THEPOWERGAME
Η κήρυξη μερικής επιστράτευσης στη Ρωσία από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και το κύμα διαμαρτυρίας που ακολούθησε, έφερε στο φως τη δυσαρέσκεια που επικρατεί απέναντι στον Ρώσο ηγέτη, για τον πόλεμο στην Ουκρανία που συνεχώς παίρνει παράταση. Δεν είναι τυχαίο, όπως έγραφε ο Ανατόλ Λίβεν, διευθυντής του προγράμματος για την Ευρασία στο Ινστιτούτο Quincy στον βρετανικό Guardian, ότι ο Πούτιν περίμενε τόσο πολύ για να κηρύξει την επιστράτευση, ακριβώς γιατί αναγνωρίζει την αποτυχία της στρατηγικής της Μόσχας για την Ουκρανία.
Θα μπορούσε όμως η δυσαρέσκεια να οδηγήσει σε εξελίξεις, που θα ρίξουν τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον Ρώσο πρόεδρο; Σε αυτή την περίπτωση, ποιος θα μπορούσε να τον διαδεχθεί; Το Politico, παρουσιάζει ανάλυση με όλα τα πιθανά σενάρια μίας πτώσης και τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να ανέλθουν στην εξουσία.
Το σενάριο της ειρηνικής αποχώρησης
Σε περίπτωση λοιπόν «ειρηνικής» παράδοσης της εξουσίας, εφόσον δηλαδή ο ίδιος ο Πούτιν αποφασίσει να αποχωρήσει από την επί 22ετία κυριαρχία του στην ηγεσία της Ρωσικής Αρκούδας -και επομένως μπορέσει να επιλέξει τη διάδοχη κατάσταση- τέσσερις φέρονται να είναι οι πιθανότεροι διάδοχοι.
Νικολάι Πατρούσεφ, ο υπερκατάσκοπος
Πρόκειται για τον πανίσχυρο γραμματέα του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, πρώην διευθυντή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών FSB, το διάστημα 1999-2008. Καθώς ο Πούτιν, με τη συγκυρία του πολέμου, περνά περισσότερο χρόνο στο Κρεμλίνο, ο Πατρούσεφ έχει αναλάβει κάποιες διπλωματικές επαφές κορυφής, όπως για παράδειγμα την πρόσφατη επίσκεψή του στο Πεκίνο. Όμως η ηλικία δεν είναι με το μέρος του. Στα 71 του έτη, ο Πατρούσεφ είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον Πούτιν, με αποτέλεσμα να θεωρείται πως θα μπορούσε να αναλάβει μόνο μεταβατικά τη ρωσική προεδρία.
Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο «λακές»
Το δεξί χέρι του Ρώσου προέδρου και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας (με πρόεδρο τον Πούτιν), ήταν εκείνος που ανέλαβε την προεδρία το 2008, προκειμένου ο Βλαντιμίρ Πούτιν να συνεχίσει να ελέγχει τα πράγματα, χωρίς να παραβιάσει τα συνταγματικά όρια για συνεχόμενη θητεία. Μετά το τέλος της θητείας του Μεντβέντεφ, ο Πούτιν ανέλαβε εκ νέου την προεδρία το 2012, και ο Μεντβέντεφ ανταμείφθηκε με την πρωθυπουργία, ως το 2020. Σε ηλικία 57 ετών, είναι αρκετά νέος για να τεθεί ξανά επικεφαλής της χώρας, ωστόσο η μοίρα του είναι αδιάρρηκτα δεμένη με εκείνη του Πούτιν.
Αλεξέι Ντιουμίν, ο σωματοφύλακας
Ο βετεράνος της Ομοσπονδιακής Ρωσικής Φρουράς αρέσκεται να αφηγείται πώς κάποτε έσωσε τον Πούτιν από την επίθεση μίας καφέ αρκούδας, πυροβολώντας την καθώς κατευθυνόταν προς τον πρόεδρο, που βρισκόταν σε βουνίσιο κατάλυμα. Ο Ντιουμίν διετέλεσε διοικητής των ειδικών δυνάμεων κατά την στρατιωτική επιχείρηση για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ρώσος πρόεδρος τον διόρισε κυβερνήτη της επαρχίας της Τούλα. Θεωρείται ένας από τους πιο στενούς και αγαπητούς συνεργάτες του Πούτιν.
