THEPOWERGAME
Ο πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε σχεδόν διπλασιασμό των ευρωπαϊκών τιμών του φυσικού αερίου και εκτίναξε τις τιμές του πετρελαίου πάνω από τα 115 δολάρια το βαρέλι. Όλα αυτά έχουν επιτείνει το πρόβλημα του πληθωρισμού με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωπες οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο. Και πιθανότατα έρχεται κι άλλος πόνος. Οι δυτικοί ενεργειακοί κολοσσοί αποχωρούν από τη Ρωσία, οι κυρώσεις προκαλούν καταστροφές στις ρωσικές εξαγωγές εμπορευμάτων και η ακύρωση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 από τη Ρωσία προς τη Γερμανία θα αφαιρέσει μια πιθανή πηγή εκτόνωσης της κατάστασης. Εάν οι ρωσικές ενεργειακές εξαγωγές διακοπούν εντελώς, η τιμή του πετρελαίου θα μπορούσε να φτάσει τα 150 δολάρια, αυξάνοντας ραγδαία τις παγκόσμιες τιμές καταναλωτή κατά 2% επιπλέον.
Ορθόδοξα, οι κεντρικοί τραπεζίτες του πλούσιου κόσμου θα πρέπει να αγνοούν τα σοκ της προσφοράς, όπως η ακριβότερη ενέργεια. Αυτό συμβαίνει επειδή η άμεση επίδρασή τους στον πληθωρισμό είναι προσωρινή. Όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αγνοούν αυτόν τον κανόνα, τα πράγματα συνήθως στραβώνουν. Το 2008 και το 2011 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αύξησε τα επιτόκια λόγω παραγόντων που προέρχονταν από την πλευρά της προσφοράς και κατέληξε να επιδεινώσει τη Μεγάλη Ύφεση και τις συνέπειές της.
Αλλά το σημερινό σοκ έρχεται τη στιγμή που ο πληθωρισμός είναι ήδη πολύ υψηλός. Οι κεντρικοί τραπεζίτες ανησυχούν για το ενδεχόμενο οι τιμές να αποκτήσουν δική τους δυναμική. Μπορεί να θυμούνται την ενεργειακή κρίση του 1973, όταν ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ οδήγησε σε εμπάργκο πετρελαίου και σε μια εκτίναξη των τιμών που έκανε το πρόβλημα του κακού πληθωρισμού χειρότερο.
Το σωστό είναι να είμαστε σε εγρήγορση προς αποφυγή επανάληψης της δεκαετίας του 1970. Αλλά οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να κάνουν ελάχιστα πράγματα για την ακριβή ενέργεια χωρίς να καταρρεύσουν τις οικονομίες τους άσκοπα. Ευτυχώς, αν και το κοινό αναμένει ο πληθωρισμός κατά το επόμενο έτος να αυξηθεί έντονα, οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες παραμένουν αρκετά σταθερές, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι δυνατόν να ακολουθηθεί η συνήθης προσέγγιση σε αυτό το σοκ της προσφοράς, παραβλέποντας τις τιμές της ενέργειας.
Ταυτόχρονα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να προσέχουν το αντίθετο λάθος. Η ακριβότερη ενέργεια θα προκαλέσει βραδύτερη ανάπτυξη, ιδίως στα μέρη της Ευρώπης που βασίζονται στο ρωσικό φυσικό αέριο. Επομένως, μπορεί να είναι δελεαστικό να διατηρηθεί η πολιτική πολύ χαλαρή. Ωστόσο, τόσο η εμπειρία της Αμερικής κατά τη διάρκεια της πανδημίας όσο και η ιστορία της δεκαετίας του 1970 δείχνουν την ανοησία της δημιουργίας υπερβολικών κινήτρων όταν ο εφοδιασμός διακόπτεται γιατί προκαλείται υπερθέρμανση.
Η σωστή προσέγγιση είναι να επικεντρωθούμε με «χειρουργική» ακρίβεια στις πιέσεις των τιμών στο εσωτερικό της χώρας. Η αύξηση των μισθών και ο δομικός πληθωρισμός, ο οποίος δεν περιλαμβάνει τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων, είναι οι δείκτες που πρέπει να παρακολουθούνται. Στην Αμερική, όπου οι μισθοί είναι 5,7% υψηλότεροι από ό,τι πριν από ένα χρόνο και ο δομικός πληθωρισμός είναι 5,2%, το 2022, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα πρέπει να αυξήσει απότομα τα επιτόκια. (Το ενεργειακό σοκ μπορεί επίσης να ωφελήσει την οικονομία ενισχύοντας τις επενδύσεις σε σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο). Στη ευρωζώνη, αν και ο δομικός πληθωρισμός, στο 2,7%, είναι πολύ υψηλός, τα επιχειρήματα είναι πιο ισορροπημένα λόγω της απουσίας ταχείας αύξησης των μισθών. Αν δεν αποδυναμωθεί η αγορά εργασίας, επιτόκια το 2022 θα ήταν σωστό να αυξηθούν τα με τον ρυθμό που αναμενόταν πριν από τον πόλεμο. Το ίδιο ισχύει και για την Τράπεζα της Αγγλίας.
Αν και οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν θα πρέπει ακόμη να ξαναγράψουν τα σχέδιά τους για τη διαχείριση των επιτοκίων, ίσως χρειαστεί να περιορίσουν τις φιλοδοξίες τους για συρρίκνωση των ισολογισμών τους. Αυτό συμβαίνει διότι, καθώς οι κυρώσεις θα τίθενται σε ισχύ, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να χρειαστεί στήριξη. Υπάρχουν ενδείξεις πίεσης στις υπεράκτιες αγορές χρηματοδότησης σε δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι οι ξένες κεντρικές τράπεζες ενδέχεται να ζητήσουν δολάρια από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Στην Ευρώπη οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα των χρεών των χωρών μπορεί να επανεμφανιστούν καθώς η ανάπτυξη συμπιέζεται από τις υψηλές τιμές της ενέργειας – η Ιταλία είναι ευάλωτη και στα δύο σημεία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η ευρωζώνη επωφελήθηκε από την οικονομική αλληλεγγύη που δημιουργήθηκε εν μέρει από την έμμεση αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους από την ΕΚΤ. Η κεντρική τράπεζα ενδέχεται να χρειαστεί να στηρίξει τις ευάλωτες χώρες και σε μια ενεργειακή κρίση.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
