THEPOWERGAME
Χρήστος Κίσσας
PhD in Finance, συγγραφέας του «Green Finance»
Δυο-τρεις παρατηρήσεις για τις γαλλικές εκλογές:
- Είναι σπάνιο στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν τις προεδρικές η παράταξη του προέδρου να μην έχει σαφή πλειοψηφία. Ιστορικά, η νοοτροπία ήταν «αφού εκλέχτηκε ας αφήσουμε τον πρόεδρο να κυβερνήσει». Αυτό τώρα μάλλον δεν ισχύει πλέον.
- Υπάρχει πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια γύρω από τον Μακρόν, όχι πάντα δικαιολογημένη. Το βασικό είναι ότι πριν από 5 χρόνια, όταν βγήκε για πρώτη φορά, υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια από τα οποία δεν μπόρεσε να υλοποιήσει ούτε το 10% . Θα καταργούσε τη διαίρεση της κοινωνίας σε δεξιά-αριστερά (αλλά τελικά έκανε μια καθαρά δεξιά πολιτική), θα έφερνε σε πέρας τη μεγάλη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού (αλλά δεν μπόρεσε να περάσει καμία μεταρρύθμιση και στο τέλος την πήρε πίσω), θα βελτίωνε το επίπεδο ζωής (αλλά το επίπεδο χειροτέρεψε), θα επιτάχυνε την πράσινη μετάβαση (αλλά το αποτέλεσμα ως προς το «πρασίνισμα» της οικονομίας είναι μηδέν εις το πηλίκ[ι]ον) κλπ.
Οι Γάλλοι είναι ορθολογικοί άνθρωποι, αυτοί εξάλλου ανακάλυψαν τη σύγχρονη έννοια του ορθολογισμού. Το βασικό που τους ενδιαφέρει είναι αν ζουν καλύτερα ή χειρότερα από πριν· αυτό εξέφρασαν στις προεδρικές, αυτό εκφράζουν και τώρα. Επίσης, πολλοί δεν του συγχωρούν τα καταχρηστικά lockdowns που, είναι πλέον σαφές, χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία εξουσίας, πολύ πέραν του επίσημου σκοπού τους που ήταν η πανδημία.
- Ο Μελανσόν δεν είναι σοβαρό πρόσωπο. Αν τον είχατε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, θα είχατε δει ότι είναι ένας κλασικός δημαγωγός-λαϊκιστής που ποντάρει στη δυσαρέσκεια για να ανέβει στην εξουσία. Βεβαίως «Αρχή άνδρα δείκνυσι», που σε απλά λόγια σημαίνει ότι εάν γίνει πρωθυπουργός θα ακολουθήσουν τεράστιες κολοτούμπες σε σχέση με τις προεκλογικές του «δεσμεύσεις» και θα καταλήξει κι αυτός ένας «σοβαρός» πολιτικός. Πάντως, είναι λίγο δραματικό να είναι ένας Μελανσόν η μόνη εναλλακτική στον Μακρόν.
- Όποιος και να επικρατήσει στον επόμενο γύρο των βουλευτικών (δίνω πάντα μεγαλύτερη πιθανότητα στον Μακρόν), να μην ξεχνάμε ένα πολύ σημαντικό πράγμα, (το λέω από το 2017, αλλά μάλλον κανείς δεν του δίνει σημασία): με 26 % στις εκλογές και 53 % αποχή, ΟΠΟΙΟΣ και να βγει θα έχει πραγματική στήριξη από την κοινωνία ένα 13 με 14 %. Το υπόλοιπο θα τον βλέπει εχθρικά ή αδιάφορα. Με τέτοια ποσοστά, ακόμη κι αν έχει την πλειοψηφία στη Βουλή χάρη στο εκλογικό σύστημα, ΔΕΝ μπορεί ούτε να κάνει μεγάλες μεταρρυθμίσεις ούτε να επιβάλει μεγάλες θυσίες.
ΥΓ. Μια σκέψη ακόμα, ως προέκταση των ανωτέρω στο φλέγον θέμα του πολέμου. Αυτά που λένε οι διάσημοι αναλυτές ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να εξηγήσουν στους λαούς τους γιατί θα πρέπει να κάνουν θυσίες για να επιβληθεί το Καλό και το Ηθικό, είναι απίθανες ουτοπίες. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, όπως ο γαλλικός, μετά από 12 χρόνια συνθλιβής της μεσαίας τάξης, από την κρίση του 2008 και μετά, δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν καμία θυσία (ούτε να χάσουν σπίτι, ούτε να κλείσουν επιχείρηση) για οποιονδήποτε λόγο. Ένα επίδομα να τους αφαιρέσεις, θα βγουν πάλι στους δρόμους με τα πολύχρωμα γιλέκα τους. Ειδικά αν οι εκλεγμένοι ηγέτες τους έχουν ένα ισχνό 13 % πραγματικής αποδοχής από την κοινωνία.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