Ντμίτρι Πατρούσεφ, ο «πρίγκιπας-διάδοχος»
Γιός του Νικολάι Πατρούσεφ, ο Ντμίτρι Πατρούσεφ θεωρείται πολλά υποσχόμενος, ακόμη και πιθανός διάδοχος. Το 2018, σε ηλικία 44 ετών διορίστηκε υπουργός Γεωγίας, έχοντας ήδη θητεύσει στην κρατική Ρωσική Αγροτική Τράπεζα.
Το σενάριο μίας συνωμοσίας στα άδυτα του Κρεμλίνου
Στην περίπτωση ανατροπής του Πούτιν, πάλι, από κάποια πολιτική συνωμοσία στο εσωτερικό του Κρεμλίνου, δεν αποκλείεται να αναρριχηθούν στο ανώτατο αξίωμα άνθρωποι που επίσης βρίσκονται στο στενό πυρήνα της εξουσίας του προέδρου, όμως είτε δεν είναι τόσο ταυτισμένοι με τον πρόεδρο, είτε δεν θα διστάσουν να αλλάξουν πλεύση. Η αλλαγή καθεστώτος στις απολυταρχίες συνήθως έρχεται εκ των έσω, υποστηρίζει ο Νάιτζελ Γκούλντ-Ντέιβις, πρώην πρέσβης της Βρετανίας στη Λευκορωσία και συνεργαζόμενος ερευνητής για τη Ρωσία και την Ευρασία στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, ο οποίος χαρακτηρίζει «μηδενικές» τις πιθανότητες μίας ελεγχόμενης μετάβασης της εξουσίας.
Τρόικα: ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών, ο υπουργός Άμυνας και ο στρατηγός της Αστυνομίας
Ένα από τα σενάρια θέλει ένα διευθυντήριο προερχόμενο από το Συμβούλιο Ασφαλείας να αναλαμβάνει την εξουσία από τον έκπτωτο Πούτιν. Τα πρόσωπα, στα οποία εφιστά την προσοχή η ανάλυση του Politico, είναι -ξανά- ο Νικολάι Πατρούσεφ, αλλά και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Αλεξάντερ Μπρτνίκοφ, ο υπουργός Εσωτερικών Βλαντιμίρ Κολοκόλτσεφ και ο 66χρονος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού.
Ο τελευταίος θεωρείται από τους «σκληρούς» του στενού πουτινικού περιβάλλοντος, ωστόσο έχει επωμιστεί την ευθύνη ενός πολέμου που μέχρι στιγμής δεν έχει αποδώσει στρατιωτικά, όπως θα ήθελαν τα κέντρα εξουσίας στη Μόσχα. Ο 70χρονος Αλεξάντερ Μπορτνίκοφ, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB) της Ρωσίας ήδη από το 2008, ανήκει κι αυτός στον κύκλο των λεγόμενων «siloviki» οι οποίοι όχι μόνο κερδίζουν έδαφος εντός του Κρεμλίνου. Ο στρατηγός της Αστυνομίας Βλαντιμίρ Αλεξάντροβιτ Κολοκόλτσεφ, ήταν επίτροπος της Αστυνομίας το διάστημα 2009-12, και από το 2012 είναι υπουργός Εσωτερικών.
Μιχαήλ Μισούστιν, ο πρωθυπουργός
Ο οικονομολόγος Μισούστιν διετέλεσε Διευθυντής της Ομοσπονδιακής Φορολογικής Υπηρεσίας από το 2010 έως το 2020. Σε ηλικία 56 ετών, ανέλαβε την πρωθυπουργία ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε τις απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην προεδρία, ακόμη και εφ’ όρου ζωής. Είναι ο άνθρωπος που διαχειρίζεται -αποτελεσματικά- τις οικονομικές συνέπειες από τις κυρώσεις της δύσης. Με βάση το άρθρο 92.3 του ρωσικού Συντάγματος, σε κάθε περίπτωση που ο πρόεδρος δεν είναι σε θέση να εκτελέσει τα καθήκοντά του, τον αντικαθιστά προσωρινά ο πρωθυπουργός. Σε περίπτωση ασθένειας ή ακόμη και θανάτου του προέδρου, ο Μισούστιν είναι ο άνθρωπος που θα αναλάβει άμεσα καθήκοντα αρχηγού κράτους.
