THEPOWERGAME
Από τότε που οι τιμές στην ελληνική αγορά τέχνης σημείωσαν διόρθωση μετά το peak του 2007 και 2008, παρατηρήθηκε έντονη μεταβλητότητα στις τιμές των έργων της σύγχρονης τέχνης και ιδίως σε έργα παραστατικής και ανθρωποκεντρικής ζωγραφικής.
Μάλιστα, άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο από τις υποβοηθούμενες – από κοσμικούς και κριτικούς τέχνης- υπογραφές, που όπως έδειξε η αγορά, δεν ήταν παρά μια φούσκα του συστήματος.
Αντιθέτως, ονόματα που είτε δεν είχαν παρελάσει με υπερβολική συχνότητα στις εγχώριες και διεθνείς δημοπρασίες (π.χ. Greek Sales), είτε δεν έτυχαν κάποιου στοχευμένου market making, είτε κατέγραφαν πιο σταθερή ζήτηση ανά το πέρας των χρόνων.
Δύο σχετικά παραδείγματα είδαμε στην τελευταία δημοπρασία της Vergos Auctions στην Αθήνα με τα έργα του Εδουάρδου Σακαγιάν και του Χρήστου Παλλαντζά. Πρόκειται για δύο υπογραφές της σύγχρονης ελληνικής τέχνης που δεν συναντούσαμε συχνά στα εγχώρια και διεθνή salerooms. Μπορεί λοιπόν να μην ήταν στην κορυφή των πωλήσεων τα προηγούμενα χρόνια, όμως έδειξαν ότι έχουν σταθεροποιήσει τη ζήτησή τους με το επιλεκτικό κοινό που τους «ακολουθεί» να αυξάνεται.
Ειδικότερα, το «Ζευγάρι ρεμπέτες» του Εδουάρδου Σακαγιάν (παστέλ και υδατογραφία σε χαρτί, 23,5 x 33εκ.) είχε αρχικά εκτιμηθεί στα 800 ευρώ, αλλά πωλήθηκε στην τελική αξία των 3.342 ευρώ. Είναι χρονολογημένο και υπογεγραμμένο στο πάνω μέρος ως «Αθήνα 1987 Σακαγιάν» και θεωρείται αντιπροσωπευτικό δείγμα της ζωγραφικής του καλλιτέχνη.
Πριν από ένα χρόνο, είχε καταγραφεί άλλη μία πολύ καλή ευκαιρία για το έργο του Εδουάρδου Σακαγιάν «Αυτοκίνητο» (ακρυλικό σε μουσαμά, 58×50εκ.). Είχε πωληθεί στην υψηλή τιμή εκτίμησης προς 4.498 ευρώ, διατηρώντας περιθώριο ανόδου στο μέλλον καθώς αποτελεί ένα αναγνωρίσιμο, αντιπροσωπευτικό δείγμα του εικαστικού που έχει ξεχωρίσει εδώ και δύο δεκαετίες από άλλους εικαστικούς της ίδιας γενιάς (βλ. Σχολή Κρεμονίνι).
Το «Ξαπλωμένο γυμνό» (λάδι σε μουσαμά, 37 x 41,5εκ.) του Χρήστου Παλλαντζά, υπογεγραμμένο και χρονολογημένο κάτω αριστερά ως «Χ. Παλλαντζάς 04» είχε αρχική τιμής εκτίμησης 1.500 ευρώ και άλλαξε χέρια στα 2.313 ευρώ.
Ο ίδιος έχει καταφέρει να κινηθεί πάρα πολύ προσεκτικά μέσα στο χώρο γνωρίζοντας πως το σύστημα της ελληνικής τέχνης αποτελεί μια μη θεσμοθετημένη και ρηχή αγορά. Παρόλο που στο παρελθόν είχε προσεγγιστεί από δικτυωμένους brokers και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, πορεύτηκε ανεξάρτητα τιμώντας τις συμφωνίες που έκανε με εμπόρους και ιδιοκτήτες γκαλερί (π.χ. Κ. Ευριπίδης – Evripides Gallery) και μη λειτουργώντας, συνήθως, με αναθέσεις.