THEPOWERGAME
Μια δεύτερη ευκαιρία έχει η Ελλάδα ώστε να προχωρήσει τις έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερίου, αξιοποιώντας τις πιθανές συνέργειες με τεχνολογίες για την ενεργειακή μετάβαση όπως τα υπεράκτια αιολικά, η αποθήκευση διοξειδίου (CO2) και το υδρογόνο, υποστήριξε την Τρίτη ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) Αριστοφάνης Στεφάτος.
Ο κ. Στεφάτος τόνισε πως, με βάση τις σημερινές εκτιμήσεις (αφού οι έρευνες δεν έχουν προχωρήσει) και με τιμές φυσικού αερίου προ κρίσης, η αξία των ελληνικών κοιτασμάτων μπορεί να προσεγγίσει τα 260 δισ. ευρώ, με έσοδα 56 δισ. για το Δημόσιο και την κινητοποίηση ξένων επενδύσεων 46 δισ. ευρώ.
Για τα θαλάσσια οικόπεδα «Δυτικά» και «Νοτιοδυτικά» της Κρήτης, τα οποία έχουν παραχωρηθεί στην κοινοπραξία Total – ExxonMobil – Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΔΕΥ είπε πως «περιμένουμε το πλάνο των εταιρειών» αλλά άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο παράτασης για την υλοποίηση των σεισμικών ερευνών, όπως έχει πράξει η ΕΔΕΥ και με άλλες παραχωρήσεις.
Τόνισε πως η συγκυρία δημιούργησε νέα δεδομένα για τρεις λόγους: Τη στροφή των χρηματοδοτικών φορέων προς τις φιλικές επενδύσεις προς το περιβάλλον (η γνωστή στρατηγική ESG), την πανδημία και την απομάκρυνση της ΕΕ από επενδύσεις στους υδρογονάνθρακες. Γι’ αυτό και υπήρξαν αποχωρήσεις από κάποιες κοινοπραξίες που είχαν άδειες για έρευνες στην Δυτική Ελλάδα, όπως η περίπτωση της ισπανικής Repsol που αναθεωρεί διεθνώς τη στρατηγική της στους υδρογονάνθρακες.
Ο κ. Στεφάτος εκτιμά πως η έκρηξη τιμών στην ενέργεια οδηγεί σε μερική αναθεώρηση της αντιμετώπισης του φυσικού αερίου και θεωρεί πως η Ελλάδα έχει έναν ορίζοντα τουλάχιστον 30 ετών για την αξιοποίηση του συγκεκριμένου καυσίμου το οποίο παίζει κρίσιμο ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση. Το φυσικό αέριο μπορεί να συνεισφέρει αρχικά στη σταθεροποίηση του ενεργειακού μίγματος και αργότερα ακόμα και στην παραγωγή πράσινου υδρογόνου, όπως εξήγησε.
Ο ίδιος τόνισε πως η χώρα μας μπορεί να προσφέρει στους μεγάλους ενεργειακούς ομίλους έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, που πλέον επενδύουν τεράστια ποσά και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), ευκαιρίες και σε τομείς που ξεκινούν από τα θαλάσσια αιολικά και φτάνουν μέχρι την αποθήκευση και δέσμευση CO2. Έτσι, ένας όμιλος που βρίσκεται ήδη εγκατεστημένος για έρευνες φυσικού αερίου μπορεί να διεκδικήσει και μία άδεια υπεράκτιου αιολικού ή να επενδύσει σε κάποια άλλη τεχνολογία ΑΠΕ ή το αντίστροφο. Σε αγορές, όπως η Νορβηγία, ήδη προωθούνται τέτοιες επενδύσεις.
Αυτό φαίνεται πως είναι και το story που χτίζει η ΕΔΕΥ προκειμένου να κινητοποιήσει τους διεθνείς ομίλους και να «αναστήσει» το σχέδιο αξιοποίησης των ελληνικών κοιτασμάτων. Βέβαια για να πείσει η χώρα μας τους ξένους επενδυτές πως είναι έτοιμη να υποδεχθεί και να στηρίξει τέτοιες επενδύσεις απαιτούνται πολύ περισσότερα από το πλούσιο αιολικό δυναμικό του Αιγαίου ή τον ήλιο της Μεσογείου. Απαιτούνται διαβεβαιώσεις πως θα προχωρήσει παράλληλα και τις μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές (λιμάνια και ναυπηγεία) που χρειάζονται ώστε να προχωρήσει μια γεώτρηση για φυσικό αέριο ή ένα υπεράκτιο αιολικό πάρκο.
Προς το παρόν ακόμα και οι σημερινοί παραχωρησιούχοι περιοχών για έρευνα υδρογονανθράκων βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρές τοπικές αντιδράσεις, καθυστερήσεις στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και αδυναμία να βρουν λιμάνι ή χώρους που θα φιλοξενήσουν τον εξοπλισμό για τις γεωτρήσεις. Ο κ. Στεφάτος είπε πως η διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες είναι εξαιρετικά κρίσιμη ειδικά όταν έχει διαπιστωθεί πως η έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης είναι ο κύριος παράγοντας πυροδότησης των αντιδράσεων.
Ο επικεφαλής της ΕΔΕΥ παρουσίασε μια δυναμική κατάσταση από την οποία, όπως θεωρεί, η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί. Είπε για παράδειγμα πως οι έρευνες στη Δυτική Ελλάδα έδειχναν πως υπήρχε φυσικό αέριο αλλά μέχρι πρόσφατα όλοι επικεντρώνονται στο πετρέλαιο. Τώρα που το φυσικό αέριο έχει καίριο ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση μπορεί να υπάρξει εκ νέου ενδιαφέρον για την περιοχή. Εξήγησε, επίσης, πως οι χρόνοι που μεσολαβούν από την έρευνα μέχρι την παραγωγή μπορούν να περιοριστούν. Ανέφερε το παράδειγμα του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου Zohr της Αιγύπτου (πολλοί εκτιμούν πως νοτίως της Κρήτης υπάρχουν αντίστοιχες ποσότητες) όπου οι Ιταλοί της ENI χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια για να περάσουν σε παραγωγή.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
