THEPOWERGAME
Ευτύχης Παλλήκαρης
Σύμβουλος Διοίκησης Powergame.gr
Για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας: τον περασμένο Ιούλιο, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε, μετά βαΐων και κλάδων, το οικονομικό το πρόγραμμα, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είχε σχέση με το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, του «ενός νόμου και ενός άρθρου». Ειρωνεία: το πρόγραμμα παρουσίασε ο Γιώργος Σταθάκης, που ηττήθηκε κατά κράτος από τον Παύλο Πολάκη στις εκλογές στα Χανιά, μένοντας εκτός Βουλής. Για το πρόγραμμα αυτό είχαν συνεργαστεί αξιόλογοι παράγοντες και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ (μερικοί από αυτούς, δυστυχώς, λοιδορούνται σήμερα από την κομματική ορθοδοξία της Κουμουνδούρου όταν τολμούν να διατυπώσουν διαφορετική άποψη).
Κι όπως έλεγε μια παλιά ραδιοφωνική εκπομπή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, έκτοτε αγνοείται η τύχη της προγραμματικής διακήρυξης. Αντί γι’ αυτό, κυριάρχησαν και κυριαρχούν οι υστερικές κραυγές, οι τυφλές αντιπολιτευτικές τακτικές, ακόμα και οι χυδαίες παρεμβάσεις στελεχών, χοροστατούντος βεβαίως του κ. Πολάκη… Ας κάνει ο καθένας μας μια σφυγμομέτρηση σε φίλους και γνωστούς: ποιο είναι το πιο ευρέως διαδεδομένο μήνυμα που εκπορεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, η προγραμματική του πρόταση ή οι αναρτήσεις του ανυπότακτου, του στιλ «gfy»; Μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε την απάντηση!
Νομίζω ότι αυτό είναι το πραγματικό σαράκι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι αν η Ομπρέλα θα αναμετρηθεί με το μπαστούνι στο προσεχές συνέδριο ούτε αν οι σκληροί θα μετρήσουν δυνάμεις απέναντι στους μαλακούς. Το πρόβλημα στο δίλημμα «Κραυγές και ψίθυροι» είναι ότι οι κραυγές, όσο περνά ο καιρός, δυναμώνουν και οι προγραμματικές θέσεις καταντούν ψίθυροι, που δεν τους ακούνε ούτε οι ίδιοι.
Γιατί, στο τέλος της γραφής, το θέμα δεν είναι να αφήνεις όλα τα λουλούδια να ανθίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να επιτρέπεις στα ζιζάνια να πνίγουν ό,τι δημιουργικό πάει να παραχθεί.
Θα λυθεί αυτό το δομικό πρόβλημα στο δρόμο προς το Συνέδριο; Φοβάμαι πως όχι. Μια από τις βασικές αιτίες βρίσκεται στο DNA του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκδηλώνεται ένας αταβιστικός φόβος σε κάθε απόπειρα μετριοπάθειας, ανοίγματος, υπεύθυνης αντιπολιτευτικής τακτικής, με την αγωνία ότι αυτό θα αλλοτριώσει την «αριστερή ταυτότητα» του κόμματος. Ο ορισμός της «αριστερής ταυτότητας» βεβαίως μπάζει από παντού. Θα έλεγα όμως πως όταν αυτή προσδιορίζεται και χρωματίζεται από χυδαίες απόψεις, από τσαρλατανισμούς, από μια τυφλή, άνευ όρων στήριξη του αγκυλωμένου Δημόσιου Τομέα, από ανέξοδους μαξιμαλισμούς, σε συνδυασμό με μια εθελοτυφλία για τα έργα και ημέρες της κυβερνητικής τετραετίας και τη σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο-συγγνώμη, αλλά αυτή δεν είναι ταυτότητα για να την υπερασπίζεται και να την ανέχεσαι.
Και κάτι τελευταίο: για να νομιμοποιείσαι να κάνεις λόγο για «καθεστώς» μιας (εκλεγμένης) κυβέρνησης, πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είναι δυνατόν να ανέχεσαι «καθεστώτα» στο ίδιο σου το σπίτι. Σωστά;
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
