THEPOWERGAME
Κάθε φορά που ο Olaf Scholz ή η Annalena Baerbock ερωτώνται για μια πιθανή τους συνεργασία με το Die Linke (Η Αριστερά), ένα κόμμα που αναδύθηκε το 2007 από τις στάχτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, αποφεύγουν να δώσουν ξεκάθαρη απάντηση. Ο κ. Scholz, υποψήφιος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) για την καγκελαρία, λέει ότι χρειάζεται μια σαφή δέσμευση αναφορικά με το ΝΑΤΟ από κάθε μελλοντικό εταίρο του συνασπισμού. Η κ. Baerbock, υποψήφια του Κόμματος των Πρασίνων, λέει ότι θα μιλήσει με όλα τα δημοκρατικά κόμματα – και το Die Linke είναι ένα δημοκρατικό κόμμα.
Στις αρχές του μήνα, οι ηγέτες του Die Linke φάνηκαν να φλερτάρουν το SPD και τους Πράσινους με την πρότασή τους για μια «προοδευτική συμμαχία» που θα μπορούσε να πετύχει αριστερούς πολιτικούς στόχους, όπως υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους και ανώτατα όρια ενοικίων. Το κόμμα εξοστράκισε ακόμη και το συχνά επαναλαμβανόμενο αίτημα του να καταργηθεί το ΝΑΤΟ από το Sofortprogramm, τα άμεσα μέτρα πολιτικής του. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες το κόμμα διέλυσε οποιαδήποτε τυχόν εντύπωση είχε δημιουργηθεί για μια πιο μετριοπαθή πορεία. Σε τηλεοπτικό ντιμπέιτ στις 13 Σεπτεμβρίου, η Janine Wissler, συμπρόεδρος του Die Linke, διακήρυξε και πάλι ότι το κόμμα της θέλει να διαλύσει το ΝΑΤΟ και να το μετατρέψει σε μια συλλογική συμμαχία ασφαλείας που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία. Όταν ρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν η Αριστερά να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση συνασπισμού και να ασκεί μια τέτοια πολιτική, απάντησε ότι η εξωτερική πολιτική περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το ΝΑΤΟ.
Ο λόγος για τον οποίο ο, μετριοπαθής υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος της Γερμανίας κ. Scholz, δεν αποκλείει κατηγορηματικά την συνεργασία με το Die Linke είναι στρατηγικός: θα μπορούσε να αποτελέσει ένα χρήσιμο χαρτί στις συνομιλίες με το φιλελεύθερο κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών( FPD), για έναν συνασπισμό «φωτεινού σηματοδότη» με το SPD και τους Πράσινους. Αλλά αν το κόμμα του λάβει περισσότερες ψήφους από οποιοδήποτε άλλο κόμμα, όπως προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις, ο κ. Scholz θα χρειαστεί την έγκριση των 400.000 μελών του SPD για οποιονδήποτε συνασπισμό μπορεί να συγκροτήσει. Και οι πιστοί του κόμματος είναι πιο ευνοϊκοί απέναντι το Die Linke από ότι ο ίδιος. Το 2019 ο κ. Scholz ηττήθηκε πανηγυρικά στην κούρσα για την προεδρία του SPD από τη Saskia Esken και τον Norbert Walter-Borjans, οι οποίοι ανήκουν αμφότεροι στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος.
Η κ. Esken, ειδικότερα, είναι οπαδός ενός πιθανού συνασπισμού του κόμματός της με το Die Linke και τους Πράσινους. Σπάνια βρίσκεται στο προσκήνιο: το SPD τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από ότι αναμενόταν εστιάζοντας την εκστρατεία αποκλειστικά στον κ. Scholz, ο οποίος είναι μακράν ο πιο δημοφιλής από τους υποψηφίους για την καγκελαρία. Οι σχολιαστές του Βερολίνου πιθανολόγησαν μάλιστα ότι το SPD κρύβει την κ. Esken, όταν η ίδια ακύρωσε την τελευταία στιγμή μια εμφάνισή της σε δημοφιλές talk show, αλλά εντοπίστηκε σε έναν πάγκο που πωλούσε τηγανιτές πατάτες δίπλα στο στούντιο.
Ακόμα κι έτσι, μετά από μια εκλογική νίκη, η αριστερά του SPD θα θελήσει πιθανότατα να πάρει αυτό που δικαιούται. Όσοι τάσσονται υπέρ ενός συνασπισμού με το Die Linke υποστηρίζουν ότι το SPD έχει πολύ περισσότερες κοινές εσωτερικές πολιτικές με αυτό απ’ ότι με το FDP, ιδίως σε θέματα που αφορούν την οικονομία και τα φορολογικά. Και το SPD έχει ήδη, άλλωστε, βρεθεί σε συνασπισμό με ένα κόμμα που ζητούσε τότε την κατάργηση του ΝΑΤΟ, όταν το 1998 συνεργάστηκε με τους Πράσινους. Λίγο καιρό μετά το σχηματισμό της πρώτης αυτής ομοσπονδιακής κυβέρνησης του ερυθροπράσινου συνασπισμού, η Γερμανία συμμετείχε στην ανάπτυξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, μετά από μεγάλη ενδοσκόπηση του τότε ηγέτη των Πρασίνων, Joschka Fischer.
Στις προηγούμενες γενικές εκλογές το Die Linke έλαβε το 9% των ψήφων. Αυτή τη φορά προβλέπεται και πάλι ότι θα υπερβεί (αλλά ίσως μόνο λίγο) το όριο του 5% που απαιτείται για την εκπροσώπηση στην Μπούντεσταγκ. Το κόμμα διχάζεται από εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των πιο μετριοπαθών «μεταρρυθμιστών» και των πιο ριζοσπαστικών φατριών του. «Αμφιβάλλω αν το Die Linke θα συμβιβαστεί αρκετά ώστε να συμμετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση», λέει η Julia Reuschenbach, πολιτική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Κανείς ποτέ δεν είπε ότι η συνεργασία είναι εύκολη υπόθεση.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
