THEPOWERGAME
Οι νέες προκλήσεις, απαιτούν και νέους κανόνες και συντονισμό των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως προς την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής, τονίζει ο πρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS) πρώην Επίτροπος Οικονομικών, Χοακίν Αλμούνια, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.
Αναφερόμενος στις σημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες των χωρών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, λόγω των αλλεπάλληλων κρίσεων με κορυφαία αυτή του πολέμου στην Ουκρανία, σημείωσε ότι τώρα η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα διαφορετικό σημείο: «Τώρα οι περισσότεροι ηγέτες θα συμφωνούσαν ότι πρέπει να έχουμε μια πραγματική τραπεζική ενοποίηση για να ενισχύσουμε την Οικονομία, να μοιραστούμε το ρίσκο αλλά και ότι χρειαζόμαστε συντονισμό οικονομικών πολιτικών», ανέφερε χαρακτηριστικά. Προσέθεσε δε, ότι χρειαζόμαστε κοινούς κανόνες δημόσιων δαπανών και αξιόπιστη προσαρμογή δημοσίου χρέους με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και με αξιόπιστες λύσεις αλλά και εθνικές συναινέσεις.
«Αυτό είναι το πλαίσιο πλέον, αλλά τώρα με τον πληθωρισμό να έχει φθάσει στα ύψη θα είναι δύσκολο οι οικονομικοί υπουργοί να έρθουν σε μια συμφωνία μέχρι το τέλος του χρόνου», σημείωσε ο πρώην Επίτροπος.
Οι παραδοχές και οι στόχοι των προγραμμάτων λιτότητας ήταν ιδιαίτερα φιλόδοξοι
Σε μια ανασκόπηση στην πορεία της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία δέκα χρόνια και την αποτελεσματικότητα των δημοσιονομικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν, ο κ. Αλμούνια (στον οποίο το ΔΣ του ESM ανέθεσε μέχρι το 2018 την αξιολόγηση των ελληνικών προγραμμάτων που είχαν εφαρμοστεί) τόνισε ότι σήμερα η κατάσταση βελτιώθηκε, ωστόσο από τα όσα έγιναν, δεν έγιναν όλα σωστά. Όπως υπενθύμισε, η Έκθεσή του ασκεί κριτική για τον τρόπο με τον οποίο έγιναν τα πράγματα σε σχέση με τον καθορισμό των στόχων των όρων οι οποίοι είχαν τεθεί, αλλά και την έλλειψη πολιτικής ιδιοκτησίας του προγράμματος από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
«Το 2010, όταν η κρίση έγινε κρίση δημοσίου χρέους και επηρέασε τις αγορές, δεν υπήρχε ερώτημα για το αν θα υπάρξει η λιτότητα, με το χρέος πάνω από το 100% του ΑΕΠ. Η λιτότητα ήταν δεδομένη και το θέμα πια ήταν η ένταση της λιτότητας. Εγώ επέμενα ότι η λιτότητα ήταν υπέρμετρα μεγάλη, ενώ το μονοπάτι προσαρμογής δεν ήταν βιώσιμο γιατί ήταν πολύ σύντομο. Κατά τη διάρκεια της κρίσης δημοσίου χρέους, έπρεπε να υπάρχει πιο ήπια προσαρμογή σε συνδυασμό με άλλα μέτρα. Αντίθετα, τότε θεωρούσαν ότι έπρεπε να γίνουν πολλά και όσο γίνεται γρηγορότερα να πετύχουν στόχους, κάτι που ήταν λάθος», σημείωσε ο κ. Αλμούνια.
«Το πρόβλημα, ήταν ότι δε χρειαζόταν μόνο δημοσιονομικά μέτρα, αλλά και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη και να επιστρέψουν οι επενδυτές. Δεν επέστρεψαν όμως. Η έλλειψη συμμόρφωσης το 2014 και το γεγονός ότι δεν υπέγραψε την λήξη του τρίτου προγράμματος η κυβέρνηση Σαμαρά, οδήγησε στη μείωση της εμπιστοσύνης και στο να εξατμιστούν πολλά οφέλη από τα όσα είχαν δημιουργηθεί για την ελληνική οικονομία. Εξάλλου, η νέα κυβέρνηση Τσίπρα και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, τήρησαν μια στάση η οποία έφερε την Ελλάδα στο χείλος της εξόδου από την Ευρωζώνη. Η έλλειψη ιδιοκτησίας του προγράμματος από τις ελληνικές κυβερνήσεις, έθεσε σε αμφιβολία την εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα», ανέφερε ο κ. Αλμούνια.
Σχετικά με το τί πήγε λάθος στα προγράμματα λιτότητας ο πρώην Επίτροπος Οικονομικών, ανέφερε ότι οι παραδοχές και οι στόχοι ήταν ιδιαίτερα φιλόδοξοι. «Οι παραδοχές ήταν λάθος γιατί καμιά πλευρά δεν ήθελε να δείξει πόσο μακροχρόνια έπρεπε να είναι η προσπάθεια και πόσα πραγματικά κεφάλαια χρειαζόταν», τόνισε.