Σεργκέι Σομπιάνιν, ο Μοσχοβίτης
Ο δήμαρχος της Μόσχας θα μπορούσε να είναι ένας από τους διεκδικητές της προεδρίας, ειδικά στην περίπτωση που κλιμακωθούν οι διαμαρτυρίες κατά της επιστράτευσης στην πρωτεύουσα. Ο 64χρονος πολιτικός, στη διάρκεια της 12ετούς θητείας του, θεωρείται πως προσέφερε πολλά στην πόλη (από την αναβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών ως την ανάπλαση ιστορικών κτιρίων). Στο παρελθόν είχε διατελέσει κυβερνήτης της πλούσιας σε πετρέλαια επαρχίας Τιουμέν, επικεφαλής της διοίκησης του Κρεμλίνου και αναπληρωτής πρωθυπουργός του Πούτιν, το διάστημα 2008-10.
Και στην περίπτωση ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος;
Δεν θεωρείται πιθανό ένα πραξικόπημα, ωστόσο το Politico επισημαίνει ότι θα ήταν λάθος να αποκλειστεί το σενάριο. Σε αυτό το ενδεχόμενο, κάποιες φιγούρες εξουσίας από τον ρωσικό στρατό θα έρθουν- το πιθανότερο- στο προσκήνιο.
Μιχαήλ Μιζίντσεφ, ο «χασάπης της Μαριούπολης»
Σε αντίθεση με τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού και τον επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού Βαλέρι Γκερασίμοφ, οι οποίοι πιστώνονται με την μέχρι σήμερα έκβαση του πολέμου, ο Μιζίντσεφ, νυν αναπληρωτής υπουργός Άμυνας -παρότι δεν θεωρείται ευθέως διεκδικητής της εξουσίας, θεωρείται ένα από τα πρόσωπα που θα πρέπει να παρακολουθεί κανείς. Έγινε άλλωστε γνωστός ως ο «χασάπης της Μαριούπολης» και ηγήθηκε της εξοντωτικής πολιορκίας της πόλης, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκαν 20.000 άμαχοι.
Ραμζάν Καντίροφ, ο πολέμαρχος από την Τσετσενία
Πρόσφατα προήχθη από τον Πούτιν σε υποστράτηγο, φέροντας πλέον τον τρίτο υψηλότερο βαθμό στη ρωσική στρατιωτική ιεραρχία για την συμμετοχή του στον πόλεμο. Ο ένθερμος υποστηρικτής του Πούτιν και ηγέτης της Τσετσενίας, παρότι έχει δύναμη, δεν είναι καθόλου αγαπητός από τους Ρώσους, που θεωρούν τους ανθρώπους του «επικίνδυνους». Πιθανότερος στόχος του Τσετσένου θα ήταν να προωθήσει μεγαλύτερη αυτονομία ή ανεξαρτησία για την πατρίδα του, παρά να εμπλακεί σε ενδορωσική πολιτική αναταραχή.
Γεβγκένι Πριγκόζιν, ο μισθοφόρος
Τέλος ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, Ρώσος επιχειρηματίας και άνθρωπος του Κρεμλίνου, ήταν αυτός που παραδέχθηκε ότι ίδρυσε, το 2014, την παραστρατιωτική οργάνωση Wagner για να πολεμήσει στην Ουκρανία, ομολογώντας την δραστηριότητά της στην Αφρική, την Μέση Ανατολή και την Λατινική Αμερική. Τον περασμένο μήνα, ο Πριγκόζιν έβγαλε λόγο στην αυλή μιας φυλακής, υποσχόμενος στους κρατούμενους την ελευθερία τους, αν πολεμήσουν για τη Ρωσία στην Ουκρανία. Ωστόσο θεωρείται πως οι Ρώσοι θα αποδέχονταν αύξηση της επιρροής ενός ανθρώπου σαν τον Πριγκόζιν μόνο στην περίπτωση καταστροφικών εξελίξεων στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
