THEPOWERGAME
«Δομημένες λύσεις» και άλλες εναλλακτικές προτείνουν οι τράπεζες αντί των κλασικών προθεσμιακών καταθέσεων. Οι εποχές που αυτό το προϊόν αποταμίευσης ήταν στα ζενίθ του έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και αυτό αποτυπώνεται στην ολοένα και λιγότερη ζήτηση.
Όσο και αν τα χρήματα των Ελλήνων έχουν σε μεγάλο βαθμό επιστρέψει στο σύστημα, – από όσα μετανάστευσαν την περίοδο των capital controls και του αυξημένου φόβου μιας πιθανής εξόδου από το ευρώ – οι καταθέσεις προθεσμίας δεν έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν την παλαιά τους αίγλη.
Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις μηδενικές σχεδόν αποδόσεις, για όλα αυτά τα χρόνια που λόγω χαμηλών επιτοκίων, δεν μπορούσαν οι καταθέτες να βρουν τιμή πάνω από μισή ποσοστιαία μονάδα. Μόνο για ένα προσωρινό διάστημα μετά την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς τις ελληνικές τράπεζες και σαν κίνητρο προσέλκυσης, η αγορά πρόσφερε κάποιες μονάδες βάσης παραπάνω για το «νέο» χρήμα (αυτό που ερχόταν από το εξωτερικό ή τα… στρώματα).
Την ίδια στιγμή, ελάχιστα διέφερε η απόδοση μιας προθεσμιακής κατάθεσης από έναν κλασικό λογαριασμό ταμιευτηρίου. Υπήρχε προφανώς διαφορά, αλλά όχι ικανή για να κλειδώσει κάποιος τη ρευστότητά του για έξι μήνες ή έναν χρόνο. Όταν ο λογαριασμός ταμιευτηρίου ήταν σχεδόν μηδέν, με αρνητική βεβαίως απόδοση, η προθεσμιακή ήταν το μάξιμουμ στο 0,60% και απαιτούσε «κλειδωμένα» κεφάλαια.
Τώρα που η συζήτηση για την άνοδο των επιτοκίων έχει ανάψει για τα καλά, με την αγορά να περιμένει το επόμενο σήμα της ΕΚΤ, οι καταθέτες αναρωτιόνται τι καλά νέα μπορεί να ακούσουν για τους λογαριασμούς τους.
Η κατάσταση επί της ουσίας, δεν θα αλλάξει σημαντικά. Μια ανοδική αναθεώρηση δεν θα έχει την παροχή αυξημένης απόδοσης, στο βαθμό και το μέτρο που θα ικανοποιούσε το αποταμιευτικό κοινό. Μιλάμε προφανώς για ελάχιστες μονάδες βάσης, που σταδιακά θα προσεγγίζουν και θα ξεπεράσουν τη μισή ποσοστιαία μονάδα. Για μία μονάδα αύξηση στα επιτόκια καταθέσεων, θα έχει ανέβει πολύ περισσότερο το κόστος των δανείων.
Στο περιθώριο των συζητήσεων αυτών, οι τράπεζες δεν δείχνουν σε καμία περίπτωση πρόθυμες να…. «σφαχθούν» μεταξύ τους. Δεν υπάρχει πια ο λόγος «να ματώσουν» όπως είχε συμβεί πολύ παλαιότερα, στην αρχή της χρηματοοικονομικής κρίσης, όπου για να πάρει ο ένας τον πελάτη του άλλου, επιδίδονταν σε μία ιδιαίτερα ανταγωνιστική μάχη (οι αποδόσεις τότε περνούσαν τον πήχη του 6% και 7%….).
Ιδεατές λύσεις προς «αντικατάσταση» προθεσμιακών
Όταν η αγορά πήρε το μάθημά της ότι αυτό δεν ωφέλησε κανέναν, τουναντίον οι τράπεζες επωμίσθηκαν ένα τεράστιο κόστος, ήρθε ο εξορθολογισμός στις προθεσμιακές καταθέσεις. Σήμερα, προ των πυλών νέων αυξήσεων, οι τράπεζες εξετάζουν ποιες λύσεις θα μπορούσαν να προτείνουν στην πελατεία τους, για να τη διατηρήσουν και να την επαυξήσουν.
Ο αγώνας και ο στόχος για επέκταση μεριδίων στην αγορά των καταθέσεων ποτέ δεν έπαψε να ισχύει, αλλά στη σημερινή συγκυρία, εκσυγχρονίζεται και υιοθετεί νέες κατευθύνσεις.
Στο πλαίσιο αυτό, οι τράπεζες προτείνουν η κάθε μία ξεχωριστά τις δικές της λύσεις αντί των προθεσμιακών, που αποτελούν εναλλακτικές επιλογές δομημένων προϊόντων. Με απλά ελληνικά, συνδυασμοί αμοιβαίων κεφαλαίων με προθεσμιακές, ή άλλα επενδυτικά- αποταμιευτικά προϊόντα προστασίας κεφαλαίου, με ελάχιστο ή μεγαλύτερο ρίσκο, το οποίο μειώνεται όσο μεγαλώνει η διάρκεια χρόνου, αναλόγως βέβαια και του είδους βάσης του προϊόντος.
Οι αποδόσεις δεν είναι εγγυημένες, αλλά τουλάχιστον σε έναν μεγάλο βαθμό, σχεδόν στο 100%, παρέχεται προστασία στο αρχικό κεφάλαιο. Θεωρητικά, στο αμέσως προσεχές διάστημα και με το επιτοκιακό περιβάλλον να είναι σταθερά ανοδικό, θα δοθεί επιπλέον έμφαση στην προβολή και διαφημιστική καμπάνια ενημέρωσης των προϊόντων αυτών.