είναι μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο εταιρεία, με όλες τις υποχρεώσεις της τακτικής υποβολής εκθέσεων προς τον έξω κόσμο, δεν ήταν ποτέ μέρος του σχεδίου, υποστηρίζει ο Αλεξάντρ. Ο ίδιος μάλιστα ήθελε να αποχωρήσει νωρίτερα, αλλά η Covid-19 άλλαξε τα σχέδιά του.
Η επιχείρηση απασχολεί προσωπικό 3.800 ατόμων σε περισσότερες από 40 χώρες, ενώ δραστηριοποιείται στον τομέα παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών σε πελάτες, τμήματα διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων και εμπορικές τράπεζες. Το 60% περίπου των εσόδων προέρχεται από τις συμβουλευτικές εργασίες, όπως συγχωνεύσεις και εξαγορές (M&A). Ο καταμερισμός αυτός είναι, από άποψη εσόδων, ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη και ο πέμπτος στον κόσμο. Ένας τραπεζίτης ανέφερε ότι η Rothschild πρέπει να είναι σε θέση να δώσει στους καλύτερους τραπεζικούς συνεργάτες επενδύσεων μετοχικό κεφάλαιο για να διατηρήσει την πίστη σε αυτήν.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
